محمدحسین بن محمدصالح مازندرانی

ملّا محمّدحسین بن ملّا محمّدصالح بن احمد مازندرانی، عالم فاضل و ادیب شاعر، از دانشوران قرن دوازدهم هجری بود. پدرش از علمای معروف اصفهان و داماد ملّا محمّدتقی مجلسی و مادرش آمنه بیگم دختر ملّا محمّدتقی مجلسی است.

معرفی

وی در اصفهان متولّد شد و نزد علمای این شهر به تحصیل پرداخت. آقا حسین خوانساری در سال 1089ق برای محمد حسین مازندرانی اجازه روایت نوشت که به احتمال بسیار زیاد همین فرزند ملّا محمّد صالح مازندرانی است. میرزا محمّدطاهر نصرآبادی از دوستان و معاشران وی بود و نوشته است که: «ملّا محمّدحسین کمال مردمی و آزرم دارد. شرمش به حدّی است که گاهی به دیدن فقیر به مسجد لنبان می آید. شعر که می خواند، در آب و عرق غرق می شود.» وی خطوط نسخ و نستعلیق را نیز خوش می نوشت.

آثار

«مثنوی قضا و قدر» از سروده های اوست. او نسخه ای از «عیون الحساب» را در اول شعبان 1093ق کتابت نموده که در کتابخانه مدرسه عالی سپهسالار در تهران موجود است.همچنین نسخه ای از «شرح کافی» تألیف پدر دانشمند خود را به خط نسخ ریز در جمادی الثّانی 1104ق کتابت نموده که به شماره 4774 در کتابخانه مجلس شورای اسلامی موجود است. محدّث نوری نیز نسخه ای از «من لا یحضره الفقیه» را رؤیت نموده که ملّا محمّد حسین مازندرانی با خط زیبای خویش حواشی مفید و عالمانه بر آن کتاب نوشته که دلیل بر فضل و کمال اوست. این نسخه در کتابخانه حکیم در مسجد هندی نجف اشرف موجود بوده است.

وفات

وی سرانجام به هندوستان رفت و احتمالاً در آنجا وفات یافته است.

منبع

• مهدوی، سید مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.