این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما

شهید غلامعلی عرشی

از دانشنامه حوزه علمیه اصفهان
پرش به ناوبری پرش به جستجو
شهید غلامعلی عرشی
Gholam Ali Arshi.jpg
زادهٔ۱۳٣٩
قلعه شاه اصفهان
درگذشت/شهادت۱۲/۵/١٣۶٢
جزیره مجنون-عملیات خیبر
مدفنگلزار شهدای گلدشت
محل تحصیلحوزه علمیه الحجه نجف آباد
والدین
  • عباس (پدر)

شهید غلامعلی عرشی پنجم اردیبهشت ۱۳۳۹ ، در روسـتای قلعه شاه از توابع شهرستان نجف آباد چشم به جهان گشود. پدرش عباس، کشاورز بود و مادرش صدیقه نام داشت. تا پایان دوره متوسـطه درس خواند و دیپلم گرفت. سـپس به فراگیری علوم دینی و حوزوی تا سطح (مقـدمات) پرداخت. سال ۱۳۶۲ ازدواج کرد. به عنـوان بسـیجی در جبهه حضور یـافت. پنجم اسـفند ۱۳۶۲ ، در جزیره مجنـون عراق به شـهادت رسـید. پیکر او مـدت ها در منطقه برجا مانـد و سال ۱۳۷۵ پس از تفحص، در گلزار شـهدای شـهر گلدشت تابعه شهرستان زادگاهش به خاك سپرده شد.[۱]

زندگینامه

بی سیم چی گردان بود و به خط ملائک وصل می شد و بعد هم.. الو ... الو... و صدا قطع شد؛ غلامعلی عرشی در خون غلتید و عرشی شد! طلبه مبارز و بسیجی مخلص، غلامعلی عرشی با عشق و علاقه به معارف اهل بیت (ع) در مدرسه الحجه نجف آباد به تحصیل پرداخت و مدتی در محضر استادان آن حوزه زانوی ادب بر زمین زد.

اما دیری نگذشت که جلوه های ایثار و مردانگی و شعاع رخشان شهادت، وجود او را شعله ور ساخت تا به صف رزمندگان پیوست، پنج بار عازم دیار نور شد و مجاهدت ها نمود.

غلامعلی ده ماه و هیجده روز از عمرش را در جبهه ها وقف خدا کرد و با تجارتی بزرگ خریدار بهشت و رضوان الهی شد، مسئولیت های او بی سیم چی گردان و فرماندهی دسته بود تا سرانجام نماز عشق و حماسه را در میان آتش و خون در جزیره مجنون خواند.

نقش بسزای شهید عرشی در تظاهرات، پخش نوارها و اعلامیه های امام خمینی(ره) و نیز شعار نویسی و علیه رژیم غاصب پهلوی ستودنی است. او صمیمی و مهربان بود، به پدر و مادر خود کمک می کرد ، در نماز جمعه و جماعت حضور می یافت و نسبت به برپایی مراسم، حفظ شعایر مذهبی و در امور فکری و عقیدتی کوشا، و فعال و جدی بود.[۲]

پانویس

  1. واحد تحقیقات امام زاده شاه جمال با همكاری سازمان بنیاد شهید و امور ایثارگران، فرهنگ اعلام شهدای روحانی ،ص ۴۸۵.
  2. کنگره شهدای طلبه و روحانی استان اصفهان، شاهدان روحانی ،ص۲۵۳.

منابع