سید محمدعلی داعی الاسلام

سیّد محمّدعلی داعی الاسلام متخلّص به «داعی» فرزند سیّد حسن، شاعر ادیب، روزنامه نگار و نویسنده دانشمند معاصر در سال 1295ق در لاریجان متولّد شد.

معرفی

مقدمات را در آمل خواند و برای ادامه تحصیل به طهران رفت و ادبیات فارسی و عربی، منطق، حکمت و فقه و اصول، ریاضیات، هیأت و هندسه را آموخت.

سپس به اصفهان رهسپار شده و در این شهر به خدمت علماء عالیقدر شیخ محمّدتقی آقانجفی، آخوند ملاّ محمّد کاشانی و جهانگیرخان قشقائی رسیده و کسب فیض نمود.

چندی بعد با میرزا سلیمان خان رکن الملک (نایب الحکومه اصفهان) آشنا شده و به وسیله او در حوزه علمیه راه یافت و به خواهش آنان در محلّه جلفا دعوت خانه ای جهت ارشاد و هدایت مسیحیان و جوابگوئی از مبلغین آنها درست کرد و مذاکرات خود را با آنها تحت عنوان «مجلّة الاسلام» منتشر ساخت که مورد توجّه تمام مسلمین واقع شده، از طرف مظفّرالدّین شاه لقب «داعی الاسلام» یافت. در این مدّت زبان های عبری و انگلیسی را نیز فراگرفت.

در سال 1324ق به مکّه و از آنجا به هندوستان رفت و دو سال در بمبئی ساکن شد و مجلّه «دعوت الاسلام» را در آنجا منتشر ساخت. چون مقام علمی او مورد توجّه قرار گرفت، او را به عنوان استاد دانشگاه دکن انتخاب کردند. در هند زبان های پهلوی و اوستا و سنسکریت را نیز فراگرفت.

او در شهریور 1321ش به ایران آمد و در سال 1325ش به هند بازگشت.

از اشعار اوست:

به دل افروزی روی تو گلستان نرسد		به درخشنده لبت لعل بدخشان نرسد
دامنش در کف من بود که رفتم از خویش		عشق دردی است که از وصل به درمان نرسد

آثار

او کتب چندی تألیف و ترجمه نموده است بدین قرار:

1. «نادرشاه» نوشته: دیوراند ترجمه از انگلیسی

2. ترجمه فارسی «وندیداد» که قسمت سوم اوستاست.

3. «دکتر اقبال و شعر فارسی»

4. «خط لاتین برای فارسی»

5. «شعر و شاعری عصر جدید ایران»

6. «شعر و شاعری عرفی»

7. «فرهنگ نظام» در 5 جلد

8. «دیوان اشعار»

وفات

و در 26 آبان 1330ش در سن 75 سالگی وفات یافت.

منبع

• مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان (کتاب)، اصفهان: سازمان فرهنگي تفريحي شهرداري اصفهان، ۱۳۸۶.