جعفر آل ابراهیم دهکردی

جعفر آل ابراهیم شهر کردی از شاعران خطاط و فاضل متخلص به صهبا و نائل و صبا بود.

معرفی

وی فرزند محمدابراهیم و در سال 1325 ق در شهرکردمتولد شد. مقدمات علوم را در آنجا انجام داد، سپس با برادر خود باقر آل ابراهیم به اصفهان آمده و در حوزه علمیه اصفهان در مدرسه صدر ساکن و به تکمیل معلومات و فضائل خویش همت گماشت و در جمیع فنون خصوصاً ادبیات زحمت فراوان کشید و از سال 1312ش در اصفهان به شغل دبیری مشغول گردید. سپس به تهران رفته و در دبیرستانها و دانشگاه ملی ایران [دانشگاه شهید بهشتی فعلی] به تدریس پرداخت.

وی در خط نیز مهارتی به سزا داشته و نستعلیق را خوش می نوشت. طبع شعر نیز داشته و اشعارش در مطبوعات اصفهان به چاپ می رسید. او در شعر و خوشنویسی از شاگردان میرزا عباس خان شیدای دهکردی است.

ابیات زیر از شعار ایشان است:

نبرد فیض ز سرچشمه روشن خفاش		دیده را قابل تیر نگهی باید کرد
سالک آخر ر ه عشق است نه را حمام		بس حذر ها که در این ره ز چهی باید کرد

آثار

کتب زیر از تألیفات اوست:

1. «بدایه الادب»

2. «تاریخ ادب عرب»

3. «دیوان شعر»

4.دستور زبان فارسی»

5. منتخب ادبیات نظم و نثر فارسی»

منابع

• بهشتی نژاد، محمد علی،شعرای حوزه علمیه اصفهان (از صدر اسلام تا کنون)، اصفهان: پویان مهر، ۱۳۹۱ش.

• مهدوی، سید مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.