نجم الدین طریحی نجفی

نجم الدین طریحی(متوفی 1350یا 1355ق) فرزند شیخ محمد حسین طریحی نجفی، از فضلا و زهاد پارسا در اواخر دوره قاجار در اصفهان است.

معرفی

خاندان شیخ طریحی از خانواده های علمی نجف و از اعقاب فقیه رجالی لغوی، شیخ فخرالدین طریحی مؤلف کتاب « مجمع البحرین و مطلع النیرین» در لغات غریبه قرآن و حدیث، متوفی به سال1085ق است.

نسب این خاندان به جناب حبیب بن مظاهر اسدی شهید کربلا منتهی می شود. مرتضی مدرس گیلانی در رساله « تاریخ نجف یا دانشگاه اسلامی» نام45 تن از بزرگان و معاریف این خاندان را آورده است.

شیخ محمد حسین طریحی به واسطه شیخ محمد حسین نجفی به اصفهان مهاجرت می نماید.» سید ابوالحسن کتابی کاتب رساله« نسب نامه الفت» می نویسد:

«آنچه این جانب اطلاع یافته و تحقیق نموده ام آن است که این مرحوم، شیخ محمد حسین نجفی، در سفر دوم یا سفر اول در عراق به شیخ محمدحسین طریحی، برمی خورد و دست ارادتی به او می دهد و اخیراً این مرحوم، آن شیخ را به اصفهان می کشاند و خواهر عیال خود، فاطمه بیگم، دختر سید محمد علی آقا مجتهد، را به ازدواج او در می آورد و با حاجی میرزا عبدالحسین رشتی در خدمت او به سر می برد و به همین واسطه مرحوم آقا نجفی هم نسبت به شیخ اظهار ارادتی می فرموده».

شیخ نجم الدین طریحی فاضلی ادیب و وارسته بوده و از شاگردان میرزا یحیی مستوفی بیدآبادی بوده است. طریحی در مدرسه میرزا مهدی در بیدآباد حجره داشته و تدریس سطوح ادبیات می نموده است.

وفات

وی در بین سالهای 1350 تا1355ق فوت و در تخت فولاد به خاک سپرده می شود.

منابع

• مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج3، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1392.
• مهدوی، سید مصلح الدین، اعلام اصفهان، ج3، اصفهان، سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان، 1386.