این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
سید محمد علی آقا مجتهد
سید محمد علی فرزند علامه جلیل آقا سید صدر الدین عاملی موسوی اصفهانی معروف به آقا مجتهد از شاعران و بزرگان و مفاخر علمای شیعه، و از جمله کسانی است که قبل از رسیدن به سن بلوغ به درجه اجتهاد نائل شده، و اجتهادش مورد قبول و گواهی مجتهدین بزرگ قرار گرفته است، به طوری که کتاب البلاغ المبین در احکام صبیان و مجانین او را که در سن دوازده سالگی تألیف نموده چون به نظر سید حجه الاسلام شفتی رسانید، فوق العاده مورد اعجاب و تحسین قرار گرفته، و سیّد اجتهاد مؤلف آن را گواهی فرموده، و دختر خود را به حباله نکاح او در آورد. مادر وی جان جان خاتون دختر شیخ جعفر کاشف الغطاء می باشد که در بقعه تکیه مادر شاهزاده در تخت فولاد مدفون می باشد.
این صفحه نیازمند تکمیل یا تصحیح است. این تکمیل شامل موارد علمی، اطلاعات به روز و یا سایر موضوعات است و شما می توانید در کامل تر شدن دانشنامه همراه ما باشید. |
تالیفات
1- البلاغ المبین در احکام صبیان و مجانین
2- احیاء التقوی، در شرح دروس است که ناتمام مانده
3- دیوان اشعار فارسی و عربی
4- العلائم فی شر المراسم
5- منظومه ای در وقف که در کتاب «معجم رجال الفکر و الادب» به او اشاره شده است.
فرزندان
سید محمد علی آقا مجتهد را دو فرزند برومند بوده:
مرحوم حاج میرزا بهاء الدین عاملی
که او نیز عالم و فاضل و ادیب و شاعر بود، و در شعبان 1321 وفات یافته، در مقبره کوچک مسجد سید مدفون شد.[۱]
مرحوم حاج سید محمد جواد عاملی
که عالمی کامل، و مجتهدی بارع بوده، در مدرسه ملا عبدالله امام جماعت و مدرّس بود. وی از مؤسسّین انجمن صفا خانه اصفهان به شمار می رفت، و در شماره های مختلف مجله «الاسللام» مقالاتی از او در ردّ عیسویان از روی کتب ایشان به طبع رسیده است. در الذریعه (13:11) گوید: رساله فی بطلان العمل بالاحتیاط فی بعض الفروع، برای کسانی که تمکّن و قدرت به تحصیل علم واقعی دارند، از تألیفات شیخ الشریعه اصفهانی است که در جواب اشکال سیّد جواد بن آقا مجتهد اصفهانی نوشته است. وی در سال 1347 هجری قمری در اصفهان وفات یافته، و در صحن تکیه مادر شاهزاده مدفون گردید. مادّه تاریخ وفات او چنین است:
| یکی بیامد و تاریخ این معمّا گفت | جواد حجه الاسلام رفت از دنیا |
وفات
وفات در 18 ذی حجّه الحرام سال 1274 به سن 35 سالگی در اصفهان وفات یافته، جنازه اش را به نجف برده، در آن ارض مقدس مدفون ساختند. (تولدش: حدود 1239)[۲]
ایشان در شعر متخلص به عارف بودند[۳] ، که ابیات زیر از اشعار فارسی اوست:
| نقّاش خواست نقش دهان ترا کشد | از بس که تنگ بود، بر او عرصه تنگ شد | |
******** | ||
| به استشاره رندان گسسته ام تسبیح | بیار خوشه تاکی که استخاره کنم | |
******** | ||
| خرمن حسن ترا روزی که می کردند جمع | آفتاب از دامن یک خوشه چین افتاده بود[۴] | |
پانویس
- ↑ علامه شرف الدین سال وفات این عالم ربانی را 1325 ذکر نموده. بغیه الراغبین 173:1.
- ↑ به نوشته علامه سید حسن صدر وی در سال 1250 متولد و در شب جمعه لیله الغدیر 1280 به سن کمتر از 30 سالگی وفات نموده. تکمله امل الامل: 388.
- ↑ بهشتی‌نژاد، شعرای حوزه علمیه اصفهان، ص 100؛ تذکره القبور ص 15
- ↑ مهدوی، مصلح الدین، دانشمندان و بزرگان اصفهان: گلدسته ، 1384ش، ص50تا 52
منبع
برگفته از کتاب: مهدوی، مصلح الدین، دانشمندان و بزرگان اصفهان : گلدسته ، 1384ش.