این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «علی هسته ای خوانساری»
جز (جایگزینی متن - 'اعلام اصفهان' به ' اعلام اصفهان') |
Kh1.farokhi (بحث | مشارکتها) (ویرایش و افزودن الگو و لینک و رده) |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
'''میرزا علی هسته ای''' فرزند محمّدرضا، عالم فاضل و واعظ کامل | {{نیازمند تصویر}}{{نیازمند جعبه اطلاعات}}{{نیازمند تکمیل}} | ||
'''میرزا علی هسته ای''' (1295ق- 1387ق) فرزند محمّدرضا، عالم فاضل و واعظ کامل قرن چهاردهم هجری و از اعقاب [[زین‌الدین شریف‌علی بن عین علی خوانساری|شیخ زین الدین بن عین علی خوانساری]] است. | |||
==معرفی== | ==معرفی== | ||
در حدود سال 1295ق در اصفهان متولّد شد و پس از طی دروس مقدمات و | میرزا علی در حدود سال 1295ق در اصفهان متولّد شد و پس از طی دروس مقدمات و سطح، نزد حضرات آیات [[سید محمدباقر درچه‌ای|آقا سیّد محمّدباقر درچه ای]] و [[جهانگیر خان قشقایی|جهانگیرخان قشقائی]] تحصیل کرد. آنگاه به نجف اشرف رفت و از محضر آیات عظام ملاّ محمّدکاظم خراسانی، سیّد محمّدکاظم طباطبائی یزدی و [[شیخ الشریعه اصفهانی|شیخ فتح الله شریعت اصفهانی]] بهره گرفت و در حدود سال 1325ق به اصفهان مراجعت کرده و سال ها در این شهر امامت و تدریس نمود. | ||
او سپس به تهران مسافرت کرده و در دستگاه مرحوم حاج شیخ فضل الله نوری وارد شده و از خواص آن عالم جلیل القدر واقع شد. پس از واقعه شهادت او به اصفهان آمده و تا آخر عمر گاهی در اصفهان و زمانی در تهران ساکن و به وعظ و خطابه و ارشاد مردم از راه مواعظ می پرداخت و الحق واعظی شیرین زبان و گوینده ای طلیق اللسان بود. در عصر مرحوم حاج شیخ عبدالکریم حائری یزدی زیاد در قم مانده و منبر می رفت و عموم مراجع و علماء برای استفاده از بیاناتش شرکت می کردند. | |||
==آثار== | ==آثار== | ||
از آثار قلمی | از آثار قلمی او حواشی بر «اعتقادات» علاّمه مجلسی در سال 1339ق به طبع رسیده است. | ||
وی در سال 1331ق در معیّت سیّد محمّد طباطبائی فرزند آیت الله سیّد محمّدکاظم طباطبائی یزدی به سفر حج مشرّف شده و سفرنامه ای را در 23 شوال 1332ق نوشته و از خود به عنوان «میرزا علی اصفهانی» یاد کرده است. این سفرنامه با عنوان «سفرنامه مکّه» به تصحیح و تحقیق محقّق و دانشمند پرتلاش دکتر شیخ رسول جعفریان در کتاب «پنجاه سفرنامه حج قاجاری» (ج7، صص 673-738) به چاپ رسیده است. | وی در سال 1331ق در معیّت سیّد محمّد طباطبائی فرزند آیت الله سیّد محمّدکاظم طباطبائی یزدی به سفر حج مشرّف شده و سفرنامه ای را در 23 شوال 1332ق نوشته و از خود به عنوان «میرزا علی اصفهانی» یاد کرده است. این سفرنامه با عنوان «سفرنامه مکّه» به تصحیح و تحقیق محقّق و دانشمند پرتلاش دکتر شیخ رسول جعفریان در کتاب «پنجاه سفرنامه حج قاجاری» (ج7، صص 673-738) به چاپ رسیده است. | ||
==وفات== | ==وفات== | ||
سرانجام در 16 ربیع الثّانی 1387ق در | او سرانجام در 16 ربیع الثّانی 1387ق در تهران وفات یافت و در قبرستان شیخان قم مدفون گردید.<ref>دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، صص 555 - 556؛ گنجینه دانشمندان، ج2، ص426؛ معجم رجال الفکر و الادب فی النجّف، ج1، ص144؛ مؤلّفین کتب چاپی، ج4، ص442؛ فرزانگان خوانسار، ص61؛ تربت پاکان قم، صص 529-531.</ref> <ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج 4 ، صص 510- 512.</ref> | ||
<br /> | <br /> | ||
| سطر ۲۴: | سطر ۱۶: | ||
<references /><br /> | <references /><br /> | ||
==منبع== | ==منبع== | ||
*[[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، سید مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)| اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگي تفريحي شهرداري اصفهان، 1392. | |||
[[رده:اعلام اصفهان،ج 4]] | [[رده:اعلام اصفهان،ج 4]] | ||
[[رده: شهریور ماه 1401]] | [[رده: شهریور ماه 1401]] | ||
[[رده:علمای قرن 14]] | |||
[[رده:واعظین]] | |||
[[رده:نویسندگان]] | |||
[[رده:مدفونین در قبرستان شیخان قم]] | |||
[[رده:شاگردان آخوند خراسانی]] | |||
[[رده:شاگردان شیخ الشریعه اصفهانی]] | |||
[[رده:شاگردان جهانگیرخان قشقایی]] | |||
[[رده:شاگردان سید محمدباقر درچه ای]] | |||
نسخهٔ ۳۰ اردیبهشت ۱۴۰۲، ساعت ۰۳:۰۹
این نوشتا برای بهبود کیفیت نیازمند یک تصویر یا عکس است. |
این نوشتار نیازمند جعبهٔ اطلاعات است. ممکن است بخواهید با افزودن یک جعبهٔ اطلاعات، به استانداردسازی نمایش موضوع کمک کنید. |
این صفحه نیازمند تکمیل یا تصحیح است. این تکمیل شامل موارد علمی، اطلاعات به روز و یا سایر موضوعات است و شما می توانید در کامل تر شدن دانشنامه همراه ما باشید. |
میرزا علی هسته ای (1295ق- 1387ق) فرزند محمّدرضا، عالم فاضل و واعظ کامل قرن چهاردهم هجری و از اعقاب شیخ زین الدین بن عین علی خوانساری است.
معرفی
میرزا علی در حدود سال 1295ق در اصفهان متولّد شد و پس از طی دروس مقدمات و سطح، نزد حضرات آیات آقا سیّد محمّدباقر درچه ای و جهانگیرخان قشقائی تحصیل کرد. آنگاه به نجف اشرف رفت و از محضر آیات عظام ملاّ محمّدکاظم خراسانی، سیّد محمّدکاظم طباطبائی یزدی و شیخ فتح الله شریعت اصفهانی بهره گرفت و در حدود سال 1325ق به اصفهان مراجعت کرده و سال ها در این شهر امامت و تدریس نمود.
او سپس به تهران مسافرت کرده و در دستگاه مرحوم حاج شیخ فضل الله نوری وارد شده و از خواص آن عالم جلیل القدر واقع شد. پس از واقعه شهادت او به اصفهان آمده و تا آخر عمر گاهی در اصفهان و زمانی در تهران ساکن و به وعظ و خطابه و ارشاد مردم از راه مواعظ می پرداخت و الحق واعظی شیرین زبان و گوینده ای طلیق اللسان بود. در عصر مرحوم حاج شیخ عبدالکریم حائری یزدی زیاد در قم مانده و منبر می رفت و عموم مراجع و علماء برای استفاده از بیاناتش شرکت می کردند.
آثار
از آثار قلمی او حواشی بر «اعتقادات» علاّمه مجلسی در سال 1339ق به طبع رسیده است.
وی در سال 1331ق در معیّت سیّد محمّد طباطبائی فرزند آیت الله سیّد محمّدکاظم طباطبائی یزدی به سفر حج مشرّف شده و سفرنامه ای را در 23 شوال 1332ق نوشته و از خود به عنوان «میرزا علی اصفهانی» یاد کرده است. این سفرنامه با عنوان «سفرنامه مکّه» به تصحیح و تحقیق محقّق و دانشمند پرتلاش دکتر شیخ رسول جعفریان در کتاب «پنجاه سفرنامه حج قاجاری» (ج7، صص 673-738) به چاپ رسیده است.
وفات
او سرانجام در 16 ربیع الثّانی 1387ق در تهران وفات یافت و در قبرستان شیخان قم مدفون گردید.[۱] [۲]
پانویس
منبع
- مهدوی، سید مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگي تفريحي شهرداري اصفهان، 1392.