این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «سیدحسین حسینی نائینی»
(ویرایش متن ویرایش پانویس و افزودن رده و الگو و منبع) |
Kh1.farokhi (بحث | مشارکتها) (ویرایش) |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
{{نیازمند تصویر }} {{نیازمند جعبه اطلاعات}} | {{نیازمند تصویر }} {{نیازمند جعبه اطلاعات}}'''میر سید حسین حسینی نائینی'''(متوفی 1225ق) عالم و عارف از سادات حسینی نائین است. وی نوه دختری علامه [[محمداسماعیل خواجویی|ملا محمداسماعیل خواجویی]] می باشد. | ||
'''میر سید حسین حسینی نائینی'''(متوفی 1225ق) عالم و عارف از سادات حسینی نائین است. وی نوه دختری علامه [[محمداسماعیل خواجویی|ملا محمداسماعیل خواجویی]] می باشد. | |||
<br /> | <br /> | ||
| سطر ۷: | سطر ۵: | ||
میر سید حسین فرزند سید محسن بن میر سید حسن بود كه مورد احترام مردم اصفهان و فردی عالم و عارف بوده است. | میر سید حسین فرزند سید محسن بن میر سید حسن بود كه مورد احترام مردم اصفهان و فردی عالم و عارف بوده است. | ||
به نوشته محسن | به نوشته محسن اشراقى، آقا سيد محسن در عهد نادرشاه افشار به دستور يكى از مراجع عصر خود به اصفهان عزيمت و در محله خواجو سكونت كرده و دختر ملا اسماعيل خواجويى را به همسرى گرفته است. آقا سيد محسن از اين همسر حداقل دو پسر داشته كه عبارتند از سيد محمد على و مير سيد حسين، كه قبر آنها هماكنون روبه روى [[تکیه ملا اسماعیل خواجویی|آرامگاه ملا اسماعيل خواجويى]] قرار دارد. | ||
آقا سيد محسن در عهد نادرشاه افشار به دستور يكى از مراجع عصر خود به اصفهان عزيمت و در محله خواجو سكونت كرده و دختر ملا اسماعيل خواجويى را به همسرى گرفته است. آقا سيد محسن از اين همسر حداقل دو پسر داشته كه عبارتند از سيد محمد على و مير سيد حسين، كه قبر آنها هماكنون روبه روى آرامگاه ملا اسماعيل خواجويى قرار دارد. | |||
سید حسین به نائین مهاجرت نمود و با دختر میرزا معصوم خان، حاكم نائین، ازدواج کرد و مدتی در نائین ساکن بود و به اقامه جماعت و ارشاد مردم مشغول بود. سپس به اصفهان مهاجرت کرد.<ref>امامی نائینی، دودمان‌های تاریخ قدیم نائین، ج1، ص253.</ref> | |||
حاج آقا ميرزا، سيد محترم و نجيبى بوده و در نايين مكنت و ثروتى داشته است. وى داراى چهار فرزند پسر بوده | یکی از فرزندان او حاج آقا ميرزا است که در نايين دختر دايى خود را به همسرى مى گيرد و در اين شهر سكونت مى كند ولى سيد حسين و ساير فرزندان او به اصفهان باز مى گردند. حاج آقا ميرزا، سيد محترم و نجيبى بوده و در نايين مكنت و ثروتى داشته است. وى داراى چهار فرزند پسر بوده است. | ||
فرزند دیگرش سید محمدهادی، متوفی 7 شوال1231ق، در کنار پدر مدفون است. همچنين در نزديک سيد حسين، قبر سيد مصطفى(متوفی1241ق) قرار دارد كه گويا برادر اوست و از قبور مورد توجه و محل نذر و توسل علاقه مندان است. | |||
==وفات== | ==وفات== | ||
وی در 20 ذی الحجه 1225ق | وی در 20 ذی الحجه 1225ق وفات کرد و در [[تکیه فیض]] [[تخت فولاد]] مدفون گردید.<ref>مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد، ج2، صص86-87</ref> سنگ نوشته مفصلى بالاى سر او نصب شده كه متن آن چنين است: | ||
«هذا المرقد المبارک للسيد السند الجليل الذى كان سليل النبوة ومعدن الفضل والفتوة، قدسىالذات فى السلسله الامكانية، وكامل الصفات فى الرتبة الانسانية، كاشف الحقايق وواصف الدقايق، هادى الخلايق، جامع الاصول والفروع وحاوى المعقول والمنقول، سمى باسم جده شمس الخافقين ابى عبدالله الحسين صلوات الله وسلامه عليه، فى عشرين شهر ذى حجةالحرام 1225».<ref>مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد، ج1، ص195.</ref> | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
نسخهٔ ۲۲ فروردین ۱۴۰۲، ساعت ۱۷:۳۲
این نوشتا برای بهبود کیفیت نیازمند یک تصویر یا عکس است. |
این نوشتار نیازمند جعبهٔ اطلاعات است. ممکن است بخواهید با افزودن یک جعبهٔ اطلاعات، به استانداردسازی نمایش موضوع کمک کنید. |
میر سید حسین حسینی نائینی(متوفی 1225ق) عالم و عارف از سادات حسینی نائین است. وی نوه دختری علامه ملا محمداسماعیل خواجویی می باشد.
معرفی
میر سید حسین فرزند سید محسن بن میر سید حسن بود كه مورد احترام مردم اصفهان و فردی عالم و عارف بوده است.
به نوشته محسن اشراقى، آقا سيد محسن در عهد نادرشاه افشار به دستور يكى از مراجع عصر خود به اصفهان عزيمت و در محله خواجو سكونت كرده و دختر ملا اسماعيل خواجويى را به همسرى گرفته است. آقا سيد محسن از اين همسر حداقل دو پسر داشته كه عبارتند از سيد محمد على و مير سيد حسين، كه قبر آنها هماكنون روبه روى آرامگاه ملا اسماعيل خواجويى قرار دارد.
سید حسین به نائین مهاجرت نمود و با دختر میرزا معصوم خان، حاكم نائین، ازدواج کرد و مدتی در نائین ساکن بود و به اقامه جماعت و ارشاد مردم مشغول بود. سپس به اصفهان مهاجرت کرد.[۱]
یکی از فرزندان او حاج آقا ميرزا است که در نايين دختر دايى خود را به همسرى مى گيرد و در اين شهر سكونت مى كند ولى سيد حسين و ساير فرزندان او به اصفهان باز مى گردند. حاج آقا ميرزا، سيد محترم و نجيبى بوده و در نايين مكنت و ثروتى داشته است. وى داراى چهار فرزند پسر بوده است.
فرزند دیگرش سید محمدهادی، متوفی 7 شوال1231ق، در کنار پدر مدفون است. همچنين در نزديک سيد حسين، قبر سيد مصطفى(متوفی1241ق) قرار دارد كه گويا برادر اوست و از قبور مورد توجه و محل نذر و توسل علاقه مندان است.
وفات
وی در 20 ذی الحجه 1225ق وفات کرد و در تکیه فیض تخت فولاد مدفون گردید.[۲] سنگ نوشته مفصلى بالاى سر او نصب شده كه متن آن چنين است:
«هذا المرقد المبارک للسيد السند الجليل الذى كان سليل النبوة ومعدن الفضل والفتوة، قدسىالذات فى السلسله الامكانية، وكامل الصفات فى الرتبة الانسانية، كاشف الحقايق وواصف الدقايق، هادى الخلايق، جامع الاصول والفروع وحاوى المعقول والمنقول، سمى باسم جده شمس الخافقين ابى عبدالله الحسين صلوات الله وسلامه عليه، فى عشرين شهر ذى حجةالحرام 1225».[۳]
پانویس
منابع
- مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج2، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1389.
- مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج1، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1389.