این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخههای «محمد بن عبدالعلی دستجردی»
Kh1.farokhi (بحث | مشارکتها) (درج عکس و ویرایش) |
(ایجاد رده و لینک) |
||
سطر ۲: | سطر ۲: | ||
'''محمد دستجردی''' (۱۲۴۸ش-۱۳۰۳ش) فرزند عبدالعلی دستجردی، ملقب به '''نظام الاسلام''' و مشهور به '''میرزای معلم''' در دستگرد برخوار اصفهان و در خانواده ملاکین بزرگ آن منطقه چشم به جهان گشود. | '''محمد دستجردی''' (۱۲۴۸ش-۱۳۰۳ش) فرزند عبدالعلی دستجردی، ملقب به '''نظام الاسلام''' و مشهور به '''میرزای معلم''' در دستگرد برخوار اصفهان و در خانواده ملاکین بزرگ آن منطقه چشم به جهان گشود. | ||
== | ==زندگی نامه== | ||
=== | محمد دستجردی در سال 1288ق/ 1248ش در دستگرد برخوار اصفهان چشم به جهان گشود. | ||
در شش سالگی پدرش دیده از جهان فرو بست و در قبرستان دستگرد به خاک سپرده شد.با توجه به اینکه مادرش نیز در دوران کودکی وی از دنیا رفته بود و خواهر و برادری هم نداشت، تحت سرپرستی و قیومیت عموی خود که عبدالصمد نام داشت قرار گرفت.<ref>ریاحی،روضه رضوان،ص۱۸۹.</ref> | |||
===خاندان=== | |||
وی در خانواده ملّاکین بزرگ آن منطقه چشم به جهان گشود.در شش سالگی پدرش دیده از جهان فرو بست و در قبرستان دستگرد به خاک سپرده شد.با توجه به اینکه مادرش نیز در دوران کودکی وی از دنیا رفته بود و خواهر و برادری هم نداشت، تحت سرپرستی و قیومیت عموی خود که عبدالصمد نام داشت قرار گرفت.<ref>ریاحی،روضه رضوان،ص۱۸۹.</ref> | |||
===تحصیلات=== | ===تحصیلات=== | ||
سطر ۱۶: | سطر ۱۸: | ||
از جمله شاگردان وی در اصفهان [[مهدی نجفی مسجدشاهی|شیخ مهدی نجفی مسجد شاهی]] بوده است. | از جمله شاگردان وی در اصفهان [[مهدی نجفی مسجدشاهی|شیخ مهدی نجفی مسجد شاهی]] بوده است. | ||
== | ==آثار و فعالیت ها== | ||
=== | ===آثار غیر مکتوب=== | ||
وی به مطالعه و تفحص در کتب بسیار علاقهمند بود و از این رهگذر نیز کتابخانهای فراهم آورده بود که پس از فوت ایشان این کتابخانه نفیس و ارزشمند به پسر اول وی میرسد. | |||
===فعالیت ها=== | |||
میرزا محمد دستجردی علاوه بر کسب مقامات علمی در امور مذهبی عنوان «نظام الاسلام»را از سوی [[نورالله نجفی اصفهانی|حاج آقا نورالله نجفی]] دریافت نمود. | میرزا محمد دستجردی علاوه بر کسب مقامات علمی در امور مذهبی عنوان «نظام الاسلام»را از سوی [[نورالله نجفی اصفهانی|حاج آقا نورالله نجفی]] دریافت نمود. | ||
خانه او نیز تا آخر عمر در نزدیکی منازل خاندان نجفی در کوچه پشت مسجد جامع عباسی(مسجد امام) واقع شده بود. | خانه او نیز تا آخر عمر در نزدیکی منازل خاندان نجفی در کوچه پشت مسجد جامع عباسی(مسجد امام) واقع شده بود. | ||
وی در امور سیاسی نیز فعال و از نزدیکان حاج آقا نورالله نجفی بوده است. او از ابتدای نهضت مشروطه جزو فعالان صحنه سیاست بوده و با خوانین بختیاری از جمله سرار جنگ در ارتباط بوده است. | وی در امور سیاسی نیز فعال و از نزدیکان حاج آقا نورالله نجفی بوده است. او از ابتدای نهضت مشروطه جزو فعالان صحنه سیاست بوده و با خوانین بختیاری از جمله سرار جنگ در ارتباط بوده است. | ||
تنها در یک منبع از تواریخ محلی اصفهان از نظام الاسلام یاد شده و آن در جایی است که [[حسن جابری انصاری|میرزا حسن خان جابری انصاری]] پس از عزل ظلالسلطان، تغییرات قسمتی از عمارات اشرف را به حاج آقا نورالله و میرزا محمد دستجردی نظام الاسلام دانسته است.<ref>جابری انصاری،تاریخ اصفهان،ص۱۵۶.</ref> | |||
== | == سیره اخلاقی == | ||
نظامالاسلام از حیث ویژگی های اخلاقی و اجتماعی مرد متدین، فاضل، خوش مشرب، خوش برخورد و خوش سخن بوده و از او به عنوان فردی مودب و متواضع یاد کردهاند و همین نیز باعث نفوذ و ورود او به صحنه های سیاسی و مذهبی و تقرب به رجال مطرح آن زمان اصفهان بوده است. | |||
==وفات== | ==وفات== | ||
سطر ۵۱: | سطر ۵۱: | ||
[[رده:مدرسین]] | [[رده:مدرسین]] | ||
[[رده:فعالان سیاسی]] | [[رده:فعالان سیاسی]] | ||
[[رده:علمای قرن 14]] | [[رده:علمای قرن 14]] |
نسخهٔ ۲۵ اسفند ۱۴۰۱، ساعت ۱۵:۳۳
محمد دستجردی (۱۲۴۸ش-۱۳۰۳ش) فرزند عبدالعلی دستجردی، ملقب به نظام الاسلام و مشهور به میرزای معلم در دستگرد برخوار اصفهان و در خانواده ملاکین بزرگ آن منطقه چشم به جهان گشود.
زندگی نامه
محمد دستجردی در سال 1288ق/ 1248ش در دستگرد برخوار اصفهان چشم به جهان گشود.
خاندان
وی در خانواده ملّاکین بزرگ آن منطقه چشم به جهان گشود.در شش سالگی پدرش دیده از جهان فرو بست و در قبرستان دستگرد به خاک سپرده شد.با توجه به اینکه مادرش نیز در دوران کودکی وی از دنیا رفته بود و خواهر و برادری هم نداشت، تحت سرپرستی و قیومیت عموی خود که عبدالصمد نام داشت قرار گرفت.[۱]
تحصیلات
بنا به اظهارات یکی از فرزندان میرزا محمد دستجردی،وی پس از مدتی رهسپار اصفهان گردید و در مدارس حوزه علمیه اصفهان به تحصیل علوم اسلامی پرداخت.
با توجه به این که حوزه اصفهان در آن زمان از اساتید مبرزی برخوردار بود؛لکن هیچ سندی در مورد این که استادان او چه کسانی بودهاند؛ در دست نداریم.[۲]
شاگردان
دستجردی پس از گذراندن تحصیلات به تدریس پرداخته و در این زمینه موفقیتهایی را کسب نموده بود و با عنایت به تعلیم و تدریس شایسته و جذابی که داشته به میرزای معلم اشتهار یافت.
از جمله شاگردان وی در اصفهان شیخ مهدی نجفی مسجد شاهی بوده است.
آثار و فعالیت ها
آثار غیر مکتوب
وی به مطالعه و تفحص در کتب بسیار علاقهمند بود و از این رهگذر نیز کتابخانهای فراهم آورده بود که پس از فوت ایشان این کتابخانه نفیس و ارزشمند به پسر اول وی میرسد.
فعالیت ها
میرزا محمد دستجردی علاوه بر کسب مقامات علمی در امور مذهبی عنوان «نظام الاسلام»را از سوی حاج آقا نورالله نجفی دریافت نمود.
خانه او نیز تا آخر عمر در نزدیکی منازل خاندان نجفی در کوچه پشت مسجد جامع عباسی(مسجد امام) واقع شده بود.
وی در امور سیاسی نیز فعال و از نزدیکان حاج آقا نورالله نجفی بوده است. او از ابتدای نهضت مشروطه جزو فعالان صحنه سیاست بوده و با خوانین بختیاری از جمله سرار جنگ در ارتباط بوده است.
تنها در یک منبع از تواریخ محلی اصفهان از نظام الاسلام یاد شده و آن در جایی است که میرزا حسن خان جابری انصاری پس از عزل ظلالسلطان، تغییرات قسمتی از عمارات اشرف را به حاج آقا نورالله و میرزا محمد دستجردی نظام الاسلام دانسته است.[۳]
سیره اخلاقی
نظامالاسلام از حیث ویژگی های اخلاقی و اجتماعی مرد متدین، فاضل، خوش مشرب، خوش برخورد و خوش سخن بوده و از او به عنوان فردی مودب و متواضع یاد کردهاند و همین نیز باعث نفوذ و ورود او به صحنه های سیاسی و مذهبی و تقرب به رجال مطرح آن زمان اصفهان بوده است.
وفات
دستجردی در رجب سال ۱۳۴۳ق/بهمن۱۳۰۳ش بر اثر بیماری ذات الریه در شهر اصفهان دار فانی را وداع گفت. او را در اتاقی در سمت شرقی تکیه کازرونی در تخت فولاد به خاک سپردند.
میرزا عبدالجواد خطیب در سوگ وی مرثیه و ماده تاریخی سروده که بیت ماده تاریخ آن چنین است:
رفت از درون جمع برون چون محمدی | گفتا خطیب آه شد اسلام بی نظام [۴] |
پانویس
منبع
- مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج2، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1389.