این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «محمدحسین تفلیسی»
Kh1.farokhi (بحث | مشارکتها) جز (Kh1.farokhi صفحهٔ ملا حسین تفلیسی را بدون برجای‌گذاشتن تغییرمسیر به محمدحسین تفلیسی منتقل کرد) |
(ویرایش متن ویرایش پانویس و افزودن لینک، الگو و منبع) |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
'''آخوند ملّا حسین تفلیسی''' | {{نیازمند تصویر}} | ||
{{نیازمند جعبه اطلاعات}} | |||
'''آخوند ملّا حسین تفلیسی(متوفی 1192ق)''' عالم عامل، فقیه برجسته و عارف زاهد کامل درقرن دوازدهم هجری در اصفهان است.<ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج۲، ص۷۸۷.</ref> | |||
==معرفی== | ==معرفی== | ||
تاریخ تولد و نام پدر وی معلوم نیست. او از تفلیس به اصفهان جهت تحصیل و تهذیب مهاجرت نمود و در اصفهان می زیست. از علما و بزرگانی که ملاحسین از محضرشان کسب علم نموده، اطلاعی در دست نیست . | |||
[[محمد بیدآبادی|علامه آقا محمد بید آبادی]] از معاصران وی بوده که از حیث علم و ریاضت و وارستگی با یکدیگر هم عقیده بوده‌اند.<ref>جناب، رجال و مشاهیر اصفهان، ص169.</ref> | |||
او عمر خود را به عبادت و ریاضت و مجاهده با نفس طی نموده و به حداقل از خوراک و پوشاک اکتفا می نموده است. | |||
وجود القابی، چون عمدة الفقهاء، قدوة الاتقیاء، جامع المعقول و المنقول، حاوی الفروع و الاصول بر سنگ مزار وی، نشان دهنده‌ی مقام علمی برجسته وی است. علت شهرت و معروفیت او در اصفهان به جهت تقوا و مجاهدت و همچنین کرامتی است که به او نسبت می دهند. داستان خوردن لقمه شبهه ناک و قی کردن آن توسط وی، حکایت از زهد و حکایت زیارت قبر وی نیز از کراماتی است که به وی منتسب می نمایند.<ref>جناب، رجال و مشاهیر اصفهان، صص80-79.</ref> | |||
===شاگردان=== | |||
ملا حسین تفلیسی تدریس می نموده و جمعی از افاضل در خدمت او تحصیل نموده اند. از شاگردان وی ملا ولی الله مازندرانی نام برده شده است.<ref>گزی، تذکرةالقبور، ص79.</ref> عمده معلومات ملا ولی الله در فلسفه بوده و تألیفاتی هم داشته است. قبر وی در بقعه [[محمدباقر مجلسی|علامه مجلسی]] است.<ref>جابری انصاری، تاریخ اصفهان، ص406.</ref> | |||
==آثار== | |||
به وی تفسیر قرآنی را نسبت داده‌اند.<ref>آقابزرگ تهرانی، الذریعه، ج4، ص267.</ref> احتمالاً تفسیر وجوه قرآن حبیش تفلیسی است که به ملاحسین تفلیسی منسوب شده است. ابوالفضل حبیش بن ابراهیم تفلیسی صاحب کتب قانون ادب، مختصر اندر علم طب، وجوه قرآن و آثار دیگر است.<ref>الفاضل القائینی النجفی، معجم المؤلفی الشیعه، ص106.</ref> | |||
==وفات== | |||
تاریخ فوت وی در منابع به اشتباه سال 1198ق ذکر شده<ref>همایی، تاریخ اصفهان(ابنیه و عمارات)، ص377؛ آقابزرگ تهرانی، الذریعه، ج4، ص267.</ref> که تاریخ فوت درست بر اساس سنگ مزار وی و همچنین کتاب مزارات اصفهان ماه رجب سال 1192ق است. وی در قبرستان آب بخشان اصفهان مدفون شد.<ref>مهدوی، مزارات اصفهان، ص27.</ref> بقعه ای آجری و کوچک بر سر قبر او بود که پس از تسطیح و تخریب قبرستان از بین رفت و پیکر او را از آنجا به [[تخت فولاد]] تشییع کرده و در [[تکیه صاحب روضات|بقعه صاحب روضات]] مدفون نمودند و سنگ قبری عالمانه بر مزار وی نصب است.<ref>مهدوی، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج۱، صص ۵۲۶ و ۵۲۷؛ کتابی، مزارات اصفهان، ج۱، صص 80-79؛ جابری انصاری، تاریخ اصفهان، صص ۲۵7 - ۲۵6.</ref> | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
<references /> | <references /> | ||
== | ==منابع== | ||
*[[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، سید مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)| اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶. | |||
*مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، [[دانشنامه تخت فولاد اصفهان (کتاب)|دانشنامه تخت فولاد اصفهان]]، ج۱، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، ۱۳۸۹. | |||
[[رده:اعلام اصفهان،ج۲]] | [[رده:اعلام اصفهان،ج۲]] | ||
[[رده:مدفونین در تخت فولاد]] | [[رده:مدفونین در تخت فولاد]] | ||
[[رده:مدرسین]] | [[رده:مدرسین]] | ||
[[رده:علمای قرن 12]] | [[رده:علمای قرن 12]] | ||
نسخهٔ ۱۵ اسفند ۱۴۰۱، ساعت ۱۲:۲۸
این نوشتا برای بهبود کیفیت نیازمند یک تصویر یا عکس است. |
این نوشتار نیازمند جعبهٔ اطلاعات است. ممکن است بخواهید با افزودن یک جعبهٔ اطلاعات، به استانداردسازی نمایش موضوع کمک کنید. |
آخوند ملّا حسین تفلیسی(متوفی 1192ق) عالم عامل، فقیه برجسته و عارف زاهد کامل درقرن دوازدهم هجری در اصفهان است.[۱]
معرفی
تاریخ تولد و نام پدر وی معلوم نیست. او از تفلیس به اصفهان جهت تحصیل و تهذیب مهاجرت نمود و در اصفهان می زیست. از علما و بزرگانی که ملاحسین از محضرشان کسب علم نموده، اطلاعی در دست نیست .
علامه آقا محمد بید آبادی از معاصران وی بوده که از حیث علم و ریاضت و وارستگی با یکدیگر هم عقیده بوده‌اند.[۲]
او عمر خود را به عبادت و ریاضت و مجاهده با نفس طی نموده و به حداقل از خوراک و پوشاک اکتفا می نموده است.
وجود القابی، چون عمدة الفقهاء، قدوة الاتقیاء، جامع المعقول و المنقول، حاوی الفروع و الاصول بر سنگ مزار وی، نشان دهنده‌ی مقام علمی برجسته وی است. علت شهرت و معروفیت او در اصفهان به جهت تقوا و مجاهدت و همچنین کرامتی است که به او نسبت می دهند. داستان خوردن لقمه شبهه ناک و قی کردن آن توسط وی، حکایت از زهد و حکایت زیارت قبر وی نیز از کراماتی است که به وی منتسب می نمایند.[۳]
شاگردان
ملا حسین تفلیسی تدریس می نموده و جمعی از افاضل در خدمت او تحصیل نموده اند. از شاگردان وی ملا ولی الله مازندرانی نام برده شده است.[۴] عمده معلومات ملا ولی الله در فلسفه بوده و تألیفاتی هم داشته است. قبر وی در بقعه علامه مجلسی است.[۵]
آثار
به وی تفسیر قرآنی را نسبت داده‌اند.[۶] احتمالاً تفسیر وجوه قرآن حبیش تفلیسی است که به ملاحسین تفلیسی منسوب شده است. ابوالفضل حبیش بن ابراهیم تفلیسی صاحب کتب قانون ادب، مختصر اندر علم طب، وجوه قرآن و آثار دیگر است.[۷]
وفات
تاریخ فوت وی در منابع به اشتباه سال 1198ق ذکر شده[۸] که تاریخ فوت درست بر اساس سنگ مزار وی و همچنین کتاب مزارات اصفهان ماه رجب سال 1192ق است. وی در قبرستان آب بخشان اصفهان مدفون شد.[۹] بقعه ای آجری و کوچک بر سر قبر او بود که پس از تسطیح و تخریب قبرستان از بین رفت و پیکر او را از آنجا به تخت فولاد تشییع کرده و در بقعه صاحب روضات مدفون نمودند و سنگ قبری عالمانه بر مزار وی نصب است.[۱۰]
پانویس
- ↑ مهدوی، اعلام اصفهان، ج۲، ص۷۸۷.
- ↑ جناب، رجال و مشاهیر اصفهان، ص169.
- ↑ جناب، رجال و مشاهیر اصفهان، صص80-79.
- ↑ گزی، تذکرةالقبور، ص79.
- ↑ جابری انصاری، تاریخ اصفهان، ص406.
- ↑ آقابزرگ تهرانی، الذریعه، ج4، ص267.
- ↑ الفاضل القائینی النجفی، معجم المؤلفی الشیعه، ص106.
- ↑ همایی، تاریخ اصفهان(ابنیه و عمارات)، ص377؛ آقابزرگ تهرانی، الذریعه، ج4، ص267.
- ↑ مهدوی، مزارات اصفهان، ص27.
- ↑ مهدوی، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج۱، صص ۵۲۶ و ۵۲۷؛ کتابی، مزارات اصفهان، ج۱، صص 80-79؛ جابری انصاری، تاریخ اصفهان، صص ۲۵7 - ۲۵6.
منابع
- مهدوی، سید مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.
- مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج۱، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، ۱۳۸۹.