این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «محمدحسین نائینی»
Kh1.farokhi (بحث | مشارکتها) (ویرایش) |
|||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
'''میرزا محمّدحسین نائینی''' (1276ق-1355ق)از اکابر علماء و فقهاء قرن چهاردهم هجری بود. | '''میرزا محمّدحسین نائینی''' (1276ق-1355ق) از اکابر علماء و فقهاء قرن چهاردهم هجری بود. | ||
{{نیازمند تکمیل}} | {{نیازمند تکمیل}} | ||
==زندگینامه== | ==زندگینامه== | ||
وی فرزند [[عبدالرحیم شیخ الاسلام]] | وی فرزند [[عبدالرحیم شیخ الاسلام]] فرزند حاج میرزا محمّدسعید بن حاج میرزا عبدالرحیم نظرعلی شاه منوچهری نائینی است و در 27 ذیقعده 1276ق در نائین متولّد شده است. | ||
پس از وفات [[محمدتقی شیرازی|میرزا محمّدتقی شیرازی]] و [[ | پس از وفات [[محمدتقی شیرازی|میرزا محمّدتقی شیرازی]] و [[شیخ الشریعه اصفهانی]]، مرجعیت شیعه به او منتهی شد. | ||
در نهضت مشروطیت | او در نهضت مشروطیت ایران، از مشروطه خواهان حمایت کرد و مبانی دینی و شرعی مشروطیت را در کتاب «[[تنبیه الامه و تنزیه المله|تنزیه الاُمه و تنبیه الملّه]]» بیان کرد و در ماجرای استبداد صغیر فتاوایی در حمایت از مشروطه خواهان مخالف محمّدعلی شاه صادر نمود. اما چندی نگذشت که میرزای نائینی به خاطر حضور چهره های مخالف دین و وابسته به انگلیس در مصدر امور و اعدام و کنار زدن علماء مشروطه خواه و بنیان گذاران مشروطیت، از اقدامات خود ابراز پشیمانی کرده و به جمع آوری و محو کتاب «تنزیه الامه» پرداخت. | ||
پس از آنکه دولت عراق خواست انتخابات مؤسسان را فراهم کند و این اقدام به زعم [[شیخ مهدی خالصی]] مخالف شرع بود، مرحوم خالصی به این اقدام اعتراض کرد و درنتیجه به ایران تبعید شد. آیات عظام نائینی و [[سید ابوالحسن اصفهانی|آقا سیّد ابوالحسن اصفهانی]] نیز به حمایت برخاسته و معترضانه به ایران مهاجرت کردند. پس از آنکه دولت عراق با تبعات اقدام ناپسند خود مواجه شد، در اقدام خود تجدیدنظر کرد و آیات عظام نائینی و اصفهانی پیروزمندانه به نجف اشرف بازگشتند. | پس از آنکه دولت عراق خواست انتخابات مؤسسان را فراهم کند و این اقدام به زعم [[مهدی خالصی|شیخ مهدی خالصی]] مخالف شرع بود، مرحوم خالصی به این اقدام اعتراض کرد و درنتیجه به ایران تبعید شد. آیات عظام نائینی و [[سید ابوالحسن اصفهانی|آقا سیّد ابوالحسن اصفهانی]] نیز به حمایت برخاسته و معترضانه به ایران مهاجرت کردند. پس از آنکه دولت عراق با تبعات اقدام ناپسند خود مواجه شد، در اقدام خود تجدیدنظر کرد و آیات عظام نائینی و اصفهانی پیروزمندانه به نجف اشرف بازگشتند. | ||
میرزای نائینی در علم اصول تحقیقات عمیقی انجام داد و نظرات جدیدی را ارائه کرد. همچنین در مجلس درس او صدها مجتهد و عالم عالیقدر تربیت شدند که بسیاری از آنان بعدها در عداد مراجع عراق و ایران قرار گرفتند | میرزای نائینی در علم اصول تحقیقات عمیقی انجام داد و نظرات جدیدی را ارائه کرد. همچنین در مجلس درس او صدها مجتهد و عالم عالیقدر تربیت شدند که بسیاری از آنان بعدها در عداد مراجع عراق و ایران قرار گرفتند. | ||
==آثار== | ==آثار== | ||
کتب زیر از تالیفات اوست: | |||
1. «حاشیه بر [[عروه الوثقی]]» | 1. «حاشیه بر [[عروه الوثقی]]» | ||
| سطر ۲۱: | سطر ۲۳: | ||
3. «[[رساله در لباس مشکوک]]»، مطبوع | 3. «[[رساله در لباس مشکوک]]»، مطبوع | ||
4. | 4. «تنبیه الاُمّه و تَنزیه الملّه» که در سال 1327ق تألیف شده و به طبع رسید. این کتاب بارها در ایران چاپ شده است. | ||
5. «[[الفتاوی]]» از فتاوی وی در دو مجلد جمع و طبع شده و چند رساله دیگر.<ref>[1] نقباء البشر، ج2، صص 596-593؛ ماضی النّجف و حاضرها، ج3، ص364؛ مؤلفین کتب چاپی، ج2، ص773؛ زندگانی آیت اللَّه چهارسوقی، ص60؛ مکارم الآثار، ج6، صص 2182-2169؛ مجله حوزه، شماره 76 و 77؛ نائین بلده طیّبه، صص 101-92؛ رجال اصفهان (دکتر کتابی)، ج1، ص203؛ تاریخ اصفهان (جابری)، ص334؛ ایدئولوژی نهضت مشروطیت ایران، ص229؛ ریحانه الادب، ج4، ص126؛ معجم المؤلفین، ج4، ص16؛ لغت نامه دهخدا: ذیل «حسین»، ص167؛ الذریعه، ج4، ص440 و ج6، ص149 و ج11، ص150 و ج14، ص183؛ معارف الرّجال، ج1، صص 288-284؛ معجم رجال الفکر و الادب فی النّجف الاشرف، ص435.</ref> | |||
6. از تقریرات وی در اصول دو دوره کامل بنام «[[فوائد الاصول]]» به قلم [[محمدعلی کاظمینی|شیخ محمّدعلی کاظمینی]] در چهار جلد «و [[اجود التقریرات|أجود التقریرات]]» به قلم مرحوم [[سید ابوالقاسم خویی|آیت اللَّه خوئی]] در چهار جلد منتشر شده است. | |||
==اساتید== | ==اساتید== | ||
وی در اصفهان نزد علمای بزرگ آنجا همچون [[محمدباقر نجفی مسجدشاهی|حاج شیخ محمّدباقر نجفی]] و فرزندش | وی در اصفهان نزد علمای بزرگ آنجا همچون [[محمدباقر نجفی مسجدشاهی|حاج شیخ محمّدباقر نجفی]] و فرزندش حاج شیخ محمّدحسین صاحب تفسیر، [[ابوالمعالی کلباسی|میرزا ابوالمعالی کلباسی]]، [[سید محمدباقر خوانساری چهارسوقی|آقا سیّد محمّدباقر چهارسوقی]] (صاحب روضات)، [[محمد کاشی|آخوند کاشی]]، [[جهانگیر خان قشقایی|جهانگیر قشقائی]]، [[محمدباقر فشارکی|ملّا محمّدباقر فشارکی]] و [[محمد بدیع موسوی درب امامی|حاج میرزا بدیع درب امامی]] به تحصیل پرداخت. او در سال 1303ق به عتبات عالیات رفت و نزد آیات عظام [[محمدحسن شیرازی|میرزا محمّدحسن شیرازی]] و [[سید محمد فشارکی|سیّد محمّد فشارکی]] و در کربلا نزد [[سید حسن صدر|سیّد حسن صدر]] و در نجف نزد [[محمدکاظم خراسانی|آخوند خراسانی]] به تکمیل تحصیلات خود پرداخت.<ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج2، صص701-703</ref> | ||
==وفات== | ==وفات== | ||
وی در جمعه 26 جمادی الاولی 1355ق وفات | وی در جمعه 26 جمادی الاولی 1355ق وفات یافت و پس از اقامه نماز توسط آیت اللَّه اصفهانی بر پیکرش، در یکی از حجره های صحن مطهر حضرت علی علیه السلام در نجف اشرف مدفون شد. | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| سطر ۳۳: | سطر ۳۹: | ||
==منبع== | ==منبع== | ||
برگرفته از:[[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، مصلح الدین، [[اعلام اصفهان]]، اصفهان، سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان، 1386 | برگرفته از:[[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، مصلح الدین، [[اعلام اصفهان]]، اصفهان، سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان، 1386. | ||
[[رده:اعلام اصفهان،ج۲]] | [[رده:اعلام اصفهان،ج۲]] | ||
[[رده:صفحات ابهام زدایی]] | |||
نسخهٔ ۱۶ مهر ۱۴۰۱، ساعت ۰۰:۲۱
میرزا محمّدحسین نائینی (1276ق-1355ق) از اکابر علماء و فقهاء قرن چهاردهم هجری بود.
این صفحه نیازمند تکمیل یا تصحیح است. این تکمیل شامل موارد علمی، اطلاعات به روز و یا سایر موضوعات است و شما می توانید در کامل تر شدن دانشنامه همراه ما باشید. |
زندگینامه
وی فرزند عبدالرحیم شیخ الاسلام فرزند حاج میرزا محمّدسعید بن حاج میرزا عبدالرحیم نظرعلی شاه منوچهری نائینی است و در 27 ذیقعده 1276ق در نائین متولّد شده است.
پس از وفات میرزا محمّدتقی شیرازی و شیخ الشریعه اصفهانی، مرجعیت شیعه به او منتهی شد.
او در نهضت مشروطیت ایران، از مشروطه خواهان حمایت کرد و مبانی دینی و شرعی مشروطیت را در کتاب «تنزیه الاُمه و تنبیه الملّه» بیان کرد و در ماجرای استبداد صغیر فتاوایی در حمایت از مشروطه خواهان مخالف محمّدعلی شاه صادر نمود. اما چندی نگذشت که میرزای نائینی به خاطر حضور چهره های مخالف دین و وابسته به انگلیس در مصدر امور و اعدام و کنار زدن علماء مشروطه خواه و بنیان گذاران مشروطیت، از اقدامات خود ابراز پشیمانی کرده و به جمع آوری و محو کتاب «تنزیه الامه» پرداخت.
پس از آنکه دولت عراق خواست انتخابات مؤسسان را فراهم کند و این اقدام به زعم شیخ مهدی خالصی مخالف شرع بود، مرحوم خالصی به این اقدام اعتراض کرد و درنتیجه به ایران تبعید شد. آیات عظام نائینی و آقا سیّد ابوالحسن اصفهانی نیز به حمایت برخاسته و معترضانه به ایران مهاجرت کردند. پس از آنکه دولت عراق با تبعات اقدام ناپسند خود مواجه شد، در اقدام خود تجدیدنظر کرد و آیات عظام نائینی و اصفهانی پیروزمندانه به نجف اشرف بازگشتند.
میرزای نائینی در علم اصول تحقیقات عمیقی انجام داد و نظرات جدیدی را ارائه کرد. همچنین در مجلس درس او صدها مجتهد و عالم عالیقدر تربیت شدند که بسیاری از آنان بعدها در عداد مراجع عراق و ایران قرار گرفتند.
آثار
کتب زیر از تالیفات اوست:
1. «حاشیه بر عروه الوثقی»
2. «وسیله النجاه» به فارسی که رساله عملیه مختصری برای مکلّفان و مقلّدان است.
3. «رساله در لباس مشکوک»، مطبوع
4. «تنبیه الاُمّه و تَنزیه الملّه» که در سال 1327ق تألیف شده و به طبع رسید. این کتاب بارها در ایران چاپ شده است.
5. «الفتاوی» از فتاوی وی در دو مجلد جمع و طبع شده و چند رساله دیگر.[۱]
6. از تقریرات وی در اصول دو دوره کامل بنام «فوائد الاصول» به قلم شیخ محمّدعلی کاظمینی در چهار جلد «و أجود التقریرات» به قلم مرحوم آیت اللَّه خوئی در چهار جلد منتشر شده است.
اساتید
وی در اصفهان نزد علمای بزرگ آنجا همچون حاج شیخ محمّدباقر نجفی و فرزندش حاج شیخ محمّدحسین صاحب تفسیر، میرزا ابوالمعالی کلباسی، آقا سیّد محمّدباقر چهارسوقی (صاحب روضات)، آخوند کاشی، جهانگیر قشقائی، ملّا محمّدباقر فشارکی و حاج میرزا بدیع درب امامی به تحصیل پرداخت. او در سال 1303ق به عتبات عالیات رفت و نزد آیات عظام میرزا محمّدحسن شیرازی و سیّد محمّد فشارکی و در کربلا نزد سیّد حسن صدر و در نجف نزد آخوند خراسانی به تکمیل تحصیلات خود پرداخت.[۲]
وفات
وی در جمعه 26 جمادی الاولی 1355ق وفات یافت و پس از اقامه نماز توسط آیت اللَّه اصفهانی بر پیکرش، در یکی از حجره های صحن مطهر حضرت علی علیه السلام در نجف اشرف مدفون شد.
پانویس
- ↑ [1] نقباء البشر، ج2، صص 596-593؛ ماضی النّجف و حاضرها، ج3، ص364؛ مؤلفین کتب چاپی، ج2، ص773؛ زندگانی آیت اللَّه چهارسوقی، ص60؛ مکارم الآثار، ج6، صص 2182-2169؛ مجله حوزه، شماره 76 و 77؛ نائین بلده طیّبه، صص 101-92؛ رجال اصفهان (دکتر کتابی)، ج1، ص203؛ تاریخ اصفهان (جابری)، ص334؛ ایدئولوژی نهضت مشروطیت ایران، ص229؛ ریحانه الادب، ج4، ص126؛ معجم المؤلفین، ج4، ص16؛ لغت نامه دهخدا: ذیل «حسین»، ص167؛ الذریعه، ج4، ص440 و ج6، ص149 و ج11، ص150 و ج14، ص183؛ معارف الرّجال، ج1، صص 288-284؛ معجم رجال الفکر و الادب فی النّجف الاشرف، ص435.
- ↑ مهدوی، اعلام اصفهان، ج2، صص701-703
منبع
برگرفته از:مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان، سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان، 1386.