این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «سید طه بهشتی»
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جز (ویرایش جزئی) |
(ویرایش متن) |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
{{نیازمند جعبه اطلاعات}} {{نیازمند ویرایش}} | {{نیازمند جعبه اطلاعات}} {{نیازمند ویرایش}} | ||
[[پرونده:S.t- beheshti.jpg|بندانگشتی|250x250پیکسل|آقا سید طه بهشتی شاعری ادیب و واعظی فاضل بود .]] | [[پرونده:S.t- beheshti.jpg|بندانگشتی|250x250پیکسل|آقا سید طه بهشتی شاعری ادیب و واعظی فاضل بود .]] | ||
'''آقا سيّد طه بهشتی''' (1322ق-1403ق) فرزند | '''آقا سيّد طه بهشتی''' (1322ق-1403ق) فرزند سیّد محمّد باقر از ادباء و فضلای معاصر در اصفهان ديده به جهان گشود. وی شاعری اديب و واعظی فاضل بود. | ||
==معرفی== | ==معرفی== | ||
آقا سیّد طه (طاها) بهشتی در 4 صفر 1322ق در اصفهان متولّد شد و نزد [[علی مدرس یزدی|شیخ علی یزدی]]، حاج میر [[سید علی نجف آبادی|سیّد علی نجف آبادی]] و آقا میرزا احمد اصفهانی و دیگران به تحصیل مشغول شد. دو پسر او در سالهای نوجوانی عمر وفات یافته و پدر را به مفارقت خود گرفتار ساختند. | آقا سیّد طه (طاها) بهشتی در 4 صفر 1322ق در اصفهان متولّد شد و نزد [[علی مدرس یزدی|شیخ علی یزدی]]، حاج میر [[سید علی نجف آبادی|سیّد علی نجف آبادی]] و آقا میرزا احمد اصفهانی و دیگران به تحصیل مشغول شد. دو پسر او در سالهای نوجوانی عمر وفات یافته و پدر را به مفارقت خود گرفتار ساختند. | ||
با توجه به علاقه ای كه به تبليغ داشت، از همان دوران تحصيل به بيان احكام و وعظ و ذكـر مصـائب ائمـه اطهار | با توجه به علاقه ای كه به تبليغ داشت، از همان دوران تحصيل به بيان احكام و وعظ و ذكـر مصـائب ائمـه اطهار (ع) پرداخت. | ||
او محقّقی كوشا و باهمّت بود. | او محقّقی كوشا و باهمّت بود. | ||
| سطر ۱۸: | سطر ۱۸: | ||
این رباعی از اوست: | این رباعی از اوست: | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب|چون نوبت باغ و موسم گلزار است |بلبل به نوا و نغمه و گفتار است}} | {{ب|چون نوبت باغ و موسم گلزار است |بلبل به نوا و نغمه و گفتار است}} | ||
{{ب|با سروقدان رویم اندر بُستان| چون باغ پر از شاهد گلرخسار است<ref>دیوان | {{ب|با سروقدان رویم اندر بُستان| چون باغ پر از شاهد گلرخسار است<ref>بهشتی، دیوان بهشتی، مقدمه؛ بهشتی، تحفه الاحباب، ص46؛ مهدوی، سیری در تاریخ تخت فولاد، ص136.</ref>}} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
| سطر ۳۱: | سطر ۳۲: | ||
#نـورالايمان در شرح خطبه رمضان | #نـورالايمان در شرح خطبه رمضان | ||
#هدايةالصـالحين | #هدايةالصـالحين | ||
#ديوان اشعار او كـه بـه چـاپ نرسـيده است .<ref>بهشتی، | #ديوان اشعار او كـه بـه چـاپ نرسـيده است .<ref>بهشتی، تحفة الاحباب، ص46.</ref> | ||
#انیس المتّقین | #انیس المتّقین | ||
#دُرَر المواعظ» شامل 41 مجلس | #دُرَر المواعظ» شامل 41 مجلس | ||
| سطر ۴۴: | سطر ۴۵: | ||
در سال ۱۳۶۸ قمری در اثر سكته ی نـاقص در منـزل بسـتری بـود؛ تا این که در سال 1374ق به علت بیماری رماتیسم و معالجات غلط پزشکان فلج شده و تا آخر عمر خانه نشین گردید. امّا از جادّه صبر و رضا خارج نشد. و پیوسته به یاد خدا بود و به مطالعه و تحقیق و سرودن شعر می پرداخت. | در سال ۱۳۶۸ قمری در اثر سكته ی نـاقص در منـزل بسـتری بـود؛ تا این که در سال 1374ق به علت بیماری رماتیسم و معالجات غلط پزشکان فلج شده و تا آخر عمر خانه نشین گردید. امّا از جادّه صبر و رضا خارج نشد. و پیوسته به یاد خدا بود و به مطالعه و تحقیق و سرودن شعر می پرداخت. | ||
وی در ۱۷ رمضان | وی در ۱۷ رمضان المبارک ۱۴۰۳ هجری قمری پس از ساليانی رنج بيماری بـه ديار باقی شتافت و در [[تکیه سادات بهشتی]] در [[تخت فولاد]] مدفون گرديد.<ref>مهدوی، سيری در تاريخ تخت فولاد، صص ۱۳۶_۱۳۷.</ref> | ||
اشعار زير بر سنگ نوشته مزارش چنين است: | اشعار زير بر سنگ نوشته مزارش چنين است: | ||
| سطر ۵۸: | سطر ۵۹: | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
*[[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، مصلح الدین،[[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، ج3، اصفهان: سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان، 1386ش. | *لطفی، عليرضا (حامد اصفهانی)، تذكره شعرای تخت فولاد اصفهان: معرفی شعرای مدفون در تخت فولاد اصفهان، اصفهان، سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۹۰. | ||
*[[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، سید مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، ج3، اصفهان: سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان، 1386ش. | |||
[[رده:کتاب تذکره شعرای تخت فولاد اصفهان]] | [[رده:کتاب تذکره شعرای تخت فولاد اصفهان]] | ||
| سطر ۶۹: | سطر ۷۱: | ||
[[رده:نویسندگان]] | [[رده:نویسندگان]] | ||
[[رده:واعظین]] | [[رده:واعظین]] | ||
نسخهٔ ۱۴ اسفند ۱۴۰۱، ساعت ۰۹:۴۴
این نوشتار نیازمند جعبهٔ اطلاعات است. ممکن است بخواهید با افزودن یک جعبهٔ اطلاعات، به استانداردسازی نمایش موضوع کمک کنید. |
این نوشتار نیازمند ویرایش فنی یا ادبی می باشد. |
آقا سيّد طه بهشتی (1322ق-1403ق) فرزند سیّد محمّد باقر از ادباء و فضلای معاصر در اصفهان ديده به جهان گشود. وی شاعری اديب و واعظی فاضل بود.
معرفی
آقا سیّد طه (طاها) بهشتی در 4 صفر 1322ق در اصفهان متولّد شد و نزد شیخ علی یزدی، حاج میر سیّد علی نجف آبادی و آقا میرزا احمد اصفهانی و دیگران به تحصیل مشغول شد. دو پسر او در سالهای نوجوانی عمر وفات یافته و پدر را به مفارقت خود گرفتار ساختند.
با توجه به علاقه ای كه به تبليغ داشت، از همان دوران تحصيل به بيان احكام و وعظ و ذكـر مصـائب ائمـه اطهار (ع) پرداخت.
او محقّقی كوشا و باهمّت بود.
از جمله اشعار او، كه در پايان كتاب تحفة الاحباب نقل كرده است:
| بــاد بهــاری گرفــت پــرده ز روی چمــن | گشــت جــوان دوســتان بــاز جهــان كهــن | |
| كــرد بــه بســتان بهــار پيــرهن ســبز را | قبــایِ زردِ خــزان ربــودش اكنــون ز تــن |
این رباعی از اوست:
| چون نوبت باغ و موسم گلزار است | بلبل به نوا و نغمه و گفتار است | |
| با سروقدان رویم اندر بُستان | چون باغ پر از شاهد گلرخسار است[۱] |
آثار
تأليفات متعدّدی از او به يادگـار مانـده است كه از آثار او مـی تـوان بـه كتابهـای زیر اشاره نمود:
- تحفةالاحباب در شرح حال جمعـی از مشاهير خـاندان بهشتی
- نـورالايمان در شرح خطبه رمضان
- هدايةالصـالحين
- ديوان اشعار او كـه بـه چـاپ نرسـيده است .[۲]
- انیس المتّقین
- دُرَر المواعظ» شامل 41 مجلس
- «دیوان بهشتی»، مطبوع
- «عشریه» راجع به ایّام عاشورا
- «علائم المتّقین» در شرح خطبه همام از نهج البلاغه در 3 جلد، مطبوع
- «کنز المواعظ» در 51 مجلس
- لئالی المواعظ
- نوادر المواعظ[۳]
وفات
در سال ۱۳۶۸ قمری در اثر سكته ی نـاقص در منـزل بسـتری بـود؛ تا این که در سال 1374ق به علت بیماری رماتیسم و معالجات غلط پزشکان فلج شده و تا آخر عمر خانه نشین گردید. امّا از جادّه صبر و رضا خارج نشد. و پیوسته به یاد خدا بود و به مطالعه و تحقیق و سرودن شعر می پرداخت.
وی در ۱۷ رمضان المبارک ۱۴۰۳ هجری قمری پس از ساليانی رنج بيماری بـه ديار باقی شتافت و در تکیه سادات بهشتی در تخت فولاد مدفون گرديد.[۴]
اشعار زير بر سنگ نوشته مزارش چنين است:
| بهشتی مرغ روحش بال بگشاد | از اين خاكی قفس گرديـد آزاد | |
| حسينی بود در سر تا سر عمـر | نشد ذكر حسينش يك دم از ياد | |
| نكـو نـام شـريفش بـود طــه | كه با طه به جنّت همنشـين بـاد | |
| به تاريخ وفاتش طبـع نحـوی | رقم زد: «عترت طه زو شـاد» |
پانویس
منابع
- لطفی، عليرضا (حامد اصفهانی)، تذكره شعرای تخت فولاد اصفهان: معرفی شعرای مدفون در تخت فولاد اصفهان، اصفهان، سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۹۰.
- مهدوی، سید مصلح الدین، اعلام اصفهان، ج3، اصفهان: سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان، 1386ش.