این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «نجم الدین طریحی نجفی»
Kh1.javani (بحث | مشارکتها) (ویرایش) |
(ویرایش متن و افزودن الگو و رده) |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
'''نجم الدین طریحی''' | {{نیازمند تصویر}} | ||
{{نیازمند جعبه اطلاعات}} | |||
'''نجم الدین طریحی'''(متوفی 1350یا 1355ق) فرزند [[محمدحسین طریحی اصفهانی|شیخ محمد حسین طریحی نجفی]]، از فضلا و زهاد پارسا در اواخر قاجار در اصفهان است. | |||
==معرفی== | |||
خاندان شیخ طریحی از خانواده های علمی نجف و از اعقاب فقیه رجالی لغوی، شیخ فخرالدین طریحی مؤلف کتاب « مجمع البحرین و مطلع النیرین» در لغات غریبه قرآن و حدیث، متوفی به سال1085ق است. | خاندان شیخ طریحی از خانواده های علمی نجف و از اعقاب فقیه رجالی لغوی، شیخ فخرالدین طریحی مؤلف کتاب « مجمع البحرین و مطلع النیرین» در لغات غریبه قرآن و حدیث، متوفی به سال1085ق است. | ||
نسب این خاندان به جناب حبیب بن مظاهر اسدی شهید کربلا منتهی می شود<ref>مهدوی، تاریخ علمی و اجتماعی اصفهان در دو قرن اخیر، ج2، ص219.</ref>. مرتضی مدرس گیلانی در رساله « تاریخ نجف یا دانشگاه اسلامی» نام45 تن از بزرگان و معاریف این خاندان را آورده است. | نسب این خاندان به جناب حبیب بن مظاهر اسدی شهید کربلا منتهی می شود<ref>مهدوی، تاریخ علمی و اجتماعی اصفهان در دو قرن اخیر، ج2، ص219.</ref>. مرتضی مدرس گیلانی در رساله « تاریخ نجف یا دانشگاه اسلامی» نام45 تن از بزرگان و معاریف این خاندان را آورده است.<ref>مدرس گیلانی، تاریخ نجف یا دانشگاه اسلامی، صص122-119.</ref> | ||
«آنچه این جانب اطلاع یافته و تحقیق نموده ام آن است که این مرحوم، شیخ محمد حسین نجفی، در سفر دوم یا سفر اول در عراق به شیخ محمدحسین طریحی، برمی خورد و دست ارادتی به او می دهد و اخیراً این مرحوم، آن شیخ را به اصفهان می کشاند و خواهر عیال خود، فاطمه بیگم، دختر [[سید محمد علی آقا مجتهد]]، را به ازدواج او در می آورد و با حا جی میرزا عبدالحسین رشتی در خدمت او به سر می برد و به همین واسطه مرحوم [[محمدتقی آقانجفی اصفهانی|آقا نجفی]] هم نسبت به شیخ اظهار ارادتی می فرموده».<ref>قاسمی، شیخ محمدتقی نجفی اصفهانی و خاندانش، ص454.</ref> | شیخ محمد حسین طریحی به واسطه [[محمدحسین بن محمدباقر نجفی مسجدشاهی اصفهانی|شیخ محمد حسین نجفی]] به اصفهان مهاجرت می نماید.» [[سید ابوالحسن کتابی]] کاتب رساله« نسب نامه الفت» می نویسد:<blockquote>«آنچه این جانب اطلاع یافته و تحقیق نموده ام آن است که این مرحوم، شیخ محمد حسین نجفی، در سفر دوم یا سفر اول در عراق به شیخ محمدحسین طریحی، برمی خورد و دست ارادتی به او می دهد و اخیراً این مرحوم، آن شیخ را به اصفهان می کشاند و خواهر عیال خود، فاطمه بیگم، دختر [[سید محمدعلی بن صدرالدین محمد موسوی عاملی|سید محمد علی آقا مجتهد]]، را به ازدواج او در می آورد و با حا جی میرزا عبدالحسین رشتی در خدمت او به سر می برد و به همین واسطه مرحوم [[محمدتقی آقانجفی اصفهانی|آقا نجفی]] هم نسبت به شیخ اظهار ارادتی می فرموده».<ref>قاسمی، شیخ محمدتقی نجفی اصفهانی و خاندانش، ص454.</ref></blockquote>شیخ نجم الدین طریحی فاضلی ادیب و وارسته بوده و از شاگردان [[یحیی مستوفی بیدآبادی|میرزا یحیی مستوفی بیدآبادی]] بوده است. طریحی در [[مدرسه علمیه میرزا مهدی|مدرسه میرزا مهدی]] در بیدآباد حجره داشته و تدریس سطوح ادبیات می نموده است.<ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج3، ص165.</ref> | ||
==وفات== | ==وفات== | ||
وی در بین سالهای 1350 تا1355ق فوت و در [[تخت فولاد]] به خاک سپرده می شود.<ref>مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد، ج3، صص160-161.</ref> | وی در بین سالهای 1350 تا1355ق فوت و در [[تخت فولاد]] به خاک سپرده می شود.<ref>مهدوی، بیان المفاخر، ج3، ص165؛ مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد، ج3، صص160-161.</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| سطر ۲۰: | سطر ۱۸: | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
*مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت | *مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، [[دانشنامه تخت فولاد اصفهان (کتاب)|دانشنامه تخت فولاد اصفهان]]، ج3، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1392. | ||
*[[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، ج3، اصفهان، سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان، 1386. | *[[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، سید مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، ج3، اصفهان، سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان، 1386. | ||
[[رده:اعلام اصفهان، ج3]] | [[رده:اعلام اصفهان، ج3]] | ||
[[رده:مدرسین]] | [[رده:مدرسین]] | ||
[[رده:علمای قرن 14]] | |||
[[رده:مدفونین در تخت فولاد]] | [[رده:مدفونین در تخت فولاد]] | ||
نسخهٔ ۱۲ اردیبهشت ۱۴۰۲، ساعت ۱۸:۲۸
این نوشتا برای بهبود کیفیت نیازمند یک تصویر یا عکس است. |
این نوشتار نیازمند جعبهٔ اطلاعات است. ممکن است بخواهید با افزودن یک جعبهٔ اطلاعات، به استانداردسازی نمایش موضوع کمک کنید. |
نجم الدین طریحی(متوفی 1350یا 1355ق) فرزند شیخ محمد حسین طریحی نجفی، از فضلا و زهاد پارسا در اواخر قاجار در اصفهان است.
معرفی
خاندان شیخ طریحی از خانواده های علمی نجف و از اعقاب فقیه رجالی لغوی، شیخ فخرالدین طریحی مؤلف کتاب « مجمع البحرین و مطلع النیرین» در لغات غریبه قرآن و حدیث، متوفی به سال1085ق است.
نسب این خاندان به جناب حبیب بن مظاهر اسدی شهید کربلا منتهی می شود[۱]. مرتضی مدرس گیلانی در رساله « تاریخ نجف یا دانشگاه اسلامی» نام45 تن از بزرگان و معاریف این خاندان را آورده است.[۲]
شیخ محمد حسین طریحی به واسطه شیخ محمد حسین نجفی به اصفهان مهاجرت می نماید.» سید ابوالحسن کتابی کاتب رساله« نسب نامه الفت» می نویسد:
«آنچه این جانب اطلاع یافته و تحقیق نموده ام آن است که این مرحوم، شیخ محمد حسین نجفی، در سفر دوم یا سفر اول در عراق به شیخ محمدحسین طریحی، برمی خورد و دست ارادتی به او می دهد و اخیراً این مرحوم، آن شیخ را به اصفهان می کشاند و خواهر عیال خود، فاطمه بیگم، دختر سید محمد علی آقا مجتهد، را به ازدواج او در می آورد و با حا جی میرزا عبدالحسین رشتی در خدمت او به سر می برد و به همین واسطه مرحوم آقا نجفی هم نسبت به شیخ اظهار ارادتی می فرموده».[۳]
شیخ نجم الدین طریحی فاضلی ادیب و وارسته بوده و از شاگردان میرزا یحیی مستوفی بیدآبادی بوده است. طریحی در مدرسه میرزا مهدی در بیدآباد حجره داشته و تدریس سطوح ادبیات می نموده است.[۴]
وفات
وی در بین سالهای 1350 تا1355ق فوت و در تخت فولاد به خاک سپرده می شود.[۵]
پانویس
- ↑ مهدوی، تاریخ علمی و اجتماعی اصفهان در دو قرن اخیر، ج2، ص219.
- ↑ مدرس گیلانی، تاریخ نجف یا دانشگاه اسلامی، صص122-119.
- ↑ قاسمی، شیخ محمدتقی نجفی اصفهانی و خاندانش، ص454.
- ↑ مهدوی، اعلام اصفهان، ج3، ص165.
- ↑ مهدوی، بیان المفاخر، ج3، ص165؛ مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد، ج3، صص160-161.
منابع
- مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج3، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1392.
- مهدوی، سید مصلح الدین، اعلام اصفهان، ج3، اصفهان، سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان، 1386.