این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما

تفاوت میان نسخه‌های «محمدصالح سامعای مازندرانی»

از دانشنامه حوزه علمیه اصفهان
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز (جایگزینی متن - 'اعلام اصفهان' به 'اعلام اصفهان')
جز (جایگزینی متن - 'کتاب شعرای حوزه علمیه اصفهان' به 'شعرای حوزه علمیه اصفهان')
 
سطر ۲۲: سطر ۲۲:


==منبع==
==منبع==
برگرفته از [[کتاب شعرای حوزه علمیه اصفهان]] (از صدر اسلام تا کنون)، محمد علی بهشتی نژاد، اصفهان، پویان مهر، 1391.
برگرفته از شعرای حوزه علمیه اصفهان (از صدر اسلام تا کنون)، محمد علی بهشتی نژاد، اصفهان، پویان مهر، 1391.


برگفته از: [[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، اصفهان سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان، 1386.
برگفته از: [[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، اصفهان سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان، 1386.

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۱ دی ۱۴۰۱، ساعت ۱۳:۴۸

میرزا محمد صالح مازندرانی، فرزند محمد علی اوعالم،شاعر و ادیب فاضل از سخنوران قرن یازدهم هجری است.

معرفی

وی معروف به «سامعا» ومتخلص به سامع است و در حوزه علمیه اصفهان حکمت و کلام آموخت. ایشان نسب خود را به مالک اشتر نخعی می رساند.خصوصا در ادبیات، حکمت و کلام به تحصیل پرداخت و در اصفهان ساکن شد و از معاشران و مصاحبان ساروتقی (میرزا تقی الدین محمد) وزیر اعظم شاه صفی گردید و مادام حیات تحت عنایات این وزیر بود.پس از قتل ساروتقی، آزرده خاطر شده به هندوستان رفت و در حیدرآباد به خدمت عبداللّه قطب شاه پادشاه دکن رسید و مورد عنایت او قرار گرفت و در مدح او قصیده گفته و صله گرفت.چند سال بعد به ایران بازگشته و در سال 1075ق وارد اصفهان شدو در آنجا بود.

این شعر از اوست:

عکس رویت در نظرها شمع و در دلها گل استباده در پیمانه خورشید است و در مینا گل است
همچو شاخ ارغوان، معشوق آتش پاره امپای تا سر شعله سوزان و سر تا پا گل است


همچنین این شعر از اشعار اوست :

راه نفس کشیده بر دار و بروسر رشته بی خودی به دست آر و برو
دست از سر مائده گان منزل بر دارپا بر سر عمر رفته بگذار و برو[۱]

وفات

اومتوفی ۱۰۷۵ق می باشد. وبه نقلی قبل از سال 1083ق وفات یافت.[۲][۳]

پانویس

  1. بهشتی نژاد، شعرای حوزه علمیه اصفهان، ص304؛ قصص خاقانی، ج۲ ،ص ۷۷
  2. قصص الخاقانی، ج2، صص 77 و 78؛ تذکره نصرآبادی، ج1، ص540؛ کاروان هند، ج1، ص531؛ الذریعه، ج9، ص422؛ شعرای مازندران و گرگان، ص142.
  3. مهدوی، اعلام اصفهان، ج3، صص 498-497.

منبع

برگرفته از شعرای حوزه علمیه اصفهان (از صدر اسلام تا کنون)، محمد علی بهشتی نژاد، اصفهان، پویان مهر، 1391.

برگفته از: مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان، 1386.