این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «غلامعلی بکایی»
(ویرایش منبع) |
Kh1.farokhi (بحث | مشارکتها) (افزودن رده) |
||
| سطر ۲۰: | سطر ۲۰: | ||
وفات او را در سوم رمضان المبارك ۱۳۶۷ قمرى ذكر كرده اند. | وفات او را در سوم رمضان المبارك ۱۳۶۷ قمرى ذكر كرده اند. | ||
[[سید مصلح الدین مهدوی|مرحوم مهدوى]] قبر او را نزديك [[ | [[سید مصلح الدین مهدوی|مرحوم مهدوى]] قبر او را نزديك [[تکیه فاضلان|تكيه فاضلان]] در [[تکیه فیض]] [[تخت فولاد]] ذكر نموده و اين دو بيـت را در كتـاب رجـال اصفهان از او نقل كرده است: | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب|در روز جــزا ز قــدرت لــم يزلــى| بر اهل قبور چون رسد صوت جلى}} | {{ب|در روز جــزا ز قــدرت لــم يزلــى| بر اهل قبور چون رسد صوت جلى}} | ||
| سطر ۳۳: | سطر ۳۳: | ||
[[رده:کتاب تذکره شعرای تخت فولاد اصفهان]] | [[رده:کتاب تذکره شعرای تخت فولاد اصفهان]] | ||
[[رده:مدفونین در تخت فولاد]] | [[رده:مدفونین در تخت فولاد]] | ||
[[رده:نیازمند درج تصویر]] | |||
[[رده:شعرا]] | |||
[[رده:واعظین]] | |||
نسخهٔ ۴ دی ۱۴۰۱، ساعت ۰۰:۵۴
آقا شيخ غلامعلى بكايى، فرزند مقصود على(بن نظر على بن حسينعلى) از شـعراى قرن چهاردهم قمرى در سال ۱۲۸۰ قمرى در اصفهان ديده به جهـان گشـود. او در محله ى نيم آورد اصفهان سكونت داشته و گاهى به منبر و وعظ مى پرداخته است.
معرفی
در كتاب گلزار جاويدان، نوشته ی محمود هدايت، او را مردى وارسـته و آزاده كـه شـغلش مكتبدارى و كتابت بوده و خطوط مختلفه را خوب مى نوشته معرفى مى كند.[۱]
معمولاً در اشعارش از تخلّص بكايى استفاده مـى كـرده و در اشـعارى كـه بـراى مراسم هاى شادى مى سروده است، از تخلّص خنده بهره مى گرفته اسـت.
بـا مرحـوم محمد على معلم حبيب آبادى، مؤلف مكارم الآثار و مرحوم محمد على رجـاء زفـره اى، دوستى و رفاقت داشته است.[۲]
در تذكره شعراى معاصر نيز اين دو بيت را از او نقل مى كند:
| هيچ دانى كـه چـرا در نظـر اهـل خـرد | مــاه شــعبان مــه ممتــاز و معظّــم باشــد | |
| بهر آن است كه در نيمه ى اين ماه شريف | عيــد مولــود ولــى اللّــه اعظــم باشــد[۳] |
همچنين از نمونه اشعار و خط زيباى وى در مرثيه وفات آية اللّه شيخ محمد على مدرس دزفولى است.[۴]
وفات
وفات او را در سوم رمضان المبارك ۱۳۶۷ قمرى ذكر كرده اند.
مرحوم مهدوى قبر او را نزديك تكيه فاضلان در تکیه فیض تخت فولاد ذكر نموده و اين دو بيـت را در كتـاب رجـال اصفهان از او نقل كرده است:
| در روز جــزا ز قــدرت لــم يزلــى | بر اهل قبور چون رسد صوت جلى | |
| خواهند چو از قبور خود برخيزنـد | گويند علـى علـى غلامـان علـى[۵] |
پانویس
منبع
کتاب؛ لطفی، علیرضا(حامد اصفهانی)، تذكره شعرای تخت فولاد اصفهان: معرفی شعرای مدفون در تخت فولاد اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۹۰.