سید مصطفی موحد محمدی

سیِّد مصطفی موحّد محمّدی

سيد مصطفی موحّد محمّدی فرزند سـيّد هاشـم عالم فاضل و خطيب شاعر اصفهانی در قرن چهاردهم قمری است.

معرفی

وی در سال 1328 هجری قمری در اصفهان به دنيا آمد. وی از شاگردان مير سيّد علـی مدرس نجف آبادی و شيخ علی يزدی و سيّد عبداللّه ثقةالاسلام بوده و در علم طـب نيز در نزد ميـرزا ابوالقاسـم ناصـرحكمت تجربـه آموختـه اسـت .

مرحـوم مهـدوی می نويسد:

«وی امام جماعت مسجد مصری بود و در شعر تخلّـص موحّـد را بـرای خود برگزيده بود».

وفات

او در 22 شعبان 1395 مطابق با هشتم شهريور 1354 بر اثر سـانحه ی تصـادف دار فانی را واداع گفت و در تكيه ی آيت اللّه زند كرمانی تخت فولاد مدفون گرديد.

از اشعار اوست كه بر سنگ مزارش حك شده:

مَــردم در انتظــار و نيامــد نگــار مــن		شايد كـه پـا نهـد ز كـرم بـر مـزار مـن
سر در لحد گذارم و گـريم بـروی خـاك		تـا سـبزه رويـد از مـژهی اشـكبار مـن

ماده تاريخ وفاتش چنين است:

آمد به جمع منتظران مصطفی و گفـت

روز جزا امام زمان است يار مـن

منبع

• کتاب تذكره شعرای تخت فولاد اصفهان : معرفي شعراي مدفون در تخت فولاد اصفهان، عليرضا لطفي (حامد اصفهانی)، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان،1390.