این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «سيد محمدسعيد حسینی اردستانی»
Kh1.naghavi (بحث | مشارکتها) (تطبيق منابع) |
Kh1.mirzaei (بحث | مشارکتها) (ایجاد لینک و ویرایش) |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
'''ميرزا | '''ميرزا سیدمحمدسعید بن سید محمدمهدی بن محمدسعید بن میر محمّد حسین بن میر یحیی حسینی اردستانی اصفهانی،'''متخلص به «'''فدا''' » از خطاطان، مدرسین و مفسرین و شاعران از سخنوران قرن سیزدهم هجری است.<ref>اعلام اصفهان ، ج3، ص304-303</ref> | ||
==زندگينامه== | ==زندگينامه== | ||
وی متولد حدود ۱۲۰۴ در محلّه «فهره» اردستان است. تحصیلات مقدماتی را در آنجا آغاز کرد. تحصیلات خود را در [[مدرسه علمیه نیم آورد|مدرسه نیم آورد]] اصفهان به پایان رساند. نسب او به حکیم الملک اردستانی (بانی مدرسه نیم آورد اصفهان) منتهی می شود. او برای تکمیل تحصیلات خود به عتبات عالیات رفته و 7 سال به فراگیری فقه و اصول و کلام و تفسیر مشغول بود. سپس به اصفهان آمده و در ادبیات، منطق، فلسفه، ریاضیات و نجوم مهارتی به سزا کسب کرد و تحصیلات خود را به پایان رساند. او جهت احداث حصار نجف توسط حاج محمّد حسین خان صدر اصفهانی قصیده ای سرود و مورد عنایت صدر واقع شد. فتحعلی شاه قاجار هم که شهرت او را دریافت او را به تهران طلبید و فدا در تهران مورد احترام شاه و درباریان و اعیان دولت و مملکت قرار گرفت. پس از فوت فتحعلی شاه، جانشین او محمّد شاه نیز همواره در احترام او می کوشید. | وی متولد حدود ۱۲۰۴ در محلّه «فهره» اردستان است. تحصیلات مقدماتی را در آنجا آغاز کرد. تحصیلات خود را در [[مدرسه علمیه نیم آورد|مدرسه نیم آورد]] اصفهان به پایان رساند. نسب او به حکیم الملک اردستانی (بانی [[مدرسه علمیه نیم آورد|مدرسه نیم آورد]] اصفهان) منتهی می شود. او برای تکمیل تحصیلات خود به عتبات عالیات رفته و 7 سال به فراگیری فقه و اصول و کلام و تفسیر مشغول بود. سپس به اصفهان آمده و در ادبیات، منطق، فلسفه، ریاضیات و نجوم مهارتی به سزا کسب کرد و تحصیلات خود را به پایان رساند. او جهت احداث حصار نجف توسط [[محمدحسین صدر اعظم اصفهانی|حاج محمّد حسین خان صدر اصفهانی]] قصیده ای سرود و مورد عنایت صدر واقع شد. فتحعلی شاه قاجار هم که شهرت او را دریافت او را به تهران طلبید و فدا در تهران مورد احترام شاه و درباریان و اعیان دولت و مملکت قرار گرفت. پس از فوت فتحعلی شاه، جانشین او محمّد شاه نیز همواره در احترام او می کوشید. | ||
==آثار== | ==آثار== | ||
| سطر ۱۸: | سطر ۱۸: | ||
==وفات== | ==وفات== | ||
فدا اغلب عمر خود را در اصفهان گذراند تا اینکه در سال 1267ق وفات یافته و در قبرستان جنب پل خواجو، در کنار قبر [[محمد صادق اردستانی|ملّا محمّد صادق اردستانی]] (آخوند پلویی) مدفون شد. در اوایل قرن چهاردهم هجری، به خاطر احداث خیابان آبشار قبرستان را خراب کردند، یکی از نوادگانش استخوان های فدا را در [[تخت فولاد]] [[تکیه ملک]] مدفون کرد.<ref>بهشتی‌نژاد، شعرای حوزه علمیه اصفهان، ص119؛اعلام اصفهان، ج ۳، ص ۳۲۵؛ اعلام اصفهان ، ج3، ص304-303</ref> | فدا اغلب عمر خود را در اصفهان گذراند تا اینکه در سال 1267ق وفات یافته و در قبرستان جنب پل خواجو، در کنار قبر [[محمد صادق اردستانی|ملّا محمّد صادق اردستانی]] (آخوند پلویی) مدفون شد. در اوایل قرن چهاردهم هجری، به خاطر احداث خیابان آبشار قبرستان را خراب کردند، یکی از نوادگانش استخوان های فدا را در [[تخت فولاد|تخت فولاد،]] [[تکیه ملک]] مدفون کرد.<ref>بهشتی‌نژاد، شعرای حوزه علمیه اصفهان، ص119؛اعلام اصفهان، ج ۳، ص ۳۲۵؛ اعلام اصفهان ، ج3، ص304-303</ref> | ||
==پانويس== | ==پانويس== | ||
<references /> | <references /> | ||
==منبع== | ==منبع== | ||
1.برگرفته از [[کتاب شعرای حوزه علمیه اصفهان]] (از صدر اسلام تا کنون)، محمد علی بهشتی نژاد، اصفهان، پویان مهر، ۱۳۹۱. | 1.برگرفته از [[کتاب شعرای حوزه علمیه اصفهان]] (از صدر اسلام تا کنون)، محمد علی بهشتی نژاد، اصفهان، پویان مهر، ۱۳۹۱. | ||
نسخهٔ ۲۲ مهر ۱۴۰۱، ساعت ۲۱:۳۸
ميرزا سیدمحمدسعید بن سید محمدمهدی بن محمدسعید بن میر محمّد حسین بن میر یحیی حسینی اردستانی اصفهانی،متخلص به «فدا » از خطاطان، مدرسین و مفسرین و شاعران از سخنوران قرن سیزدهم هجری است.[۱]
زندگينامه
وی متولد حدود ۱۲۰۴ در محلّه «فهره» اردستان است. تحصیلات مقدماتی را در آنجا آغاز کرد. تحصیلات خود را در مدرسه نیم آورد اصفهان به پایان رساند. نسب او به حکیم الملک اردستانی (بانی مدرسه نیم آورد اصفهان) منتهی می شود. او برای تکمیل تحصیلات خود به عتبات عالیات رفته و 7 سال به فراگیری فقه و اصول و کلام و تفسیر مشغول بود. سپس به اصفهان آمده و در ادبیات، منطق، فلسفه، ریاضیات و نجوم مهارتی به سزا کسب کرد و تحصیلات خود را به پایان رساند. او جهت احداث حصار نجف توسط حاج محمّد حسین خان صدر اصفهانی قصیده ای سرود و مورد عنایت صدر واقع شد. فتحعلی شاه قاجار هم که شهرت او را دریافت او را به تهران طلبید و فدا در تهران مورد احترام شاه و درباریان و اعیان دولت و مملکت قرار گرفت. پس از فوت فتحعلی شاه، جانشین او محمّد شاه نیز همواره در احترام او می کوشید.
آثار
«دیوان فدا» حدود چهار هزار بیت شعر داشته و هنوز به طبع نرسیده است. اشعارش اغلب در مدح و مرثیه ائمه هدی و حضرت معصومین علیهم السلام است.
ابیات زیر از اشعار اوست :
| به فصل گل ستم باغبان نگر که برید | همان درخت که بر شاخش آشيان من است | |
***** | ||
| زاهد به هوای خلد سر گردانست | دوزخ محک تجربه مردانست | |
| گویند که درد و غم نباشد به بهشت | معلوم شد که جای بی در دانست | |
وفات
فدا اغلب عمر خود را در اصفهان گذراند تا اینکه در سال 1267ق وفات یافته و در قبرستان جنب پل خواجو، در کنار قبر ملّا محمّد صادق اردستانی (آخوند پلویی) مدفون شد. در اوایل قرن چهاردهم هجری، به خاطر احداث خیابان آبشار قبرستان را خراب کردند، یکی از نوادگانش استخوان های فدا را در تخت فولاد، تکیه ملک مدفون کرد.[۲]
پانويس
منبع
1.برگرفته از کتاب شعرای حوزه علمیه اصفهان (از صدر اسلام تا کنون)، محمد علی بهشتی نژاد، اصفهان، پویان مهر، ۱۳۹۱.
2.برگرفته از: مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.