این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «علی مشفقی»
Kh1.ghasemi (بحث | مشارکتها) |
Kh1.ghasemi (بحث | مشارکتها) |
||
| سطر ۵: | سطر ۵: | ||
==زندگی نامه== | ==زندگی نامه== | ||
وی فرزنـد مشـهدى ميـرزا در سـال 1279 شمسى مصادف با ماه | وی فرزنـد مشـهدى ميـرزا در سـال 1279 شمسى مصادف با ماه مبارک رمضان در محله‌ى مسجد حكيم اصفهان ديـده به جهان گشود.وی که ادیبی کامل و شاعر خطاط بود از كودكى با ترغيب پدر به فراگيرى علـم و دانـش روى آورد و در همان كودكى پدر خود را از دست داد. با ايـن حـال هـوش سرشـارش و عنايـات پدرش موجب گرديد در همان كودكى بسيارى از سوره‌هاى قرآن و زيارات ائمـه ى عليهم السلام را به حافظه بسپارد. | ||
بخش عمده‌اى از علوم فقه و حكمـت و هيئت و نجوم را در اصفهان فرا گرفـت و براى ادامه‌ى تحصيل راهـى قـم و مشـهد مقدس گرديد. پس از تكميل تحصيلاتش به اصفهان بازگشت و در يكـى از حجـره‌هاى [[مدرسه مسجد حکیم|مسجد حكيم]] رحل اقامت افكنـد . او زندگى بسيار ساده و بى‌آلايـش داشـت و روح تقوى و ورع و قناعت و بى‌تـوجهى به دنيا در زندگى او بسيار بارز و مشـهود بود (و از راه تغسیل اموات امرار معاش می‌کرد.)<ref>مصاحبه با جناب آقاى مصطفى هادوى(شهير اصفهانى)</ref> | بخش عمده‌اى از علوم فقه و حكمـت و هيئت و نجوم را در اصفهان فرا گرفـت و براى ادامه‌ى تحصيل راهـى قـم و مشـهد مقدس گرديد. پس از تكميل تحصيلاتش به اصفهان بازگشت و در يكـى از حجـره‌هاى [[مدرسه مسجد حکیم|مسجد حكيم]] رحل اقامت افكنـد . او زندگى بسيار ساده و بى‌آلايـش داشـت و روح تقوى و ورع و قناعت و بى‌تـوجهى به دنيا در زندگى او بسيار بارز و مشـهود بود (و از راه تغسیل اموات امرار معاش می‌کرد.)<ref>مصاحبه با جناب آقاى مصطفى هادوى(شهير اصفهانى)</ref> | ||
برخى از اساتيد او عبارتند از: [[عبدالحسین مشفق اصفهانی |ميرزا عبدالحسين مشـفق]]، [[ميـرزا نصـراللّه شـهاب لاوى]]، [[علامه ميرزا يحيى مدرس بيدآبادى]]، [[عباس خان شیدای دهکردی |ميرزا عباس‌خان شيدا]] و [[رحیم ارباب| | برخى از اساتيد او عبارتند از: [[عبدالحسین مشفق اصفهانی |ميرزا عبدالحسين مشـفق]]، [[ميـرزا نصـراللّه شـهاب لاوى]]، [[علامه ميرزا يحيى مدرس بيدآبادى]]، [[عباس خان شیدای دهکردی |ميرزا عباس‌خان شيدا]] و [[رحیم ارباب|آيت الله العظمـى حاج‌آقا رحيم ارباب]] مشفقى از محضر پربار ارباب بهره بسيار برد و آيت‌الله اربـاب كه به كمالات علمى او واقف بود وى را به معلم اصفهانى ملقب نمود.<ref>قاسمى، گلزار مقدس، ص161.</ref> | ||
حجره او محل اجتماع فضلا و ادبا و شـعرا و مـداحان بـودو شـعرايى همچـون مرحوم صغير و [[رجبعلی گلزار|گلزار]] در آن محفل شركت مى‌كردند. نظم، تقوا، تواضـع، سـخاوت و سادگى و صفاى روح از ويژگى‌هاى آن مرد وارسته بود.<ref>همان، ص166.</ref> | حجره او محل اجتماع فضلا و ادبا و شـعرا و مـداحان بـودو شـعرايى همچـون مرحوم صغير و [[رجبعلی گلزار|گلزار]] در آن محفل شركت مى‌كردند. نظم، تقوا، تواضـع، سـخاوت و سادگى و صفاى روح از ويژگى‌هاى آن مرد وارسته بود.<ref>همان، ص166.</ref> | ||
نسخهٔ ۲۱ مرداد ۱۴۰۱، ساعت ۱۹:۵۵
ميرزا على مشـفقى شاعر و ادیب معاصر اصفهانی است.طبعى روان داشت و در شعر تخلّص مشـفقى را بـراى خـود برگزيـده بـود . وى تذكره‌اى را از شعر شعراى معاصر خود گردآورى كرده است.
زندگی نامه
وی فرزنـد مشـهدى ميـرزا در سـال 1279 شمسى مصادف با ماه مبارک رمضان در محله‌ى مسجد حكيم اصفهان ديـده به جهان گشود.وی که ادیبی کامل و شاعر خطاط بود از كودكى با ترغيب پدر به فراگيرى علـم و دانـش روى آورد و در همان كودكى پدر خود را از دست داد. با ايـن حـال هـوش سرشـارش و عنايـات پدرش موجب گرديد در همان كودكى بسيارى از سوره‌هاى قرآن و زيارات ائمـه ى عليهم السلام را به حافظه بسپارد.
بخش عمده‌اى از علوم فقه و حكمـت و هيئت و نجوم را در اصفهان فرا گرفـت و براى ادامه‌ى تحصيل راهـى قـم و مشـهد مقدس گرديد. پس از تكميل تحصيلاتش به اصفهان بازگشت و در يكـى از حجـره‌هاى مسجد حكيم رحل اقامت افكنـد . او زندگى بسيار ساده و بى‌آلايـش داشـت و روح تقوى و ورع و قناعت و بى‌تـوجهى به دنيا در زندگى او بسيار بارز و مشـهود بود (و از راه تغسیل اموات امرار معاش می‌کرد.)[۱]
برخى از اساتيد او عبارتند از: ميرزا عبدالحسين مشـفق، ميـرزا نصـراللّه شـهاب لاوى، علامه ميرزا يحيى مدرس بيدآبادى، ميرزا عباس‌خان شيدا و آيت الله العظمـى حاج‌آقا رحيم ارباب مشفقى از محضر پربار ارباب بهره بسيار برد و آيت‌الله اربـاب كه به كمالات علمى او واقف بود وى را به معلم اصفهانى ملقب نمود.[۲]
حجره او محل اجتماع فضلا و ادبا و شـعرا و مـداحان بـودو شـعرايى همچـون مرحوم صغير و گلزار در آن محفل شركت مى‌كردند. نظم، تقوا، تواضـع، سـخاوت و سادگى و صفاى روح از ويژگى‌هاى آن مرد وارسته بود.[۳]
طبعى روان داشت و در شعر تخلّص مشـفقى را بـراى خـود برگزيـده بـود . وى تذكره‌اى را از شعر شعراى معاصر خود گردآورى كرده و به مرحـوم مهـدوى تقـديم داشته بود كه البته اين تذكره فاقد شرح احوال شاعران بوده است و ظاهراً اطلاعـات شاعران را شفاهى به مرحوم مهدوى بيان كرده زيرا در بين يادداشـت هـاى مرحـوم مهدوى اين تذكره كه حدود 30 نفر از شاعران را دربر داشته ديده مـى شـود . وى در مقدمه‌ى ديوان برخى از بزرگان تقريظى نگاشته است. از جمله ديوان يحيـى كـه در همين اثر از اظهار نظر او بهره‌مند شده‌ايم.
مشفقى كه سرپرست هيئت مداحان اصفهان بود و بسيارى از مـداحان و شـعراى اصفهان از محضر پرفيض او علم و ادب آموخته‌اند از جمله: مرحوم عباس گيـاهى، حاج عباس تولايى، شاطر عباس زمانى، مرشد حسن اشترى و غيره.[۴]
وفات
وى سرانجام در سال 1357 شمسى دار فانى را وداع گفـت و در تكيـه ى گلـزار تخت فولاد مدفون گرديد. از نمونه اشعار اوست كه در آن تلميحات متعدد و صـنايع بديعى با توصيف بهار و مدح اميرالمؤمنين عليه‌السلام بطور واضح مشهود است.
| اى ولى‌اللّه برحق يا اميرالمؤمنين | اى امير مؤمنان از بعد ختم المرسلين | |
| چون كند مدح تو را مشفق كه جبريل امين | گفته اندر مدح تو از امر رب‌العالمين | |
لا فتى الا على لا سيف الا ذوالفقار؟[۵] | ||
آثار
از آثار مرحوم مشفقى می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
1ـ استخراج تقويـم اوقات‌شرعى ايران
2ـ رساله در احوال شعرا
3 ـ كتابت ديوان سيد مرتضى نعمت‌اللّهى
4 ـ تنظيم مصيبت‌نامه صغير اصفهانى
5 ـ مخزن المصائب يا خزائن شكن[۶]
پانویس
منبع
برگرفته از کتاب تذکره شعرای تخت فولاد اصفهان: معرفی شعرای مدفون در تخت فولاد اصفهان، پژوهش و تألیف علیرضا لطفی(حامد اصفهانی)،اصفهان:سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، 1390. ص 565