این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «عبدالقادر عاشق آبادی»
Sab00riyan (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان،' به 'مهدوی، مصلح الدین،اعلام اصفهان،') |
Kh1.nazerian (بحث | مشارکتها) (ایجاد لینک و درج رده) |
||
| سطر ۲: | سطر ۲: | ||
==معرفی== | ==معرفی== | ||
او عده ای کثیر مرید داشته [است.] قبرش در تخت فولاد در کنار جاده و به فاصله قریب به پنجاه متر خارج از بقعه آقا محمّد بیدآبادی قرار داشت و قبری بلند بسته بود که آن را جهت تعریض جاده خراب کردند و استخوان های او را در صحن تکیه بیدآبادی دفن کردند.<ref>دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج2، ص703؛ سیری در تاریخ تخت فولاد، ص196.</ref> | او عده ای کثیر مرید داشته [است.] قبرش در [[تخت فولاد]] در کنار جاده و به فاصله قریب به پنجاه متر خارج از بقعه [[محمد بیدآبادی|آقا محمّد بیدآبادی]]واقع در [[تکیه بیدآبادی|تکیه بیدآبادی]] قرار داشت و قبری بلند بسته بود که آن را جهت تعریض جاده خراب کردند و استخوان های او را در صحن تکیه بیدآبادی دفن کردند.<ref>دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج2، ص703؛ سیری در تاریخ تخت فولاد، ص196.</ref> | ||
[از مریدان او مولانا شمس الدّین محمّد خلف فاضل مجتهد مولانا محمّدسعید گیلانی است که «بعد از تحصیل بسیاری از فنون علمیّه ذوق سلوک و ریاضات بر و غالب شد و طرفه شوری و استغراقی وی را فرو گرفت. ترک علوم ظاهریه نموده، به حاجی عبدالقادر عاشق آبادی اصفهانی که خود را از مشایخ زمان می دانست و مریدان داشت نسبت ارادت درست کرد». حاج عبدالقادر فرزندی به نام محمّدتقی داشته که در عداد خوشنویسان خط نسخ بوده و بسیار زیبا می نوشته و قرآنی به خط او در کتابخانه آیت اللّه مرعشی موجود است. «عاشق آباد»، از دهات غرب اصفهان در مسیر جاده اصفهان - تهران (جاده انوشیروان) بوده است.<ref>تاریخ و سفرنامه حزین، ص161؛ تخت فولاد یادگار تاریخ: خطی.</ref><ref>'''[[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی، مصلح الدین]]،[[ اعلام اصفهان]]،''' ج4، ص286</ref> | [از مریدان او مولانا شمس الدّین محمّد خلف فاضل مجتهد مولانا محمّدسعید گیلانی است که «بعد از تحصیل بسیاری از فنون علمیّه ذوق سلوک و ریاضات بر و غالب شد و طرفه شوری و استغراقی وی را فرو گرفت. ترک علوم ظاهریه نموده، به حاجی عبدالقادر عاشق آبادی اصفهانی که خود را از مشایخ زمان می دانست و مریدان داشت نسبت ارادت درست کرد». حاج عبدالقادر فرزندی به نام محمّدتقی داشته که در عداد خوشنویسان خط نسخ بوده و بسیار زیبا می نوشته و قرآنی به خط او در کتابخانه آیت اللّه مرعشی موجود است. «عاشق آباد»، از دهات غرب اصفهان در مسیر جاده اصفهان - تهران (جاده انوشیروان) بوده است.<ref>تاریخ و سفرنامه حزین، ص161؛ تخت فولاد یادگار تاریخ: خطی.</ref><ref>'''[[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی، مصلح الدین]]،[[ اعلام اصفهان]]،''' ج4، ص286</ref> | ||
| سطر ۱۳: | سطر ۱۳: | ||
=='''منبع'''== | =='''منبع'''== | ||
برگفته از کتاب: '''[[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی، مصلح الدین]]،[[ اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان، 1386ش.''' | برگفته از کتاب: '''[[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی، مصلح الدین]]،[[ اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان، 1386ش.''' | ||
[[رده:کتاب اعلام اصفهان جلد | [[رده:کتاب اعلام اصفهان جلد 4]] | ||
[[رده:تیرماه 1401]] | [[رده:تیرماه 1401]] | ||
[[رده:مدفونین در تخت فولاد]] | |||
نسخهٔ ۱۷ آبان ۱۴۰۱، ساعت ۱۳:۴۱
عبدالقادر عاشق آبادی، عارف کامل، از مشایخ صوفیه [در قرن دوازدهم هجری بوده است.
معرفی
او عده ای کثیر مرید داشته [است.] قبرش در تخت فولاد در کنار جاده و به فاصله قریب به پنجاه متر خارج از بقعه آقا محمّد بیدآبادیواقع در تکیه بیدآبادی قرار داشت و قبری بلند بسته بود که آن را جهت تعریض جاده خراب کردند و استخوان های او را در صحن تکیه بیدآبادی دفن کردند.[۱]
[از مریدان او مولانا شمس الدّین محمّد خلف فاضل مجتهد مولانا محمّدسعید گیلانی است که «بعد از تحصیل بسیاری از فنون علمیّه ذوق سلوک و ریاضات بر و غالب شد و طرفه شوری و استغراقی وی را فرو گرفت. ترک علوم ظاهریه نموده، به حاجی عبدالقادر عاشق آبادی اصفهانی که خود را از مشایخ زمان می دانست و مریدان داشت نسبت ارادت درست کرد». حاج عبدالقادر فرزندی به نام محمّدتقی داشته که در عداد خوشنویسان خط نسخ بوده و بسیار زیبا می نوشته و قرآنی به خط او در کتابخانه آیت اللّه مرعشی موجود است. «عاشق آباد»، از دهات غرب اصفهان در مسیر جاده اصفهان - تهران (جاده انوشیروان) بوده است.[۲][۳]
پانویس
- ↑ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج2، ص703؛ سیری در تاریخ تخت فولاد، ص196.
- ↑ تاریخ و سفرنامه حزین، ص161؛ تخت فولاد یادگار تاریخ: خطی.
- ↑ مهدوی، مصلح الدین،اعلام اصفهان، ج4، ص286
منبع
برگفته از کتاب: مهدوی، مصلح الدین،اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان، 1386ش.