این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «محمد نائینی»
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(ویرایش متن ، افزودن رده و ویرایش پانویس) |
|||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
عالم ربّانی و فاضل | '''ملامحمدنائینی''' (متوفی 1263ق)عالم ربّانی و فاضل صمدانی از علمای شیعه در قرن سیزدهم هجری است. | ||
<br /> | |||
وی | ==معرفی == | ||
از زندگی و تحصیلات او اطلاع دقیقی در دست نیست جز این که وی شوهر همشیره فقیه و زعیم دینی اصفهان [[محمدابراهیم کلباسی|حاج محمّد ابراهیم کلباسی]] بوده و از طرف مرحوم حاجی، یک نوبت امامت [[مدرسه مسجد حکیم|مسجد حکیم]] به او واگذار بوده و متدیّنین و مقدّسین اصفهان بسیار به او اعتماد داشته اند .<ref>گزی، تذکره القبور ، ص 41.</ref> | |||
وی | وی از دختر عالم ربّانی [[محمدحسن کلباسی|حاج محمّد حسن کلباسی]] دارای فرزندی به نام علیرضا گردید که عالمی عامل و بسیار پارسا بود و مجاورت نجف اشرف را اختیار کرده و پس از فوت در جوار مزار سیدالشهداء در کربلا به خاک سپرده شد.<ref>مهدوی، رجال اصفهان، صص57و58.</ref> | ||
به نوشته علّامه طهرانی:<blockquote>وی و فرزندش، فاضل با ورع شیخ محمّد حسین، هر دو به کلباسی مشهور بوده اند. علّامه میرزا حسین نوری او را چنین توصیف نموده است: "احد العلماء المراقبین المجاهدین الذین سلکوا مسالک السلف واتبعوا آثار ائمه الهدی. دائم الذکر مواظب علی الطاعات والسنن".</blockquote>علّامه سیّد حسن صدر در "تکمله امل الآمل" می نویسد:<blockquote>عاشرته ایام اقامتی فی النجف الاشرف فکان کما ذکره ووصفه العلامه النوری. ولد ونشأ باصفهان... وکان والده من افاضل العلماء باصفهان. ورایت منه تعلّقا معجبا بالامام الحسین علیه السلام حتی کان لیصح علیه لو قیل انه عاشق الحسین علیه السلام بمقدار لا یتصور اعظم منه. وطالما یحبّ ان یوفق للموت والدفن فی تربته وجواره فکان له من حسن نیته انه زار الحسین علیه السلام وکان لا یترک ایّ مخصوصه من زیاراته ولما ورد کربلاء مرض فعرف انه الذی لا بد منه فآنس غایه الانس واوصی ان یدفن عند قبر ابن ابی حمزه فی باب البلد المعروف بباب النجف وکانت وفاته عام الطاعون الذی خص النجف سنه1297.<ref>صدر، تکمله امل ، ج 2 ، ص 164.</ref></blockquote>علّامه طهرانی می نویسد: <blockquote>اقول: و کذا محبّه ولده المذکور (شیخ محمّد حسین )و مواظبته للمخصوصات حتّی جاور الحائر قرب وفاته و توفّی بها.</blockquote> | |||
==وفات== | |||
وی در دوم شوال 1263ق وفات کرده و در جلو قبر مطهر [[فاضل اصفهانی|فاضل هندی]] مدفون شد. از نوشته های سنگ مزارش نیز بر می آید که وی عالمی فرزانه و دارای ملکات و صفات پسندیده ای بوده است.<ref>قاسمی، گلزار فضیلت، صص 105-102.</ref><br /> | |||
== | |||
از نوشته های سنگ مزارش نیز بر می آید که وی عالمی فرزانه و دارای ملکات و صفات پسندیده ای بوده است | |||
<br /> | |||
=='''پانویس'''== | =='''پانویس'''== | ||
< | <references /> | ||
[[رده:علمای قرن 13]] | |||
[[رده:ائمه جماعت]] | |||
[[رده:گلزار فضیلت]] | [[رده:گلزار فضیلت]] | ||
[[رده:تیرماه 1401]] | [[رده:تیرماه 1401]] | ||
=='''منبع'''== | |||
* [[رحیم قاسمی|قاسمی، رحیم،]] گلزار فضیلت: مشاهیر تخت فولاد اصفهان (تکیه فاضل هندی)، اصفهان، ناشر کانون پژوهش، چاپ اول، 1389. | |||
[[رده:مدفونین در تخت فولاد]] | |||
نسخهٔ ۱۰ دی ۱۴۰۱، ساعت ۱۱:۵۸
ملامحمدنائینی (متوفی 1263ق)عالم ربّانی و فاضل صمدانی از علمای شیعه در قرن سیزدهم هجری است.
معرفی
از زندگی و تحصیلات او اطلاع دقیقی در دست نیست جز این که وی شوهر همشیره فقیه و زعیم دینی اصفهان حاج محمّد ابراهیم کلباسی بوده و از طرف مرحوم حاجی، یک نوبت امامت مسجد حکیم به او واگذار بوده و متدیّنین و مقدّسین اصفهان بسیار به او اعتماد داشته اند .[۱]
وی از دختر عالم ربّانی حاج محمّد حسن کلباسی دارای فرزندی به نام علیرضا گردید که عالمی عامل و بسیار پارسا بود و مجاورت نجف اشرف را اختیار کرده و پس از فوت در جوار مزار سیدالشهداء در کربلا به خاک سپرده شد.[۲]
به نوشته علّامه طهرانی:
وی و فرزندش، فاضل با ورع شیخ محمّد حسین، هر دو به کلباسی مشهور بوده اند. علّامه میرزا حسین نوری او را چنین توصیف نموده است: "احد العلماء المراقبین المجاهدین الذین سلکوا مسالک السلف واتبعوا آثار ائمه الهدی. دائم الذکر مواظب علی الطاعات والسنن".
علّامه سیّد حسن صدر در "تکمله امل الآمل" می نویسد:
عاشرته ایام اقامتی فی النجف الاشرف فکان کما ذکره ووصفه العلامه النوری. ولد ونشأ باصفهان... وکان والده من افاضل العلماء باصفهان. ورایت منه تعلّقا معجبا بالامام الحسین علیه السلام حتی کان لیصح علیه لو قیل انه عاشق الحسین علیه السلام بمقدار لا یتصور اعظم منه. وطالما یحبّ ان یوفق للموت والدفن فی تربته وجواره فکان له من حسن نیته انه زار الحسین علیه السلام وکان لا یترک ایّ مخصوصه من زیاراته ولما ورد کربلاء مرض فعرف انه الذی لا بد منه فآنس غایه الانس واوصی ان یدفن عند قبر ابن ابی حمزه فی باب البلد المعروف بباب النجف وکانت وفاته عام الطاعون الذی خص النجف سنه1297.[۳]
علّامه طهرانی می نویسد:
اقول: و کذا محبّه ولده المذکور (شیخ محمّد حسین )و مواظبته للمخصوصات حتّی جاور الحائر قرب وفاته و توفّی بها.
وفات
وی در دوم شوال 1263ق وفات کرده و در جلو قبر مطهر فاضل هندی مدفون شد. از نوشته های سنگ مزارش نیز بر می آید که وی عالمی فرزانه و دارای ملکات و صفات پسندیده ای بوده است.[۴]
پانویس
منبع
- قاسمی، رحیم، گلزار فضیلت: مشاهیر تخت فولاد اصفهان (تکیه فاضل هندی)، اصفهان، ناشر کانون پژوهش، چاپ اول، 1389.