این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما

تفاوت میان نسخه‌های «محمدحسین تفلیسی»

از دانشنامه حوزه علمیه اصفهان
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(اضافه کردن رده ، لینک)
(اصلاح الگو)
 
(۳ نسخه‌ٔ میانی ویرایش‌شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
'''آخوند ملّا حسین تفلیسی'''، عالم عامل و زاهد کامل در اصفهان بود.<ref>مهدوی،اعلام اصفهان،جلد۲،ص۷۸۷.</ref>
{{نیازمند جعبه اطلاعات}}
'''آخوند ملّا حسین تفلیسی'''(متوفی 1192ق) عالم عامل، فقیه برجسته و عارف زاهد کامل درقرن دوازدهم هجری در اصفهان است.<ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج۲، ص۷۸۷.</ref>


==زندگی‌نامه==


==معرفی==
تاریخ تولد و نام پدر وی معلوم نیست. او از تفلیس به اصفهان جهت تحصیل و تهذیب مهاجرت نمود و در اصفهان می زیست. از علما و بزرگانی که ملاحسین از محضرشان کسب علم نموده، اطلاعی در دست نیست .


[[محمد بیدآبادی|علامه آقا محمد بید آبادی]] از معاصران وی بوده که از حیث علم و ریاضت و وارستگی با یکدیگر هم عقیده بوده‌اند.<ref>جناب، رجال و مشاهیر اصفهان، ص169.</ref>


ملا حسین تفلیسی تدریس می نموده و جمعی از افاضل در خدمت او تحصیل نموده اند. عمر خود را به عبادت و ریاضت و مجاهده با نفس طی نموده و به حداقل از خوراک و پوشاک اکتفا می نموده است.
او عمر خود را به عبادت و ریاضت و مجاهده با نفس طی نموده و به حداقل از خوراک و پوشاک اکتفا می نموده است.


وجود القابی چون عمدة الفقهاء، قدوة الاتقیاء، جامع المعقول و المنقول، حاوی الفروع و الاصول بر سنگ مزار وی، نشان دهنده‌ی مقام علمی برجسته وی است. علت شهرت و معروفیت او در اصفهان به جهت تقوا و مجاهدت و همچنین کرامتی است که به او نسبت می دهند. داستان خوردن لقمه شبهه ناک و قی کردن آن توسط وی، حکایت از زهد و حکایت زیارت قبر وی نیز از کراماتی است که به وی منتسب می نمایند.<ref>مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد، ج۱، صص393-392؛ جناب، رجال و مشاهیر اصفهان، صص80-79.</ref>


===شاگردان===
ملا حسین تفلیسی تدریس می نموده و جمعی از افاضل در خدمت او تحصیل نموده اند.  از شاگردان وی ملا ولی الله مازندرانی نام برده شده است.<ref>گزی، تذکرةالقبور، ص79.</ref> عمده معلومات ملا ولی الله در فلسفه بوده و تألیفاتی هم داشته است. قبر وی در بقعه [[محمدباقر مجلسی|علامه مجلسی]] است.<ref>جابری انصاری، تاریخ اصفهان، ص406.</ref>
==آثار==
به وی تفسیر قرآنی را نسبت داده‌اند.<ref>آقابزرگ تهرانی، الذریعه، ج4، ص267.</ref> احتمالاً تفسیر وجوه قرآن حبیش تفلیسی است که به ملاحسین تفلیسی منسوب شده است. ابوالفضل حبیش بن ابراهیم تفلیسی صاحب کتب قانون ادب، مختصر اندر علم طب، وجوه قرآن و آثار دیگر است.<ref>الفاضل القائینی النجفی، معجم المؤلفی الشیعه، ص106.</ref>
==وفات==
==وفات==


تاریخ فوت وی در منابع به اشتباه سال 1198ق ذکر شده<ref>همایی، تاریخ اصفهان(ابنیه و عمارات)، ص377؛ آقابزرگ تهرانی، الذریعه، ج4، ص267.</ref> که تاریخ فوت درست بر اساس سنگ مزار وی و همچنین کتاب مزارات اصفهان ماه رجب سال 1192ق است. وی در قبرستان آب بخشان اصفهان مدفون شد.<ref>مهدوی، مزارات اصفهان، ص27.</ref> بقعه ای آجری و کوچک بر سر قبر او بود که پس از تسطیح و تخریب قبرستان از بین رفت و پیکر او را از آنجا به [[تخت فولاد]] تشییع کرده و در [[تکیه صاحب روضات|بقعه صاحب روضات]] مدفون نمودند و سنگ قبری عالمانه بر مزار وی نصب است.<ref>مهدوی، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج۱، صص ۵۲7 - ۵۲6؛ کتابی، مزارات اصفهان، ج۱، صص 80-79؛ جابری انصاری، تاریخ اصفهان، صص ۲۵7 - ۲۵6.</ref>


در رجب ۱۱۹۲ق وفات یافته و در قبرستان آب بخشان اصفهان مدفون شد. بقعه ای آجری و کوچک بر سر قبر او بود که پس از تسطیح و تخریب قبرستان از بین رفت و پیکر او را از آنجا به [[تخت فولاد]] تشییع کرده و در [[تکیه صاحب روضات|بقعه صاحب روضات]] مدفون ساختند.<ref>رجال اصفهان یا تذکره القبور، ص۱۴۲؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج۱، صص ۵۲۶ و ۵۲۷؛ مزارات اصفهان (دکتر کتابی)، ج۱، صص ۷۹ و ۸۰؛ تاریخ اصفهان (جابری)، ص ۲۵۶ و ۲۵۷؛ تاریخ اصفهان (تکایا و مقابر)، صص ۳۷۷-۳۷۴؛ الاصفهان (رجال و مشاهیر)، ص۱۶۹.</ref>
==پانویس==
<references />


==منابع==


==پانویس==
*[[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، سید مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)| اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.
<references />
*مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، [[دانشنامه تخت فولاد اصفهان (کتاب)|دانشنامه تخت فولاد اصفهان]]، ج۱، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، ۱۳۸۹.


==منبع==
بر گرفته از [[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)| اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.
[[رده:اعلام اصفهان،ج۲]]
[[رده:اعلام اصفهان،ج۲]]
[[رده:مدفونین در تخت فولاد]]
[[رده:مدفونین در تخت فولاد]]
[[رده:مدرسین]]
[[رده:مدرسین]]
[[رده:علمای قرن 12]]
[[رده:علمای قرن 12]]
[[رده:نیازمند درج تصویر]]
[[رده:نیازمند درج الگو اطلاعات عالم]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۳ خرداد ۱۴۰۲، ساعت ۲۱:۲۹

آخوند ملّا حسین تفلیسی(متوفی 1192ق) عالم عامل، فقیه برجسته و عارف زاهد کامل درقرن دوازدهم هجری در اصفهان است.[۱]

زندگی‌نامه

تاریخ تولد و نام پدر وی معلوم نیست. او از تفلیس به اصفهان جهت تحصیل و تهذیب مهاجرت نمود و در اصفهان می زیست. از علما و بزرگانی که ملاحسین از محضرشان کسب علم نموده، اطلاعی در دست نیست .

علامه آقا محمد بید آبادی از معاصران وی بوده که از حیث علم و ریاضت و وارستگی با یکدیگر هم عقیده بوده‌اند.[۲]

او عمر خود را به عبادت و ریاضت و مجاهده با نفس طی نموده و به حداقل از خوراک و پوشاک اکتفا می نموده است.

وجود القابی چون عمدة الفقهاء، قدوة الاتقیاء، جامع المعقول و المنقول، حاوی الفروع و الاصول بر سنگ مزار وی، نشان دهنده‌ی مقام علمی برجسته وی است. علت شهرت و معروفیت او در اصفهان به جهت تقوا و مجاهدت و همچنین کرامتی است که به او نسبت می دهند. داستان خوردن لقمه شبهه ناک و قی کردن آن توسط وی، حکایت از زهد و حکایت زیارت قبر وی نیز از کراماتی است که به وی منتسب می نمایند.[۳]

شاگردان

ملا حسین تفلیسی تدریس می نموده و جمعی از افاضل در خدمت او تحصیل نموده اند. از شاگردان وی ملا ولی الله مازندرانی نام برده شده است.[۴] عمده معلومات ملا ولی الله در فلسفه بوده و تألیفاتی هم داشته است. قبر وی در بقعه علامه مجلسی است.[۵]

آثار

به وی تفسیر قرآنی را نسبت داده‌اند.[۶] احتمالاً تفسیر وجوه قرآن حبیش تفلیسی است که به ملاحسین تفلیسی منسوب شده است. ابوالفضل حبیش بن ابراهیم تفلیسی صاحب کتب قانون ادب، مختصر اندر علم طب، وجوه قرآن و آثار دیگر است.[۷]

وفات

تاریخ فوت وی در منابع به اشتباه سال 1198ق ذکر شده[۸] که تاریخ فوت درست بر اساس سنگ مزار وی و همچنین کتاب مزارات اصفهان ماه رجب سال 1192ق است. وی در قبرستان آب بخشان اصفهان مدفون شد.[۹] بقعه ای آجری و کوچک بر سر قبر او بود که پس از تسطیح و تخریب قبرستان از بین رفت و پیکر او را از آنجا به تخت فولاد تشییع کرده و در بقعه صاحب روضات مدفون نمودند و سنگ قبری عالمانه بر مزار وی نصب است.[۱۰]

پانویس

  1. مهدوی، اعلام اصفهان، ج۲، ص۷۸۷.
  2. جناب، رجال و مشاهیر اصفهان، ص169.
  3. مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد، ج۱، صص393-392؛ جناب، رجال و مشاهیر اصفهان، صص80-79.
  4. گزی، تذکرةالقبور، ص79.
  5. جابری انصاری، تاریخ اصفهان، ص406.
  6. آقابزرگ تهرانی، الذریعه، ج4، ص267.
  7. الفاضل القائینی النجفی، معجم المؤلفی الشیعه، ص106.
  8. همایی، تاریخ اصفهان(ابنیه و عمارات)، ص377؛ آقابزرگ تهرانی، الذریعه، ج4، ص267.
  9. مهدوی، مزارات اصفهان، ص27.
  10. مهدوی، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج۱، صص ۵۲7 - ۵۲6؛ کتابی، مزارات اصفهان، ج۱، صص 80-79؛ جابری انصاری، تاریخ اصفهان، صص ۲۵7 - ۲۵6.

منابع

  • مهدوی، سید مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.
  • مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج۱، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، ۱۳۸۹.