این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما

تفاوت میان نسخه‌های «محمدشفیع بن محمدتقی خویی محله نویی»

از دانشنامه حوزه علمیه اصفهان
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(ایجادصفحه)
 
(اصلاح الگو)
 
(۷ نسخه‌ٔ میانی ویرایش‌شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
'''میرزا محمد شفیع محله نوئی''' فرزند ملا محمد تقی بن ملا محمد شفیع خوئی،عالمی فاضل و صاحب وقار و متانت و تواضع و حلم و حسن سلوک بوده است.
{{نیازمند جعبه اطلاعات}}
'''میرزا محمد شفیع محله نوئی'''(متوفی 1350ق) فرزند ملا محمد تقی،عالمی فاضل و صاحب وقار و متانت و تواضع و حلم و حسن سلوک بوده است.<ref>مهدوی، سیری در تاریخ تخت فولاد، ص150.</ref>


==معرفی==
==معرفی==
وی تنها ولد ذکور ملا محمد تقی خوئی است و در محلّه نو شهیش اصفهان متولد شده و نزد علمای عالیقدر اصفهان خصوصا آخوند کاشی تحصیل نموده و گویا از او و یا شیخ مرتضی ریزی مجاز شده است. و مورد احترام و توجه عموم طبقات بود. وی وابستگی به صوفیه نداشته و انتساب او به فرقه خاکساریه صحیح نیست.<ref>یادداشت های آقای میرزا فضل اللّه خان اعتمادی خوئی (برنا).</ref>
وی تنها ولد ذکور ملا محمد تقی خوئی فرزند ملا [[محمدشفیع بن محمد خویی|محمد شفیع خوئی]] است و در محلّه نو شهیش اصفهان متولد شده است. او  در [[حوزه علمیه اصفهان]] و نزد علمای عالیقدر این شهر خصوصا [[محمد کاشی|آخوند کاشی]] تحصیل نموده و گویا از او و یا [[مرتضی ریزی|شیخ مرتضی ریزی]] مجاز شده است. وی از بزرگان اصفهان است و به جهت حسن سلوک خود مورد احترام و توجه عموم طبقات بود. او وابستگی به صوفیه نداشته و انتساب او به فرقه خاکساریه صحیح نیست.<ref>یادداشت های آقای میرزا فضل اللّه خان اعتمادی خوئی (برنا).</ref>


==وفات==
==وفات==
سرانجام  در 18 آبان 1310ش (مطابق 29 جمادی الثّانی 1350ق) در اصفهان وفات یافته و در مقبره خاندان خوئی در جنوب غربی تکیه علامه خوانساری در [[تخت فولاد]] مدفون شد.<ref>سیری در تاریخ تخت فولاد، ص150.</ref><ref>اعلام اصفهان، ج3، صص380-381.</ref>
او سرانجام  در 18 آبان 1310ش (مطابق 29 جمادی الثّانی 1350ق) در اصفهان وفات یافته<ref>مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد، ج1، صص 237-236.</ref> و در مقبره خاندان خوئی در جنوب غربی [[تکیه خوانساری|تکیه علامه خوانساری]]<ref>اعتمادی، تاریخچه خاندان خویی، نسخه دست نویس.</ref> در [[تخت فولاد]] مدفون شد.<ref>اعلام اصفهان، ج3، صص380-381.</ref>


==پانویس==
==پانویس==
<references />
<references />
==منبع==
==منابع==
برگرفته از: [[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، مصلح الدین، [[اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.
 
*[[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، سید مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.
*مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، [[دانشنامه تخت فولاد اصفهان (کتاب)|دانشنامه تخت فولاد اصفهان]]، ج1، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1389.
 
[[رده:اعلام اصفهان، ج3]]
[[رده:اعلام اصفهان، ج3]]
[[رده:مدفونین در تخت فولاد]]
[[رده:خاندان امین‌العلماء خویی]]
[[رده:علمای قرن 14]]
[[رده:شاگردان آخوند کاشی]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۳ خرداد ۱۴۰۲، ساعت ۲۲:۲۳

میرزا محمد شفیع محله نوئی(متوفی 1350ق) فرزند ملا محمد تقی،عالمی فاضل و صاحب وقار و متانت و تواضع و حلم و حسن سلوک بوده است.[۱]

معرفی

وی تنها ولد ذکور ملا محمد تقی خوئی فرزند ملا محمد شفیع خوئی است و در محلّه نو شهیش اصفهان متولد شده است. او در حوزه علمیه اصفهان و نزد علمای عالیقدر این شهر خصوصا آخوند کاشی تحصیل نموده و گویا از او و یا شیخ مرتضی ریزی مجاز شده است. وی از بزرگان اصفهان است و به جهت حسن سلوک خود مورد احترام و توجه عموم طبقات بود. او وابستگی به صوفیه نداشته و انتساب او به فرقه خاکساریه صحیح نیست.[۲]

وفات

او سرانجام در 18 آبان 1310ش (مطابق 29 جمادی الثّانی 1350ق) در اصفهان وفات یافته[۳] و در مقبره خاندان خوئی در جنوب غربی تکیه علامه خوانساری[۴] در تخت فولاد مدفون شد.[۵]

پانویس

  1. مهدوی، سیری در تاریخ تخت فولاد، ص150.
  2. یادداشت های آقای میرزا فضل اللّه خان اعتمادی خوئی (برنا).
  3. مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد، ج1، صص 237-236.
  4. اعتمادی، تاریخچه خاندان خویی، نسخه دست نویس.
  5. اعلام اصفهان، ج3، صص380-381.

منابع

  • مهدوی، سید مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.
  • مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج1، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1389.