این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «محمدباقر ابوالفقراء گزی اصفهانی»
Kh1.fatemi (بحث | مشارکتها) (ویرایش) |
(←منبع) |
||
| (۸ نسخهٔ میانی ویرایش‌شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
[[پرونده:Maghbareh-abolfoghara.jpg|بندانگشتی|300x300پیکسل|مقبره محمدباقر ابوالفقرا گزی]] | [[پرونده:Maghbareh-abolfoghara.jpg|بندانگشتی|300x300پیکسل|مقبره محمدباقر ابوالفقرا گزی]] | ||
'''ملا محمدباقر گزی''' معروف به '''ابو الفقرا،''' فرزند ملا محمدتقی | '''ملا محمدباقر گزی''' معروف به '''ابو الفقرا،''' فرزند ملا محمدتقی می باشد. | ||
==معرفی== | ==معرفی== | ||
از معاصرین مرحوم حاج سید محمدباقر حجت الاسلام و حاجى كلباسى و مقبول القول آن دو | ملا محمدباقر عالم، شاعر، ادیب و فاضل پس از تحصیل علم و ادب در اصفهان ساکن شد. وی دایی آ[[عبدالکریم گزی|خوند ملا عبدالکریم گزی]] می باشد.<ref>مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، ج2، ص69.</ref> | ||
ابوالفقرا از معاصرین مرحوم حاج سید محمدباقر حجت الاسلام و حاجى كلباسى و مقبول القول آن دو بوده است. مرحوم ابوالفقراء نیز شعر می گفته است و انجمن ادبى معروف به انجمن ادبى ابوالفقرا را در اصفهان تاسیس کرده است كه از جمع كثیرى از رجال و ادیبان نیمه دوم سده سیزدهم هجرى تشكیل می شده است.<ref>بهشتی نژاد، شعرای حوزه علمیه اصفهان، ص108.</ref>عمان سامانی قصیده انجمنیه ای برای این انجمن ادبی سروده است.<ref>مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، ج2، ص69.</ref> | |||
ایشان همچنین صاحب کتابی به نام کنزالفقرا در دوجلد می باشد که در آن مسئله بین فقها واهل تصوف را مطرح کرده است و نوعی آشتی بین نظرات اهل عرفان با فقها بوجود آورده است. این کتاب به شماره 2170 در کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران موجود است. | |||
==وفات== | ==وفات== | ||
ابوالفقرا گزى در سنه 1286 هجرى قمرى وفات یافت و در قبرستان قدیم گز به خاک سپرده شد. | ابوالفقرا گزى در سنه( 1286 هجرى قمرى) وفات یافت و در قبرستان قدیم گز و برخوار به خاک سپرده شد.<ref>بهشتی نژاد، شعرای حوزه علمیه اصفهان، ص108.</ref> ماده تاریخ وفاتش را پرتو شاعر و خطاط معروف سروده است: | ||
{{شعر}} | |||
{{ب|آه و افسوس از ابوالفقراء|که به دانش نبود قرین}} | |||
{{ب|هم بُدش جا به صفه عرفان|هم در ایوان شرع صدرنشین}} | |||
{{ب|بیتی آراست بر بدو تاریخ|چون دو ابروی شاهد شیرین}} | |||
{{ب|باقر بن تقی ابوالفقراء|رفت اندر مقام علییّن<ref>مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، ج2، ص69.</ref>}} | |||
{{پایان شعر}} | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
<references /> | <references /> | ||
==منبع== | ==منبع== | ||
* بهشتی نژاد، محمدعلی،شعرای حوزه علمیه اصفهان (از صدر اسلام تاکنون)، اصفهان، پویان مهر، ۱۳۹۱. | |||
* [[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، سید مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶. | |||
[[رده: کتاب شعرای حوزه علمیه اصفهان]] | [[رده: کتاب شعرای حوزه علمیه اصفهان]] | ||
[[رده: شعرای روحانی حوزه علمیه اصفهان]] | [[رده: شعرای روحانی حوزه علمیه اصفهان]] | ||
[[رده:اعلام اصفهان،ج۲]] | [[رده:اعلام اصفهان،ج۲]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۲ فروردین ۱۴۰۲، ساعت ۱۸:۲۳
ملا محمدباقر گزی معروف به ابو الفقرا، فرزند ملا محمدتقی می باشد.
معرفی
ملا محمدباقر عالم، شاعر، ادیب و فاضل پس از تحصیل علم و ادب در اصفهان ساکن شد. وی دایی آخوند ملا عبدالکریم گزی می باشد.[۱]
ابوالفقرا از معاصرین مرحوم حاج سید محمدباقر حجت الاسلام و حاجى كلباسى و مقبول القول آن دو بوده است. مرحوم ابوالفقراء نیز شعر می گفته است و انجمن ادبى معروف به انجمن ادبى ابوالفقرا را در اصفهان تاسیس کرده است كه از جمع كثیرى از رجال و ادیبان نیمه دوم سده سیزدهم هجرى تشكیل می شده است.[۲]عمان سامانی قصیده انجمنیه ای برای این انجمن ادبی سروده است.[۳]
ایشان همچنین صاحب کتابی به نام کنزالفقرا در دوجلد می باشد که در آن مسئله بین فقها واهل تصوف را مطرح کرده است و نوعی آشتی بین نظرات اهل عرفان با فقها بوجود آورده است. این کتاب به شماره 2170 در کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران موجود است.
وفات
ابوالفقرا گزى در سنه( 1286 هجرى قمرى) وفات یافت و در قبرستان قدیم گز و برخوار به خاک سپرده شد.[۴] ماده تاریخ وفاتش را پرتو شاعر و خطاط معروف سروده است:
| آه و افسوس از ابوالفقراء | که به دانش نبود قرین | |
| هم بُدش جا به صفه عرفان | هم در ایوان شرع صدرنشین | |
| بیتی آراست بر بدو تاریخ | چون دو ابروی شاهد شیرین | |
| باقر بن تقی ابوالفقراء | رفت اندر مقام علییّن[۵] |
پانویس
منبع
- بهشتی نژاد، محمدعلی،شعرای حوزه علمیه اصفهان (از صدر اسلام تاکنون)، اصفهان، پویان مهر، ۱۳۹۱.
- مهدوی، سید مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.