این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما

تفاوت میان نسخه‌های «سید محمدرضا فانی موسوی هندوستانی»

از دانشنامه حوزه علمیه اصفهان
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(ویرایش صفحه)
 
(۳ نسخه‌ٔ میانی ویرایش‌شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
'''سید رضا فانی اصفهانی''' فرزند میر محمد فاضل از سادات موسوی اصفهان متخلص به ('''فانی )'''<ref>بهشتی نژاد، شعرای حوزه علمیه اصفهان ص،406؛حديقة الشعرا، ج ۲، ص ۱۲۷۸</ref>شاعر ادیب و عارف کامل از سخنوران قرن سیزدهم هجری بوده است. <ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج3، ص144</ref>
{{نیازمند ویرایش}}


وی منتقله از هند است وتحصیل انواع علوم در [[حوزه علمیه اصفهان]] نموده و عاقبت به تصوف و ریاضت علاقمند شد.
'''سید رضا فانی اصفهانی''' فرزند میر محمد فاضل از سادات موسوی اصفهان متخلص به ('''فانی )'''<ref>بهشتی نژاد، شعرای حوزه علمیه اصفهان ص،406؛یوان بیگی،حديقة الشعرا، ج ۲، ص ۱۲۷۸.</ref>شاعر ادیب و عارف کامل از سخنوران قرن سیزدهم هجری بوده است. <ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج3، ص144.</ref>


==معرفی==
==معرفی==
پدرش از عرفاء بوده و از هند به اصفهان آمد. میر محمّد رضا در اصفهان علم و ادب آموخته و سپس به تهذیب نفس و سیر و سلوک مشغول شد و انزوا اختیار کرد و جز با اندکی از مردمان اهل حال معاشرت و مصاحبت ننمود،در شعر طبعی روان داشت و اغلب به غزل و مثنوی مایل بود. رضاقلی خان هدایت اشعار او را مدوّن ساخته و «دیوان اشعار» ترتیب داده است.<ref>دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج2، صص 632 و 633؛ تذکره مجمع الفصحاء، ج5، ص807؛ ریاض العارفین (چاپ 1344ش)، صص 461 و 462؛ تذکره حدیقه الشّعراء، ج2، ص1278؛ الاصفهان: رجال و مشاهیر، ص405؛ مکام الآثار، ج3، ص749.</ref>
وی منتقله از هند است وتحصیل انواع علوم در [[حوزه علمیه اصفهان]] نموده و عاقبت به تصوف و ریاضت علاقمند شد. پدرش از عرفاء بوده و از هند به اصفهان آمد. میر محمّد رضا در اصفهان علم و ادب آموخته و سپس به تهذیب نفس و سیر و سلوک مشغول شد و انزوا اختیار کرد و جز با اندکی از مردمان اهل حال معاشرت و مصاحبت ننمود،در شعر طبعی روان داشت و اغلب به غزل و مثنوی مایل بود. رضاقلی خان هدایت اشعار او را مدوّن ساخته و «دیوان اشعار» ترتیب داده است.<ref> مهدوی، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج2، صص 632 و 633؛ هدایت، تذکره مجمع الفصحاء ج5، ص807؛ طبرستانی، ریاض العارفین، صص 461 و 462؛ دیوان بیگی، حدیقه الشّعراء، ج2، ص1278؛ جناب،الاصفهان: رجال و مشاهیر، ص405؛ حبیب آبادی، مکام الآثار، ج3، ص749.</ref>


[میر محمّد رضا نسخه ای از «مفاتیح الاعجاز فی شرح گلشن راز» را به خط نستعلیق کتابت نموده که به شماره 1171 در کتابخانه دکتر حسین مفتاح در تهران موجود بوده است].<ref>نسخه های خطی، ج7، ص296.</ref>
[میر محمّد رضا نسخه ای از «مفاتیح الاعجاز فی شرح گلشن راز» را به خط نستعلیق کتابت نموده که به شماره 1171 در کتابخانه دکتر حسین مفتاح در تهران موجود بوده است].<ref>نسخه های خطی، ج7، ص296.</ref>


از اشعار اوست:
بیت زیر از اشعار اوست:
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب|منشین از پا و گرنه بست شوی از پای اگر نیفتی، از دست شوی|هشیار گر آیی بر ما مست شوی وز هستی اگر نیست شوی، هست شوی}}
{{ب|منشین از پا و گرنه بست شوی از پای اگر نیفتی، از دست شوی|هشیار گر آیی بر ما مست شوی وز هستی اگر نیست شوی، هست شوی}}
سطر ۲۰: سطر ۲۰:


==منابع==
==منابع==
برگرفته از [[کتاب شعرای حوزه علمیه اصفهان]] (از صدر اسلام تا کنون)، محمد علی بهشتی نژاد، اصفهان، پویان مهر، 1391.


برگرفته از: [[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، مصلح الدین، [[اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶
*بهشتی نژاد، محمد علی، شعرای حوزه علمیه اصفهان (از صدر اسلام تا کنون)، اصفهان: پویان مهر، ۱۳۹۱ش.
*[[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، سید مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.
 
[[رده:کتاب شعرای حوزه علمیه اصفهان]]
[[رده:کتاب شعرای حوزه علمیه اصفهان]]
[[رده:شعرای روحانی حوزه علمیه اصفهان]]
[[رده:شعرای روحانی حوزه علمیه اصفهان]]
[[رده:اعلام اصفهان، ج3]]
[[رده:اعلام اصفهان، ج3]]
[[رده:علمای قرن 13]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۳۰ اردیبهشت ۱۴۰۲، ساعت ۰۰:۳۰

سید رضا فانی اصفهانی فرزند میر محمد فاضل از سادات موسوی اصفهان متخلص به (فانی )[۱]شاعر ادیب و عارف کامل از سخنوران قرن سیزدهم هجری بوده است. [۲]

معرفی

وی منتقله از هند است وتحصیل انواع علوم در حوزه علمیه اصفهان نموده و عاقبت به تصوف و ریاضت علاقمند شد. پدرش از عرفاء بوده و از هند به اصفهان آمد. میر محمّد رضا در اصفهان علم و ادب آموخته و سپس به تهذیب نفس و سیر و سلوک مشغول شد و انزوا اختیار کرد و جز با اندکی از مردمان اهل حال معاشرت و مصاحبت ننمود،در شعر طبعی روان داشت و اغلب به غزل و مثنوی مایل بود. رضاقلی خان هدایت اشعار او را مدوّن ساخته و «دیوان اشعار» ترتیب داده است.[۳]

[میر محمّد رضا نسخه ای از «مفاتیح الاعجاز فی شرح گلشن راز» را به خط نستعلیق کتابت نموده که به شماره 1171 در کتابخانه دکتر حسین مفتاح در تهران موجود بوده است].[۴]

بیت زیر از اشعار اوست:

منشین از پا و گرنه بست شوی از پای اگر نیفتی، از دست شویهشیار گر آیی بر ما مست شوی وز هستی اگر نیست شوی، هست شوی

وفات

سرانجام در سال 1222ق در اصفهان وفات یافت.[۵]

پانویس

  1. ↑ بهشتی نژاد، شعرای حوزه علمیه اصفهان ص،406؛یوان بیگی،حديقة الشعرا، ج ۲، ص ۱۲۷۸.
  2. ↑ مهدوی، اعلام اصفهان، ج3، ص144.
  3. ↑ مهدوی، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج2، صص 632 و 633؛ هدایت، تذکره مجمع الفصحاء ج5، ص807؛ طبرستانی، ریاض العارفین، صص 461 و 462؛ دیوان بیگی، حدیقه الشّعراء، ج2، ص1278؛ جناب،الاصفهان: رجال و مشاهیر، ص405؛ حبیب آبادی، مکام الآثار، ج3، ص749.
  4. ↑ نسخه های خطی، ج7، ص296.
  5. ↑ مهدوی، اعلام اصفهان، ج3، ص144

منابع

  • بهشتی نژاد، محمد علی، شعرای حوزه علمیه اصفهان (از صدر اسلام تا کنون)، اصفهان: پویان مهر، ۱۳۹۱ش.
  • مهدوی، سید مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.
برگرفته از «https://wiki.esfhozeh.ir/index.php?title=سید_محمدرضا_فانی_موسوی_هندوستانی&oldid=50691»