این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «سید محمد بن محمد‌حسن شریف ونکی سمیرمی»
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(ایجادصفحه) |
(نیازمند ویرایش) |
||
| (۴ نسخهٔ میانی ویرایش‌شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
'''سید محمد شریف ونکی سمیرمی''' (تقوی) بن سید محمد حسن بن حسین بن سید علی بن سید محسن بن سید شاه حسین بن سید زبیر موسوی، عالم فاضل، فقیه جامع و مجتهد بارع.از علمای قرن چهاردهم هجری است. | {{نیازمند ویرایش}}{{رده‌بندی‌نشده}} | ||
'''سید محمد شریف ونکی سمیرمی''' (تقوی) بن سید محمد حسن بن حسین بن سید علی بن سید محسن بن سید شاه حسین بن سید زبیر موسوی، عالم فاضل، فقیه جامع و مجتهد بارع.از علمای قرن چهاردهم هجری است.<ref>مهدوی، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج2، صص 693-695؛ موسوی جزایری ، الاجازه الکبیره، ص191؛ شریف‌رازی ، گنجینه دانشمندان، ج6، ص195.</ref> | |||
==زندگینامه== | ==زندگینامه== | ||
وی در سال 1270ق در قریه «وَنَک» از توابع سمیرم متولد شده و پس از تحصیل مقدمات به اصفهان آمده از محضر حاج شیخ محمد باقر نجفی مسجدشاهی و | وی در سال 1270ق در قریه «وَنَک» از توابع سمیرم متولد شده و پس از تحصیل مقدمات به اصفهان آمده از محضر حاج شیخ محمد باقر نجفی مسجدشاهی و [[سید محمدبدیع موسوی درب امامی|حاج میرزا بدیع درب امامی]] و دیگران بهره گرفت. [او در اصفهان همدرس مرجع عالیقدر شیعه آقا سید محمد کاظم طباطبایی یزدی بود] سپس به عتبات عالیات مهاجرت فرموده و در نجف در درس حضرات آیات ملا محمد فاضل ایروانی، شیخ لطف اللّه ماندرانی، حاج میرزا حبیب اللّه رشتی، سید حسین کوه کمری و میرزا حسن شیرازی (میرزای بزرگ) حاضر شده و پس از آن در کربلا در درس شیخ زین العابدین مازندرانی شرکت کرد.<ref>حسينى جلالى، مستدرک فهرس التراث، صص 35 و 36؛ مشار، مؤلفین کتب چاپی، ج3، ص423؛ مرسلوند، زندگینامه رجال و مشاهیر ایران، ج2، ص274.</ref> | ||
او پس از نائل شدن به اجتهاد به تدریس پرداخت اما به علت بیماری به شیراز آمده و به ترویج دین و تألیف و تدریس مشغول شده و به هنگام آغاز جنبش مشروطیت، او که مانند رفیق و همدرس خود سید محمد کاظم یزدی مخالف مشروطیت بود به ناچار از شیراز به طهران رفت و پس از به دار کشیده شدن و شهادت شیخ فضل اللّه نوری به دست فاتحان طهران، راهی نجف شده و درباره مشروطیت با آخوند خراسانی به گفتگو پرداخت. بعد از آن مدتی در شیراز و اصفهان بود.. فرزندان و نوادگان او در طهران و شاهرضا ساکن بوده اند. | او پس از نائل شدن به اجتهاد به تدریس پرداخت اما به علت بیماری به شیراز آمده و به ترویج دین و تألیف و تدریس مشغول شده و به هنگام آغاز جنبش مشروطیت، او که مانند رفیق و همدرس خود سید محمد کاظم یزدی مخالف مشروطیت بود به ناچار از شیراز به طهران رفت و پس از به دار کشیده شدن و شهادت شیخ فضل اللّه نوری به دست فاتحان طهران، راهی نجف شده و درباره مشروطیت با آخوند خراسانی به گفتگو پرداخت. بعد از آن مدتی در شیراز و اصفهان بود.. فرزندان و نوادگان او در طهران و شاهرضا ساکن بوده اند.<ref>رکن زاده آدمیت، دانشمندان و سخن سرایان فارس، ج2، صص 34-36؛ آقابزرگ تهرانی ، نقباء البشر، ج2، ص835؛ آقابزرگ تهرانی، الذریعه، ج24، صص 11 و 155.</ref> | ||
==آثار== | ==آثار== | ||
| سطر ۱۱: | سطر ۱۳: | ||
#«تبصره النّاظرین» | #«تبصره النّاظرین» | ||
#«تذکره المسلمین» در امر به معروف و نهی از منکر | #«تذکره المسلمین» در امر به معروف و نهی از منکر | ||
#«رساله در ردّ | #«رساله در ردّ وهابیه» | ||
#«رساله عملیّه» | |||
#«رساله نفلیه» در نوافل | #«رساله نفلیه» در نوافل | ||
#«فقه» یک دوره در چندین مُجَلَّد که در شیراز، طهران و اصفهان به طبع رسیده است. | #«فقه» یک دوره در چندین مُجَلَّد که در شیراز، طهران و اصفهان به طبع رسیده است. | ||
#«قانون الهی» در شیراز چاپ شده است. | #«قانون الهی» در شیراز چاپ شده است. | ||
#«کشف البیان فی تربیه الانسان» | |||
#«کشف المرام فی قانون الاسلام» | #«کشف المرام فی قانون الاسلام» | ||
#«مرآت الاصول» در اصول | #«مرآت الاصول» در اصول | ||
#«النّاسخ و المنسوخ» | #«النّاسخ و المنسوخ» | ||
#«نسیم سحر» | #«نسیم سحر» | ||
#«هدایه المسترشدین»<ref> | #«هدایه المسترشدین»<ref>جواهر كلام، تربت پاکان قم، ج3، صص 1673-1675.</ref> | ||
==وفات== | ==وفات== | ||
عاقبت وی به طهران رفته و در 28 رمضان المبارک 1352ق وفات یافت و جنازه به قم حمل و در مرقد جناب موسی مُبَرقع مدفون شد.<ref>اعلام اصفهان، ج3، صص367-368.</ref> | عاقبت وی به طهران رفته و در 28 رمضان المبارک 1352ق وفات یافت و جنازه به قم حمل و در مرقد جناب موسی مُبَرقع مدفون شد.<ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج3، صص367-368.</ref> | ||
<br /> | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
<references /> | <references /> | ||
==منبع== | ==منبع== | ||
*[[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، سید مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶. | |||
[[رده:اعلام اصفهان، ج3]] | [[رده:اعلام اصفهان، ج3]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ اردیبهشت ۱۴۰۲، ساعت ۰۶:۴۸
این نوشتار نیازمند ویرایش فنی یا ادبی می باشد. |
این مقاله در هیچ ردهٔ محتوایی قرار نگرفته است. لطفاً با افزودن چند رده کمک کنید تا این مقاله
در کنار سایر مقالههای مشابه فهرست شود. |
سید محمد شریف ونکی سمیرمی (تقوی) بن سید محمد حسن بن حسین بن سید علی بن سید محسن بن سید شاه حسین بن سید زبیر موسوی، عالم فاضل، فقیه جامع و مجتهد بارع.از علمای قرن چهاردهم هجری است.[۱]
زندگینامه
وی در سال 1270ق در قریه «وَنَک» از توابع سمیرم متولد شده و پس از تحصیل مقدمات به اصفهان آمده از محضر حاج شیخ محمد باقر نجفی مسجدشاهی و حاج میرزا بدیع درب امامی و دیگران بهره گرفت. [او در اصفهان همدرس مرجع عالیقدر شیعه آقا سید محمد کاظم طباطبایی یزدی بود] سپس به عتبات عالیات مهاجرت فرموده و در نجف در درس حضرات آیات ملا محمد فاضل ایروانی، شیخ لطف اللّه ماندرانی، حاج میرزا حبیب اللّه رشتی، سید حسین کوه کمری و میرزا حسن شیرازی (میرزای بزرگ) حاضر شده و پس از آن در کربلا در درس شیخ زین العابدین مازندرانی شرکت کرد.[۲]
او پس از نائل شدن به اجتهاد به تدریس پرداخت اما به علت بیماری به شیراز آمده و به ترویج دین و تألیف و تدریس مشغول شده و به هنگام آغاز جنبش مشروطیت، او که مانند رفیق و همدرس خود سید محمد کاظم یزدی مخالف مشروطیت بود به ناچار از شیراز به طهران رفت و پس از به دار کشیده شدن و شهادت شیخ فضل اللّه نوری به دست فاتحان طهران، راهی نجف شده و درباره مشروطیت با آخوند خراسانی به گفتگو پرداخت. بعد از آن مدتی در شیراز و اصفهان بود.. فرزندان و نوادگان او در طهران و شاهرضا ساکن بوده اند.[۳]
آثار
کتب زیر از تألیفات ایشان است:
- «تبصره النّاظرین»
- «تذکره المسلمین» در امر به معروف و نهی از منکر
- «رساله در ردّ وهابیه»
- «رساله عملیّه»
- «رساله نفلیه» در نوافل
- «فقه» یک دوره در چندین مُجَلَّد که در شیراز، طهران و اصفهان به طبع رسیده است.
- «قانون الهی» در شیراز چاپ شده است.
- «کشف البیان فی تربیه الانسان»
- «کشف المرام فی قانون الاسلام»
- «مرآت الاصول» در اصول
- «النّاسخ و المنسوخ»
- «نسیم سحر»
- «هدایه المسترشدین»[۴]
وفات
عاقبت وی به طهران رفته و در 28 رمضان المبارک 1352ق وفات یافت و جنازه به قم حمل و در مرقد جناب موسی مُبَرقع مدفون شد.[۵]
پانویس
- ↑ مهدوی، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج2، صص 693-695؛ موسوی جزایری ، الاجازه الکبیره، ص191؛ شریف‌رازی ، گنجینه دانشمندان، ج6، ص195.
- ↑ حسينى جلالى، مستدرک فهرس التراث، صص 35 و 36؛ مشار، مؤلفین کتب چاپی، ج3، ص423؛ مرسلوند، زندگینامه رجال و مشاهیر ایران، ج2، ص274.
- ↑ رکن زاده آدمیت، دانشمندان و سخن سرایان فارس، ج2، صص 34-36؛ آقابزرگ تهرانی ، نقباء البشر، ج2، ص835؛ آقابزرگ تهرانی، الذریعه، ج24، صص 11 و 155.
- ↑ جواهر كلام، تربت پاکان قم، ج3، صص 1673-1675.
- ↑ مهدوی، اعلام اصفهان، ج3، صص367-368.
منبع
- مهدوی، سید مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.