این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «سید محمد بن محمد‌حسن شریف ونکی سمیرمی»
جز (اصلاح لینک) |
(←منبع) |
||
| سطر ۳۰: | سطر ۳۰: | ||
<references /> | <references /> | ||
==منبع== | ==منبع== | ||
* [[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، سید مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶. | |||
[[رده:اعلام اصفهان، ج3]] | [[رده:اعلام اصفهان، ج3]] | ||
نسخهٔ ۲۱ اردیبهشت ۱۴۰۲، ساعت ۱۷:۰۷
سید محمد شریف ونکی سمیرمی (تقوی) بن سید محمد حسن بن حسین بن سید علی بن سید محسن بن سید شاه حسین بن سید زبیر موسوی، عالم فاضل، فقیه جامع و مجتهد بارع.از علمای قرن چهاردهم هجری است.
زندگینامه
وی در سال 1270ق در قریه «وَنَک» از توابع سمیرم متولد شده و پس از تحصیل مقدمات به اصفهان آمده از محضر حاج شیخ محمد باقر نجفی مسجدشاهی و حاج میرزا بدیع درب امامی و دیگران بهره گرفت. [او در اصفهان همدرس مرجع عالیقدر شیعه آقا سید محمد کاظم طباطبایی یزدی بود] سپس به عتبات عالیات مهاجرت فرموده و در نجف در درس حضرات آیات ملا محمد فاضل ایروانی، شیخ لطف اللّه ماندرانی، حاج میرزا حبیب اللّه رشتی، سید حسین کوه کمری و میرزا حسن شیرازی (میرزای بزرگ) حاضر شده و پس از آن در کربلا در درس شیخ زین العابدین مازندرانی شرکت کرد.
او پس از نائل شدن به اجتهاد به تدریس پرداخت اما به علت بیماری به شیراز آمده و به ترویج دین و تألیف و تدریس مشغول شده و به هنگام آغاز جنبش مشروطیت، او که مانند رفیق و همدرس خود سید محمد کاظم یزدی مخالف مشروطیت بود به ناچار از شیراز به طهران رفت و پس از به دار کشیده شدن و شهادت شیخ فضل اللّه نوری به دست فاتحان طهران، راهی نجف شده و درباره مشروطیت با آخوند خراسانی به گفتگو پرداخت. بعد از آن مدتی در شیراز و اصفهان بود.. فرزندان و نوادگان او در طهران و شاهرضا ساکن بوده اند.
آثار
کتب زیر از تألیفات ایشان است:
- «تبصره النّاظرین»
- «تذکره المسلمین» در امر به معروف و نهی از منکر
- «رساله در ردّ وهابیه»
- «رساله عملیّه»
- «رساله نفلیه» در نوافل
- «فقه» یک دوره در چندین مُجَلَّد که در شیراز، طهران و اصفهان به طبع رسیده است.
- «قانون الهی» در شیراز چاپ شده است.
- «کشف البیان فی تربیه الانسان»
- «کشف المرام فی قانون الاسلام»
- «مرآت الاصول» در اصول
- «النّاسخ و المنسوخ»
- «نسیم سحر»
- «هدایه المسترشدین»[۱]
وفات
عاقبت وی به طهران رفته و در 28 رمضان المبارک 1352ق وفات یافت و جنازه به قم حمل و در مرقد جناب موسی مُبَرقع مدفون شد.[۲]
پانویس
- ↑ دانشمندان و سخن سرایان فارس، ج2، صص 34-36؛ نقباء البشر، ج2، ص835؛ الذریعه، ج24، صص 11 و 155؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج2، صص 693-695؛ الاجازه الکبیره، ص191؛ گنجینه دانشمندان، ج6، ص195؛ مستدرک فهرس التراث، صص 35 و 36؛ مؤلفین کتب چاپی، ج3، ص423؛ زندگینامه رجال و مشاهیر ایران، ج2، ص274؛ تربت پاکان قم، ج3، صص 1673-1675؛ تاریخ شهرضا، ص72.
- ↑ اعلام اصفهان، ج3، صص367-368.
منبع
- مهدوی، سید مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.