این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «سید علی خاتون آبادی»
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(صفحه‌ای تازه حاوی «'''میر سید علی خاتون آبادی''' فرزند محمدصادق متوفی 1309ق، کتاب تنبهات علیه را ترجمه کرده اند. از دانشمندان و شعرای اصفهان، متخلص به '''مدرس'''، از اشعار اوست: {{شعر}} {{ب| اگر آن شوخ بازاری نبودی | کسی را با کی کاری نبودی <ref>بهشت...» ایجاد کرد) |
|||
| (۵ نسخهٔ میانی ویرایش‌شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
'''میر سید علی خاتون آبادی''' فرزند [[ | '''میر سید علی خاتون آبادی''' (برادر میر [[سید حسین نایب الصدر خاتون آبادی|محمّد حسین نایب الصدر]]) فرزند [[محمدصادق بن محمدرضا مدرس خاتون آبادی|میرمحمّد صادق]] بن [[محمدرضا مدرس خاتون‌آبادی|میر محمّد رضا]] بن علاّ مه [[میر ابوالقاسم مدرس خاتون‌آبادی|میرزا ابوالقاسم مدرّس]]، از دانشمندان و شعرای اصفهان، متخلص به '''مدرس'''،می باشد. عالمی کامل و در علوم فقه و اصول و حدیث و تفسیر و کلام و حکمت و ریاضی متبحر بود. | ||
==معرفی== | |||
وی در اصفهان از محضر آخوند ملاّ [[حسینعلی تویسرکانی اصفهانی|حسینعلی تویسرکانی]]، و در نجف اشرف از شیخ مرتضی انصاری و شیخ محمّد حسین قزوینی (صاحب کتاب فقهی عظیم نتیجه البدیعه) استفاده نمود و پس از بازگشت به اصفهان به امامت در مسجد جامع عباسی و تألیف کتب پرداخت.<ref>در فهرست نسخه های خطی کتابخانه آیت اللّه گلپایگانی (82:1 - 83) آمده: الحقائق فی شرح الشرائع ( فقه - عربی ) شرح استدلالی مفصّلی است بر کتاب شرائع الاسلام محقق حلی. جلد حاضر شرح کتاب نکاح است، و نامی که گفته شد بر حاشیه بالای کتاب نوشته شده و گمان می رود که میر سیّد علی بن محمّد صادق حسنی حسینی خاتون آبادی (کاتب نسخه) مؤلّف باشد.<br /></ref> | |||
وی همچنین کتاب تنبهات علیه را ترجمه کرده اند. | |||
بیت زیر از اشعار اوست<span> </span>: | |||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب| اگر آن شوخ بازاری نبودی | کسی را با کی کاری نبودی <ref>بهشتی نژاد، شعرای حوزه علمیه اصفهان، ص245 | {{ب| اگر آن شوخ بازاری نبودی | کسی را با کی کاری نبودی <ref>بهشتی نژاد، شعرای حوزه علمیه اصفهان، ص245 ؛ اشکوری، تذکره شاعران فارسی سرای، ص205.</ref>}} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
==وفات== | |||
او در سال 1309 ق وفات نمود و جسد مطهرش به نجف اشرف حمل گردید. | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
<references /> | <references /><references /> | ||
==منابع== | |||
*بهشتی نژاد، محمد علی، شعرای حوزه علمیه اصفهان (از صدر اسلام تا کنون)، اصفهان: پویان مهر، ۱۳۹۱ش. | |||
*[[رحیم قاسمی|قاسمی، رحیم ،]] شرح مجموع گل ، اصفهان: انتشارات کانون پژوهش، چاپ دوم، زمستان 1390ش. | |||
[[رده:کتاب شعرای حوزه علمیه اصفهان]] | [[رده:کتاب شعرای حوزه علمیه اصفهان]] | ||
[[رده:شعرای روحانی حوزه علمیه اصفهان]] | [[رده:شعرای روحانی حوزه علمیه اصفهان]] | ||
[[رده:علمای قرن 13]] | |||
[[رده:ائمه جماعت]] | |||
[[رده:خاندان خاتون آبادی]] | |||
[[رده:شعرا]] | |||
[[رده:شرح مجموعه گل]] | |||
[[رده:مدفونین در نجف]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۸ اردیبهشت ۱۴۰۲، ساعت ۱۱:۵۱
میر سید علی خاتون آبادی (برادر میر محمّد حسین نایب الصدر) فرزند میرمحمّد صادق بن میر محمّد رضا بن علاّ مه میرزا ابوالقاسم مدرّس، از دانشمندان و شعرای اصفهان، متخلص به مدرس،می باشد. عالمی کامل و در علوم فقه و اصول و حدیث و تفسیر و کلام و حکمت و ریاضی متبحر بود.
معرفی
وی در اصفهان از محضر آخوند ملاّ حسینعلی تویسرکانی، و در نجف اشرف از شیخ مرتضی انصاری و شیخ محمّد حسین قزوینی (صاحب کتاب فقهی عظیم نتیجه البدیعه) استفاده نمود و پس از بازگشت به اصفهان به امامت در مسجد جامع عباسی و تألیف کتب پرداخت.[۱]
وی همچنین کتاب تنبهات علیه را ترجمه کرده اند.
بیت زیر از اشعار اوست :
| اگر آن شوخ بازاری نبودی | کسی را با کی کاری نبودی [۲] |
وفات
او در سال 1309 ق وفات نمود و جسد مطهرش به نجف اشرف حمل گردید.
پانویس
- ↑ در فهرست نسخه های خطی کتابخانه آیت اللّه گلپایگانی (82:1 - 83) آمده: الحقائق فی شرح الشرائع ( فقه - عربی ) شرح استدلالی مفصّلی است بر کتاب شرائع الاسلام محقق حلی. جلد حاضر شرح کتاب نکاح است، و نامی که گفته شد بر حاشیه بالای کتاب نوشته شده و گمان می رود که میر سیّد علی بن محمّد صادق حسنی حسینی خاتون آبادی (کاتب نسخه) مؤلّف باشد.
- ↑ بهشتی نژاد، شعرای حوزه علمیه اصفهان، ص245 ؛ اشکوری، تذکره شاعران فارسی سرای، ص205.
منابع
- بهشتی نژاد، محمد علی، شعرای حوزه علمیه اصفهان (از صدر اسلام تا کنون)، اصفهان: پویان مهر، ۱۳۹۱ش.
- قاسمی، رحیم ، شرح مجموع گل ، اصفهان: انتشارات کانون پژوهش، چاپ دوم، زمستان 1390ش.