این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «سید محمدباقر امامی دهکردی»
جز |
|||
| سطر ۲۰: | سطر ۲۰: | ||
<references /> | <references /> | ||
== منبع == | ==منبع== | ||
* [[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، سید مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶. | *[[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، سید مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶. | ||
[[رده:اعلام اصفهان،ج۲]] | [[رده:اعلام اصفهان،ج۲]] | ||
[[رده:شاگردان سید ابوالقاسم دهکردی]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۶ اردیبهشت ۱۴۰۲، ساعت ۰۹:۲۶
این مقاله در هیچ ردهٔ محتوایی قرار نگرفته است. لطفاً با افزودن چند رده کمک کنید تا این مقاله
در کنار سایر مقالههای مشابه فهرست شود. |
سیّد محمّدباقر امامی دهکردی (1300ق-1367ق) متخلص به امامی عالم فاضل و ادیب شاعر قرن ۱۴ هجری است.
معرفی
سید محمدباقر بن آقا سیّد محمّد جواد امام جمعه، در حدود سال 1300ق متولّد شد. او به «معصوم» تخلّص داشت و در اواخر زندگی آن را به «امامی» تبدیل کرد. پس از تحصیلات مقدّماتی، در اصفهان نزد آخوند ملّا محمّد همامی، آخوند کاشی، جهانگیر قشقائی به تحصیل پرداخت. همچنین در درس آقا سیّد ابوالقاسم دهکردی، آخوند ملّا حسین کرمانی حاضر شد و از آن دو عالم گرانقدر اجازه دریافت نمود.پس از آن به موطن خود بازگشته و در آنجا مرجع احکام شرعی و حلّ و فصل دعاوی بود.
«دیوان اشعار» و مثنوی در شرح حدیث حقیقت از آثار اوست.
این چند بیت از یکی از اشعار او در وصف حضرت امام مهدی (عجل اللَّه تعالی فرجه الشریف) است.
| تو پیل سواری و من ز اسب پیاده | فرزین چه کنم شاه ز رخسار تو مات است | |
| ای صاحب خرمن نظری سوی گدا کن | کاین سائل محروم سزاوار زکات است | |
| گر خسرو شیرین لب شکّر دهن من | گوید سخن تلخ نکوتر ز نبات است [۱] [۲] |
وفات
سرانجام در سال 1367ق در اصفهان وفات یافت، جنازه به شهرکرد منتقل و در دامنه تلّ امامیه مدفون گردید.
پانویس
منبع
- مهدوی، سید مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.