این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «عبدالرسول قائمی»
Sab00riyan (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان،' به 'مهدوی، مصلح الدین،اعلام اصفهان،') |
جز (اصلاح منبع) |
||
| (۵ نسخهٔ میانی ویرایش‌شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
عبدالرّسول قائمی فرزند شیخ فرج اللّه دیزیچه ای اصفهانی، از علمای معاصر اصفهان. | '''عبدالرّسول قائمی''' فرزند شیخ فرج اللّه دیزیچه ای اصفهانی، از علمای معاصر اصفهان. | ||
{{نیازمند تکمیل}} | |||
==زندگینامه== | |||
در 3 رمضان 1316ق در روستای «دیزیچه» اصفهان متولّد شد. مقدمات را در زادگاه خود نزد شیخ فرج اللّه دیزیچه ای آموخت. سپس به اصفهان رفته و سطوح را نزد [[سید احمد مدرس حسینی خراسانی|میر سیّد احمد مدرس]] و شیخ علی مدرس یزدی به پایان رساند و دروس خارج را نزد سیّد محمّد مدرس نجف آبادی، میر سیّد علی مجتهد نجف آبادی و [[سید محمدرضا خراسانی|سیّد محمّدرضا خراسانی]] فرا گرفت. آنگاه به [[حوزه علمیه قم]] رفته و در درس حاج شیخ عبدالکریم حائری یزدی حاضر شد. او در سال 1349ق به نجف اشرف مشرّف شده و از درس حضرات آیات میرزا محمّدحسین نائینی، شیخ ضیاءالدّین عراقی و [[سید ابوالحسن اصفهانی|آقا سیّد ابوالحسن اصفهانی]] بهره گرفت. در سال 1360ق پس از مراجعت از سفر حج به امر آقا سیّد ابوالحسن اصفهانی و درخواست اهالی شهر به آبادان رفت و در آنجا به تبلیغ دین و خدمت به مردم مبادرت ورزید و نماز جماعت را در مسجد نو آن شهر اقامه نمود. | |||
وی طبع شعر نیز داشت و این اشعار از اوست: | |||
{{شعر}} | |||
{{ب|گویند علی را که خدا بود نبود|گویند که از خدا جدا بود نبود}} | |||
{{ب|من در عجبم میان این بود و نبود |این بود چه بودی است که هم بود و نبود<ref>بهشتی نژاد، شعرای حوزه علمیه اصفهان، ص427 ؛به نقل از پسرشان</ref>}} | |||
{{پایان شعر}} | |||
==فعالیت‌ها== | ==فعالیت‌ها== | ||
از اقدامات مؤثر او مبارزه با بدعت ها و عقاید انحرافی همچون عقاید کسروی و بیان روشن و مستدل حقایق اسلام به مردم بود. از خدمات اجتماعی او احداث و یا تعمیر برخی از مدارس و مساجد همچون مسجد | از اقدامات مؤثر او مبارزه با بدعت ها و عقاید انحرافی همچون عقاید کسروی و بیان روشن و مستدل حقایق اسلام به مردم بود. از خدمات اجتماعی او احداث و یا تعمیر برخی از مدارس و مساجد همچون [[مسجد نوبازار|مسجد نو]]، [[مدرسه قائمیه]] و دارالایتام و حوزه علمیه در آبادان و مسجد ولیعصر (عجل اللّه تعالی فرجه الشریف) در جزیزه خارک است. | ||
او پس از آغاز جنگ ایران و عراق در سال 1359ش به اصفهان مراجعت نموده و در مسجد باب الرّحمه واقع در دروازه دولت به اقامه جماعت مشغول شد و در کنار آن به ارشاد مردم و رفع گرفتاری های نیازمندان پرداخت. | او پس از آغاز جنگ ایران و عراق در سال 1359ش به اصفهان مراجعت نموده و در [[مسجد باب الرّحمه]] واقع در دروازه دولت به اقامه جماعت مشغول شد و در کنار آن به ارشاد مردم و رفع گرفتاری های نیازمندان پرداخت. | ||
==تالیفات== | ==تالیفات== | ||
از تألیفات او: 1. «رساله ای در حدیث | از تألیفات او: | ||
1. «رساله ای در حدیث غدیر» | |||
2. «شرح برخی از خطب نهج البلاغه» | |||
3. «یادداشت هایی در فقه» را می توان نام برد. | |||
==وفات== | ==وفات== | ||
این عالم جلیل القدر سرانجام در صبح روز شنبه 23 شعبان 1412ق (مطابق 16 بهمن 1372ش) در اصفهان وفات یافته و پیکر او به قم منتقل و در یکی از اطاق های صحن بزرگ مرقد مطهر حضرت معصومه (سلام اللّه علیها) مدفون گردید.<ref>آثار الحجّه، ج2، ص204؛ گنجینه دانشمندان، ج3، ص16؛ آئینه پژوهش: سال چهارم، شماره 6، مورخ 1373ش، ص120؛ وفیات علمای معاصر اصفهان: خطی؛ تربت پاکان قم، ج2، | این عالم جلیل القدر سرانجام در صبح روز شنبه 23 شعبان 1412ق (مطابق 16 بهمن 1372ش) در اصفهان وفات یافته و پیکر او به قم منتقل و در یکی از اطاق های صحن بزرگ مرقد مطهر [[حضرت معصومه (سلام اللّه علیها)]] مدفون گردید.<ref>آثار الحجّه، ج2، ص204؛ گنجینه دانشمندان، ج3، ص16؛ آئینه پژوهش: سال چهارم، شماره 6، مورخ 1373ش، ص120؛ وفیات علمای معاصر اصفهان: خطی؛ تربت پاکان قم، ج2، ص939ص: 236.</ref><ref>مهدوی، مصلح الدین،اعلام اصفهان (کتاب)، ج4، ص235.</ref> | ||
==پانویس== | |||
<references /> | |||
==منبع== | |||
*[[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی، مصلح الدین]]،[[اعلام اصفهان (کتاب)]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان، 1386ش. | |||
[[رده:تیرماه 1401]] | [[رده:تیرماه 1401]] | ||
[[رده:کتاب اعلام اصفهان جلد چهارم]] | [[رده:کتاب اعلام اصفهان جلد چهارم]] | ||
[[رده:شعرای روحانی حوزه علمیه اصفهان]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۵ فروردین ۱۴۰۲، ساعت ۰۷:۱۴
عبدالرّسول قائمی فرزند شیخ فرج اللّه دیزیچه ای اصفهانی، از علمای معاصر اصفهان.
این صفحه نیازمند تکمیل یا تصحیح است. این تکمیل شامل موارد علمی، اطلاعات به روز و یا سایر موضوعات است و شما می توانید در کامل تر شدن دانشنامه همراه ما باشید. |
زندگینامه
در 3 رمضان 1316ق در روستای «دیزیچه» اصفهان متولّد شد. مقدمات را در زادگاه خود نزد شیخ فرج اللّه دیزیچه ای آموخت. سپس به اصفهان رفته و سطوح را نزد میر سیّد احمد مدرس و شیخ علی مدرس یزدی به پایان رساند و دروس خارج را نزد سیّد محمّد مدرس نجف آبادی، میر سیّد علی مجتهد نجف آبادی و سیّد محمّدرضا خراسانی فرا گرفت. آنگاه به حوزه علمیه قم رفته و در درس حاج شیخ عبدالکریم حائری یزدی حاضر شد. او در سال 1349ق به نجف اشرف مشرّف شده و از درس حضرات آیات میرزا محمّدحسین نائینی، شیخ ضیاءالدّین عراقی و آقا سیّد ابوالحسن اصفهانی بهره گرفت. در سال 1360ق پس از مراجعت از سفر حج به امر آقا سیّد ابوالحسن اصفهانی و درخواست اهالی شهر به آبادان رفت و در آنجا به تبلیغ دین و خدمت به مردم مبادرت ورزید و نماز جماعت را در مسجد نو آن شهر اقامه نمود.
وی طبع شعر نیز داشت و این اشعار از اوست:
| گویند علی را که خدا بود نبود | گویند که از خدا جدا بود نبود | |
| من در عجبم میان این بود و نبود | این بود چه بودی است که هم بود و نبود[۱] |
فعالیت‌ها
از اقدامات مؤثر او مبارزه با بدعت ها و عقاید انحرافی همچون عقاید کسروی و بیان روشن و مستدل حقایق اسلام به مردم بود. از خدمات اجتماعی او احداث و یا تعمیر برخی از مدارس و مساجد همچون مسجد نو، مدرسه قائمیه و دارالایتام و حوزه علمیه در آبادان و مسجد ولیعصر (عجل اللّه تعالی فرجه الشریف) در جزیزه خارک است.
او پس از آغاز جنگ ایران و عراق در سال 1359ش به اصفهان مراجعت نموده و در مسجد باب الرّحمه واقع در دروازه دولت به اقامه جماعت مشغول شد و در کنار آن به ارشاد مردم و رفع گرفتاری های نیازمندان پرداخت.
تالیفات
از تألیفات او:
1. «رساله ای در حدیث غدیر»
2. «شرح برخی از خطب نهج البلاغه»
3. «یادداشت هایی در فقه» را می توان نام برد.
وفات
این عالم جلیل القدر سرانجام در صبح روز شنبه 23 شعبان 1412ق (مطابق 16 بهمن 1372ش) در اصفهان وفات یافته و پیکر او به قم منتقل و در یکی از اطاق های صحن بزرگ مرقد مطهر حضرت معصومه (سلام اللّه علیها) مدفون گردید.[۲][۳]
پانویس
منبع
- مهدوی، مصلح الدین،اعلام اصفهان (کتاب)، اصفهان: سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان، 1386ش.