این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما

تفاوت میان نسخه‌های «حسن بن رجبعلی دری اصفهانی»

از دانشنامه حوزه علمیه اصفهان
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(ایجاد صفحه)
 
(اصلاح منبع)
 
(۵ نسخه‌ٔ میانی ویرایش‌شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
{{نیازمند ویرایش}}{{رده‌بندی‌نشده}}
'''ملّا حسن بن رجبعلی درّی'''، عالم، فاضل و فقیه جامع و حکیم زاهد بود.  
'''ملّا حسن بن رجبعلی درّی'''، عالم، فاضل و فقیه جامع و حکیم زاهد بود.  


== زندگینامه ==
==زندگینامه==
وی پدرش از اهالی جوشقان کاشان بود و به قصبه درّ منتقل گردید و صاحب عنوان در آنجا متولّد گردیده است و در اصفهان نزد جمعی از علماء خصوصاً [[محمدباقر بن جمال الدین نجفی مسجد شاهی|حاج شیخ محمّد باقر نجفی]] به تحصیل پرداخت تا به مقام اجتهاد نائل آمد. سپس جزو اصحاب محضر شرعی و فتوای [[نورالله نجفی اصفهانی|حاج آقا نوراللَّه نجفی]] در آمده و خود نیز به رفع خصومات و حل مشکلات مردم می پرداخت. در مسجد نو بازار حجره داشت و در [[مدرسه نیم آورد]] تدریس می فرمود.
پدرش از اهالی جوشقان کاشان بود و به قصبه درّ منتقل گردید و صاحب عنوان در آنجا متولّد گردیده است و در اصفهان نزد جمعی از علماء خصوصاً [[محمدباقر بن جمال الدین نجفی مسجد شاهی|حاج شیخ محمّد باقر نجفی]] به تحصیل پرداخت تا به مقام اجتهاد نائل آمد. سپس جزو اصحاب محضر شرعی و فتوای [[نورالله نجفی اصفهانی|حاج آقا نوراللَّه نجفی]] در آمده و خود نیز به رفع خصومات و حل مشکلات مردم می پرداخت. در مسجد نو بازار حجره داشت و در [[مدرسه علمیه نیم آورد|مدرسه نیم آورد]] تدریس می فرمود.


او عمری را به عزّت و قناعت و زهد گذرانید و غیر از خانه ای مُحَقّر در محلّه نیم آورد نزدیک بازارچه و [[مسجد حاج محمد جعفرآباده ای|مسجد حاج محمّد جعفر آباده ای]]، از مال دنیا چیزی نداشت. او تا اواخر عمر لباس دهاتی خود را عوض نکرد و با کلاه بود، لکن در سال های آخر عمر به اصرار برخی از علماء معمّم شد.
او عمری را به عزّت و قناعت و زهد گذرانید و غیر از خانه ای مُحَقّر در محلّه نیم آورد نزدیک بازارچه و [[مسجد حاج محمدجعفر آباده ای|مسجد حاج محمّدجعفر آباده ای]]، از مال دنیا چیزی نداشت. او تا اواخر عمر لباس دهاتی خود را عوض نکرد و با کلاه بود، لکن در سال های آخر عمر به اصرار برخی از علماء معمّم شد.


وی مدّتی در [[مسجد خان]] واقع در محلّه «تلواسکان» اصفهان اقامه نماز جماعت می فرمود؛ ولی پول و هدیه ای از کسی قبول نمی کرد. کم کم متوجه شد که هر وقت جمعیت مسجد بیشتر می شود، او هم خوشحال تر می شود. پس ترک امامت مسجد نمود و توبه نمود و به مردم گفت تا نمازهای خود را اعاده کنند و خود نیز همه را اعاده کرد و از کارهای دنیوی کناره گرفت.
وی مدّتی در [[مسجد خان]] واقع در محلّه «تلواسکان» اصفهان اقامه نماز جماعت می فرمود؛ ولی پول و هدیه ای از کسی قبول نمی کرد. کم کم متوجه شد که هر وقت جمعیت مسجد بیشتر می شود، او هم خوشحال تر می شود. پس ترک امامت مسجد نمود و توبه نمود و به مردم گفت تا نمازهای خود را اعاده کنند و خود نیز همه را اعاده کرد و از کارهای دنیوی کناره گرفت.


== آثار ==
==آثار==
از آثار او یک دوره «[[کتاب فقه استدلالی|فقه استدلالی]]» به فارسی است که آقا میرزا احمد دولت آبادی خواست آن را چاپ کند و موفق نشد.  
از آثار او یک دوره «[[کتاب فقه استدلالی|فقه استدلالی]]» به فارسی است که آقا میرزا احمد دولت آبادی خواست آن را چاپ کند و موفق نشد. اثر دیگری نیز به نام «[[کتاب مناسک حج|مناسک حج]]» از او بر جای مانده است.<ref>تاریخ اصفهان و ری، ص383؛ رجال اصفهان یا تذکره القبور، ص50؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، صص 497 و 498؛ تاریخ اصفهان (جابری)، ص328.</ref>


2. «[[کتاب مناسک حج|مناسک حج]]»<ref>تاریخ اصفهان و ری، ص383؛ رجال اصفهان یا تذکره القبور، ص50؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، صص 497 و 498؛ تاریخ اصفهان (جابری)، ص328.</ref>
==وفات==
 
این عالم ربّانی در ربیع الاوّل 1336ق وفات یافته و جنب مزار [[محمد کاشی|آخوند کاشی]] واقع در [[تکیه ملک]] در [[تخت فولاد]] مدفون شد. متأسفانه مزار او در سالهای اخیر از بین رفت.<ref>مهدوی، اعلام ااصفهان، ج2، صص480-481.</ref>
== وفات ==
این عالم ربّانی در ربیع الاوّل 1336ق وفات یافته و جنب مزار آخوند کاشی واقع در [[تکیه ملک]] در [[تخت فولاد]] مدفون شد. متأسفانه مزار او در سالهای اخیر از بین رفت.<ref>مهدوی، اعلام ااصفهان، ج2، صص480-481.</ref>


میرزا حسن خان جابری مادّه تاریخ وفات او را چنین سروده است:
میرزا حسن خان جابری مادّه تاریخ وفات او را چنین سروده است:
{{شعر}}
{{ب|فقیه درّ حسن آن دُرّ یکتا|که زندی گفت بر ابر و به مریخ}}
{{ب|صدف بشکست و جست و «جابری» گفت|«غیاب الکوکب الدّری» بتاریخ}}
{{پایان شعر}}


فقیه درّ حسن آن دُرّ یکتا
==پانویس==
 
<references />
که زندی گفت بر ابر و به مریخ


صدف بشکست و جست و «جابری» گفت
==منبع==


«غیاب الکوکب الدّری» بتاریخ
* [[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، سید مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.
 
== پانویس ==
<references />


== منبع ==
برگرفته از: [[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، مصلح الدین، [[اعلام اصفهان]]،اصفهان، سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان،1386.
[[رده:اعلام اصفهان،ج۲]]
[[رده:اعلام اصفهان،ج۲]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۵ فروردین ۱۴۰۲، ساعت ۱۵:۵۹

ملّا حسن بن رجبعلی درّی، عالم، فاضل و فقیه جامع و حکیم زاهد بود.

زندگینامه

پدرش از اهالی جوشقان کاشان بود و به قصبه درّ منتقل گردید و صاحب عنوان در آنجا متولّد گردیده است و در اصفهان نزد جمعی از علماء خصوصاً حاج شیخ محمّد باقر نجفی به تحصیل پرداخت تا به مقام اجتهاد نائل آمد. سپس جزو اصحاب محضر شرعی و فتوای حاج آقا نوراللَّه نجفی در آمده و خود نیز به رفع خصومات و حل مشکلات مردم می پرداخت. در مسجد نو بازار حجره داشت و در مدرسه نیم آورد تدریس می فرمود.

او عمری را به عزّت و قناعت و زهد گذرانید و غیر از خانه ای مُحَقّر در محلّه نیم آورد نزدیک بازارچه و مسجد حاج محمّدجعفر آباده ای، از مال دنیا چیزی نداشت. او تا اواخر عمر لباس دهاتی خود را عوض نکرد و با کلاه بود، لکن در سال های آخر عمر به اصرار برخی از علماء معمّم شد.

وی مدّتی در مسجد خان واقع در محلّه «تلواسکان» اصفهان اقامه نماز جماعت می فرمود؛ ولی پول و هدیه ای از کسی قبول نمی کرد. کم کم متوجه شد که هر وقت جمعیت مسجد بیشتر می شود، او هم خوشحال تر می شود. پس ترک امامت مسجد نمود و توبه نمود و به مردم گفت تا نمازهای خود را اعاده کنند و خود نیز همه را اعاده کرد و از کارهای دنیوی کناره گرفت.

آثار

از آثار او یک دوره «فقه استدلالی» به فارسی است که آقا میرزا احمد دولت آبادی خواست آن را چاپ کند و موفق نشد. اثر دیگری نیز به نام «مناسک حج» از او بر جای مانده است.[۱]

وفات

این عالم ربّانی در ربیع الاوّل 1336ق وفات یافته و جنب مزار آخوند کاشی واقع در تکیه ملک در تخت فولاد مدفون شد. متأسفانه مزار او در سالهای اخیر از بین رفت.[۲]

میرزا حسن خان جابری مادّه تاریخ وفات او را چنین سروده است:

فقیه درّ حسن آن دُرّ یکتاکه زندی گفت بر ابر و به مریخ
صدف بشکست و جست و «جابری» گفت«غیاب الکوکب الدّری» بتاریخ

پانویس

  1. ↑ تاریخ اصفهان و ری، ص383؛ رجال اصفهان یا تذکره القبور، ص50؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، صص 497 و 498؛ تاریخ اصفهان (جابری)، ص328.
  2. ↑ مهدوی، اعلام ااصفهان، ج2، صص480-481.

منبع

برگرفته از «https://wiki.esfhozeh.ir/index.php?title=حسن_بن_رجبعلی_دری_اصفهانی&oldid=46770»