این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما

تفاوت میان نسخه‌های «سید بهاءالدین رضوی خوانساری»

از دانشنامه حوزه علمیه اصفهان
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز (جایگزینی متن - 'اعلام اصفهان' به 'اعلام اصفهان')
جز (اصلاح لینک)
سطر ۲۴: سطر ۲۴:


==منابع==
==منابع==
برگرفته از کتاب [[تذكره شعرای تخت فولاد اصفهان]]: معرفی شعرای مدفون در تخت فولاد اصفهان، عليرضا لطفی (حامد اصفهانی)، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۹۰.
*تذكره شعرای تخت فولاد اصفهان: معرفی شعرای مدفون در تخت فولاد اصفهان، عليرضا لطفی (حامد اصفهانی)، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۹۰.
 
*[[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.


برگرفته از: [[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.
[[رده:شعرای روحانی حوزه علمیه اصفهان]]
[[رده:شعرای روحانی حوزه علمیه اصفهان]]
[[رده:اعلام اصفهان،ج۲]]
[[رده:اعلام اصفهان،ج۲]]

نسخهٔ ‏۱۹ دی ۱۴۰۱، ساعت ۱۶:۵۱

سيد بهاءالدين رضوی خوانسارى فرزند سيد محمد رضوى خوانسارى متخلّص به جهدى فاضـل و اديب و شاعر معاصر اصفهانی است.

زندگی نامه

وی در سال ۱۲۹۰ شمسى در اصفهان ديده بـه جهـان گشود. تحصيلات خود را در مدرسه ى جده بزرگ آغاز نمود و پس از آن چنـد سالى راهى نجف شد و به تكميل معلومات خويش پرداخـت. بعـد از شـهريور ۱۳۲۰ بـه ايـران مراجعــت كــرد.

مرحــوم مهــدوى در كتــاب دانشمندان و بزرگان اصفهان مـى نويسـد: «در اين اواخر جزو آزادي خواهان شد و موجبـات نارضايتى پدر را فراهم نمود».[۱]

از اســاتيد او مى تـوان بــه حــاج سيد صدرالدين كوپـايى، حـاج شـيخ عبدالكريم حـائرى و سـيد ابوالحسـن اصـفهانى و پـدر عالى مقامش سید محمد رضوى ياد كرد كه از سـوى ايـن بزرگـان و سـاير علمـا و مراجع تقليد به درجه ى اجتهاد نايل گرديد و از طرف آيةاللّه اصفهانى مأمور به تبليغ در كشورهاى آفريقايى و حجاز شد.[۲]

وى علاوه بر زبان عربى به زبانهاى انگليسى، فرانسه و آلمانى آشنايى و تسـلّط داشت.

مرحوم مهدوى در تذكره شعراى معاصر اصفهان مى نويسد:«گاهى شعر مى گفت، ديوانى مرتب كرده است.» بيشتر اشعار او رباعى است.[۳]

آنانكه از ايـن شـراب مسـت افتادنـددادند دل و ز پا و دست افتادند
اين باده چه باده است يـاران كـه از اواين قوم چو ماهيان به شسـت افتادنـد[۴]

وفات

آن عالم و شاعر وارسته در سال ۱۳۲۸ شمسى وفـات يافـت و در تكيـه ى سادات رضوى جنب تکیه کلباسی نزدیکی قبرستان لسان الارض در جوار پـدر و جـد خـويش در تخت فولاد مـدفون گرديد.[۵]

پانویس

  1. مهدوى، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج۲ ،ص۶۶۲.
  2. بخشى، يوسف، تذكره شعراى خوانسار، ص۴۲
  3. لطفی، تذکره شعرای تخت فولاد اصفهان، ص 193
  4. تذکره شعرای خوانسار، ص42؛ تذکره شعرای معاصر اصفهان، ص151؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج2، ص662؛ سیری در تاریخ تخت فولاد، ص138؛ فرزانگان خوانسار، صص 42 و 43.
  5. مهدوی، اعلام اصفهان، ج۲، ص۱۸۰.

منابع

  • تذكره شعرای تخت فولاد اصفهان: معرفی شعرای مدفون در تخت فولاد اصفهان، عليرضا لطفی (حامد اصفهانی)، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۹۰.