این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «محمدصالح سامعای مازندرانی»
جز |
جز (جایگزینی متن - 'اعلام اصفهان' به 'اعلام اصفهان') |
||
| سطر ۲۴: | سطر ۲۴: | ||
برگرفته از [[کتاب شعرای حوزه علمیه اصفهان]] (از صدر اسلام تا کنون)، محمد علی بهشتی نژاد، اصفهان، پویان مهر، 1391. | برگرفته از [[کتاب شعرای حوزه علمیه اصفهان]] (از صدر اسلام تا کنون)، محمد علی بهشتی نژاد، اصفهان، پویان مهر، 1391. | ||
برگفته از: [[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، مصلح الدین، [[اعلام اصفهان]]، اصفهان سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان، 1386. | برگفته از: [[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، اصفهان سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان، 1386. | ||
[[رده:کتاب شعرای حوزه علمیه اصفهان]] | [[رده:کتاب شعرای حوزه علمیه اصفهان]] | ||
[[رده:شعرای روحانی حوزه علمیه اصفهان]] | [[رده:شعرای روحانی حوزه علمیه اصفهان]] | ||
[[رده:اعلام اصفهان، ج3]] | [[رده:اعلام اصفهان، ج3]] | ||
نسخهٔ ۱۸ آذر ۱۴۰۱، ساعت ۰۱:۲۱
میرزا محمد صالح مازندرانی، فرزند محمد علی اوعالم،شاعر و ادیب فاضل از سخنوران قرن یازدهم هجری است.
معرفی
وی معروف به «سامعا» ومتخلص به سامع است و در حوزه علمیه اصفهان حکمت و کلام آموخت. ایشان نسب خود را به مالک اشتر نخعی می رساند.خصوصا در ادبیات، حکمت و کلام به تحصیل پرداخت و در اصفهان ساکن شد و از معاشران و مصاحبان ساروتقی (میرزا تقی الدین محمد) وزیر اعظم شاه صفی گردید و مادام حیات تحت عنایات این وزیر بود.پس از قتل ساروتقی، آزرده خاطر شده به هندوستان رفت و در حیدرآباد به خدمت عبداللّه قطب شاه پادشاه دکن رسید و مورد عنایت او قرار گرفت و در مدح او قصیده گفته و صله گرفت.چند سال بعد به ایران بازگشته و در سال 1075ق وارد اصفهان شدو در آنجا بود.
این شعر از اوست:
| عکس رویت در نظرها شمع و در دلها گل است | باده در پیمانه خورشید است و در مینا گل است | |
| همچو شاخ ارغوان، معشوق آتش پاره ام | پای تا سر شعله سوزان و سر تا پا گل است |
همچنین این شعر از اشعار اوست :
| راه نفس کشیده بر دار و برو | سر رشته بی خودی به دست آر و برو | |
| دست از سر مائده گان منزل بر دار | پا بر سر عمر رفته بگذار و برو[۱] |
وفات
اومتوفی ۱۰۷۵ق می باشد. وبه نقلی قبل از سال 1083ق وفات یافت.[۲][۳]
پانویس
منبع
برگرفته از کتاب شعرای حوزه علمیه اصفهان (از صدر اسلام تا کنون)، محمد علی بهشتی نژاد، اصفهان، پویان مهر، 1391.
برگفته از: مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان، 1386.