این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «محمدحسن قدیری کفرانی اصفهانی»
(ایجاد لینک) |
(ویرایش جزئی) |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
'''شیخ محمّدحسن قدیری''' فرزند شیخ [[علی قدیری کفرانی]] اصفهانی، از علما و فقهای | '''شیخ محمّدحسن قدیری''' ( 1317ش- 1387ش )فرزند شیخ [[علی قدیری کفرانی]] اصفهانی، از علما و فقهای عالیقدر معاصر است. | ||
==معرفی== | ==معرفی== | ||
شیخ محمّدحسن قدیری تحصیلات جدید را تا دیپلم انجام داد و علیرغم کسب رتبه ممتاز در آزمون اعزام دانشجو به خارج از کشور، به تحصیل در [[حوزه علمیه اصفهان|حوزه علمیه]] پرداخت. او سالها در نجف اشرف به تحصیل سطوح عالیه و خارج فقه و اصول مشغول بود و از درس اساتیدی چون شهید سیّد اسداللَّه مدنی و آیات عظام [[سید روح الله موسوی خمینی|امام خمینی]]، سیّد ابوالقاسم خوئی و سیّد محمود شاهرودی بهره برد و به مقامات بلند علمی دست یافت. او 20 سال در نجف اشرف به تحصیل و تدریس مشغول بود. سپس به ایران آمد و در قم به تدریس خارج فقه و اصول پرداخت . | شیخ محمّدحسن قدیری تحصیلات جدید را تا دیپلم انجام داد و علیرغم کسب رتبه ممتاز در آزمون اعزام دانشجو به خارج از کشور، به تحصیل در [[حوزه علمیه اصفهان|حوزه علمیه]] پرداخت. | ||
او سالها در نجف اشرف به تحصیل سطوح عالیه و خارج فقه و اصول مشغول بود و از درس اساتیدی چون شهید سیّد اسداللَّه مدنی و آیات عظام [[سید روح الله موسوی خمینی|امام خمینی]]، سیّد ابوالقاسم خوئی و سیّد محمود شاهرودی بهره برد و به مقامات بلند علمی دست یافت. | |||
او 20 سال در نجف اشرف به تحصیل و تدریس مشغول بود. سپس به ایران آمد و در قم به تدریس خارج فقه و اصول پرداخت . | |||
==آثار== | ==آثار== | ||
نسخهٔ ۶ مهر ۱۴۰۱، ساعت ۱۸:۱۵
شیخ محمّدحسن قدیری ( 1317ش- 1387ش )فرزند شیخ علی قدیری کفرانی اصفهانی، از علما و فقهای عالیقدر معاصر است.
معرفی
شیخ محمّدحسن قدیری تحصیلات جدید را تا دیپلم انجام داد و علیرغم کسب رتبه ممتاز در آزمون اعزام دانشجو به خارج از کشور، به تحصیل در حوزه علمیه پرداخت.
او سالها در نجف اشرف به تحصیل سطوح عالیه و خارج فقه و اصول مشغول بود و از درس اساتیدی چون شهید سیّد اسداللَّه مدنی و آیات عظام امام خمینی، سیّد ابوالقاسم خوئی و سیّد محمود شاهرودی بهره برد و به مقامات بلند علمی دست یافت.
او 20 سال در نجف اشرف به تحصیل و تدریس مشغول بود. سپس به ایران آمد و در قم به تدریس خارج فقه و اصول پرداخت .
آثار
کتب زیر از تألیفات اوست که به چاپ رسیده است:
1. «کتاب الاجاره»
2. «کتاب التّیمّم»
3. «مباحث فی علم الاصول» (2جلد)
4. «کتاب البیع» تقریرات درس امام خمینی
5. «رساله فی الوضع و الاستعمال»[۱]
وفات
وی در روز جمعه 17 شوال 1429 برابر با 26 مهر 1387 وفات یافت و در مسجد طباطبایی حرم حضرت معصومه(س) به خاک سپرده شد.[۲]
پانویس
منبع
برگرفته از: مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، ج2، اصفهان، سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان، 1386.