این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «سید بهاءالدین رضوی خوانساری»
Kh1.shabani (بحث | مشارکتها) جز |
(ویرایش جزئی) |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
'''سيد بهاءالدين رضوی خوانسارى''' فرزند [[سید محمد رضوی|سيد محمد رضوى خوانسارى]] متخلّص به '''جهدى''' فاضـل و اديب و شاعر معاصر اصفهانی است. | '''سيد بهاءالدين رضوی خوانسارى''' فرزند [[سید محمد رضوی|سيد محمد رضوى خوانسارى]] متخلّص به '''جهدى''' فاضـل و اديب و شاعر معاصر اصفهانی است. | ||
== زندگی نامه == | |||
==زندگی نامه== | |||
وی در سال ۱۲۹۰ شمسى در اصفهان ديده بـه جهـان گشود. تحصيلات خود را در [[حوزه علمیه جده بزرگ|مدرسه ى جده بزرگ]] آغاز نمود و پس از آن چنـد سالى راهى نجف شد و به تكميل معلومات خويش پرداخـت. بعـد از شـهريور ۱۳۲۰ بـه ايـران مراجعــت كــرد. | وی در سال ۱۲۹۰ شمسى در اصفهان ديده بـه جهـان گشود. تحصيلات خود را در [[حوزه علمیه جده بزرگ|مدرسه ى جده بزرگ]] آغاز نمود و پس از آن چنـد سالى راهى نجف شد و به تكميل معلومات خويش پرداخـت. بعـد از شـهريور ۱۳۲۰ بـه ايـران مراجعــت كــرد. | ||
| سطر ۹: | سطر ۸: | ||
از اســاتيد او مى تـوان بــه [[سید‌صدرالدین کوپایی|حــاج سيد صدرالدين كوپـايى]]، [[عبدالکریم حائری|حـاج شـيخ عبدالكريم حـائرى]] و [[سید ابوالحسن اصفهانی|سـيد ابوالحسـن اصـفهانى]] و پـدر عالى مقامش سید محمد رضوى ياد كرد كه از سـوى ايـن بزرگـان و سـاير علمـا و مراجع تقليد به درجه ى اجتهاد نايل گرديد و از طرف آيةاللّه اصفهانى مأمور به تبليغ در كشورهاى آفريقايى و حجاز شد.<ref>بخشى، يوسف، تذكره شعراى خوانسار، ص۴۲</ref> | از اســاتيد او مى تـوان بــه [[سید‌صدرالدین کوپایی|حــاج سيد صدرالدين كوپـايى]]، [[عبدالکریم حائری|حـاج شـيخ عبدالكريم حـائرى]] و [[سید ابوالحسن اصفهانی|سـيد ابوالحسـن اصـفهانى]] و پـدر عالى مقامش سید محمد رضوى ياد كرد كه از سـوى ايـن بزرگـان و سـاير علمـا و مراجع تقليد به درجه ى اجتهاد نايل گرديد و از طرف آيةاللّه اصفهانى مأمور به تبليغ در كشورهاى آفريقايى و حجاز شد.<ref>بخشى، يوسف، تذكره شعراى خوانسار، ص۴۲</ref> | ||
وى علاوه بر زبان عربى به زبانهاى انگليسى، فرانسه و آلمانى آشنايى و تسـلّط داشت. | وى علاوه بر زبان عربى به زبانهاى انگليسى، فرانسه و آلمانى آشنايى و تسـلّط داشت. | ||
مرحوم مهدوى در تذكره شعراى معاصر اصفهان مى نويسد:«گاهى شعر مى گفت، ديوانى مرتب كرده است.» بيشتر اشعار او رباعى است.<ref>لطفی، تذکره شعرای تخت فولاد اصفهان، ص 193</ref> | مرحوم مهدوى در تذكره شعراى معاصر اصفهان مى نويسد:«گاهى شعر مى گفت، ديوانى مرتب كرده است.» بيشتر اشعار او رباعى است.<ref>لطفی، تذکره شعرای تخت فولاد اصفهان، ص 193</ref> | ||
| سطر ۱۷: | سطر ۱۶: | ||
{{ب|اين باده چه باده است يـاران كـه از او|اين قوم چو ماهيان به شسـت افتادنـد<ref> تذکره شعرای خوانسار، ص42؛ تذکره شعرای معاصر اصفهان، ص151؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج2، ص662؛ سیری در تاریخ تخت فولاد، ص138؛ فرزانگان خوانسار، صص 42 و 43.</ref>}} | {{ب|اين باده چه باده است يـاران كـه از او|اين قوم چو ماهيان به شسـت افتادنـد<ref> تذکره شعرای خوانسار، ص42؛ تذکره شعرای معاصر اصفهان، ص151؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج2، ص662؛ سیری در تاریخ تخت فولاد، ص138؛ فرزانگان خوانسار، صص 42 و 43.</ref>}} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
== وفات == | |||
آن عالم و شاعر وارسته در سال ۱۳۲۸ شمسى وفـات يافـت و در [[تکیه سادات رضوی|تكيـه ى سادات رضوى]] جنب [[تکیه کلباسی]] نزدیکی قبرستان [[لسان الارض]] در جوار پـدر و جـد خـويش در [[تخت فولاد]] مـدفون گرديد.<ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج۲، ص۱۸۰.</ref> | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
== | ==منابع== | ||
برگرفته از کتاب [[تذكره شعرای تخت فولاد اصفهان]]: معرفی شعرای مدفون در تخت فولاد اصفهان، عليرضا لطفی (حامد اصفهانی)، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۹۰. | برگرفته از کتاب [[تذكره شعرای تخت فولاد اصفهان]]: معرفی شعرای مدفون در تخت فولاد اصفهان، عليرضا لطفی (حامد اصفهانی)، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۹۰. | ||
| سطر ۲۷: | سطر ۲۹: | ||
[[رده:شعرای روحانی حوزه علمیه اصفهان]] | [[رده:شعرای روحانی حوزه علمیه اصفهان]] | ||
[[رده:اعلام اصفهان،ج۲]] | [[رده:اعلام اصفهان،ج۲]] | ||
نسخهٔ ۲ مهر ۱۴۰۱، ساعت ۰۸:۰۹
سيد بهاءالدين رضوی خوانسارى فرزند سيد محمد رضوى خوانسارى متخلّص به جهدى فاضـل و اديب و شاعر معاصر اصفهانی است.
زندگی نامه
وی در سال ۱۲۹۰ شمسى در اصفهان ديده بـه جهـان گشود. تحصيلات خود را در مدرسه ى جده بزرگ آغاز نمود و پس از آن چنـد سالى راهى نجف شد و به تكميل معلومات خويش پرداخـت. بعـد از شـهريور ۱۳۲۰ بـه ايـران مراجعــت كــرد.
مرحــوم مهــدوى در كتــاب دانشمندان و بزرگان اصفهان مـى نويسـد: «در اين اواخر جزو آزادي خواهان شد و موجبـات نارضايتى پدر را فراهم نمود».[۱]
از اســاتيد او مى تـوان بــه حــاج سيد صدرالدين كوپـايى، حـاج شـيخ عبدالكريم حـائرى و سـيد ابوالحسـن اصـفهانى و پـدر عالى مقامش سید محمد رضوى ياد كرد كه از سـوى ايـن بزرگـان و سـاير علمـا و مراجع تقليد به درجه ى اجتهاد نايل گرديد و از طرف آيةاللّه اصفهانى مأمور به تبليغ در كشورهاى آفريقايى و حجاز شد.[۲]
وى علاوه بر زبان عربى به زبانهاى انگليسى، فرانسه و آلمانى آشنايى و تسـلّط داشت.
مرحوم مهدوى در تذكره شعراى معاصر اصفهان مى نويسد:«گاهى شعر مى گفت، ديوانى مرتب كرده است.» بيشتر اشعار او رباعى است.[۳]
| آنانكه از ايـن شـراب مسـت افتادنـد | دادند دل و ز پا و دست افتادند | |
| اين باده چه باده است يـاران كـه از او | اين قوم چو ماهيان به شسـت افتادنـد[۴] |
وفات
آن عالم و شاعر وارسته در سال ۱۳۲۸ شمسى وفـات يافـت و در تكيـه ى سادات رضوى جنب تکیه کلباسی نزدیکی قبرستان لسان الارض در جوار پـدر و جـد خـويش در تخت فولاد مـدفون گرديد.[۵]
پانویس
- ↑ مهدوى، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج۲ ،ص۶۶۲.
- ↑ بخشى، يوسف، تذكره شعراى خوانسار، ص۴۲
- ↑ لطفی، تذکره شعرای تخت فولاد اصفهان، ص 193
- ↑ تذکره شعرای خوانسار، ص42؛ تذکره شعرای معاصر اصفهان، ص151؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج2، ص662؛ سیری در تاریخ تخت فولاد، ص138؛ فرزانگان خوانسار، صص 42 و 43.
- ↑ مهدوی، اعلام اصفهان، ج۲، ص۱۸۰.
منابع
برگرفته از کتاب تذكره شعرای تخت فولاد اصفهان: معرفی شعرای مدفون در تخت فولاد اصفهان، عليرضا لطفی (حامد اصفهانی)، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۹۰.
برگرفته از: مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.