کمال الدین حسین فسوی شیرازی

میرزا کمال الدين حسين فسوی شیرازی فرزند محمد حسین از شعرای ادیب می باشد.

معرفی

او از شیراز به اصفهان آمده و به تدریس مشغول شد. در اواخر قرن یازدهم و اوایل قرن دوازدهم دو نفر دانشمند به نام «کمال الدین» در اصفهان سکونت داشته اند:

1. کمال الدین حسین فسوی شیرازی

2. ابن معین الدین محمّد فسایی شیرازی معروف به میرزا کمالا.

حزین در تاریخ خود (: 168) و تذکره خویش (: 123) نامی از او برده و گوید:

من در خدمت او تحصیل نمودم، او در هنگام محاصره اصفهان به سال 1134 در سنّ کهولت وفات یافت، و کتب زیر از تألیفاتش می باشد:

1- حاشیه بر معالم اصول 2- رساله در حلّ شبهات کاتبی قزوینی 3- شواهد مطوّل؛ و غیره.

از افاضل شاگردان علاّمی مسیح الانام فسایی بود. کاشف معضلات اوایل، و حلاّل غوامض مسائل بود. در علوم منقوله تتبعّ کامل، و در معقولات قسطی وافر حاصل نمود. (محلّ دفن او معلوم نیست)

از اشعاراوست:

بکُش بسوز که عاشق شدن جزاش این است

کسی که دل به تو ظاهر دهد سزاش این است

منبع

برگرفته ازکتاب دانشمندان و بزرگان اصفهان،مصلح الدین مهدوی،ج1 ، اصفهان، گلدسته ،1383-1384.ص 36