این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
ناصح الدین ارجانی
ناصح الدّین ابوبکر احمد بن محمّد بن حسین ارجانی شیرازی، فقیه، محدّث، ادیب و شاعر قرن ششم هجری است.
معرفی
در سال 460ق متولّد شد، و در اوائل عمر، در مدرسه نظامیّه اصفهان به تحصیل پرداخت. سپس متصدّی قضای تستر [شوشتر] و عسکر مکرم شد.
وی در اصفهان از ابوبکر محمّد بن احمد بن حسین بن ماجد ابهری حدیث شنیده، و از او اجازه دریافت داشته است. به عربی شعر می سروده، و اشعارش در غایت حسن و طراوت و ملاحت بوده است. گویند سال های متمادی هر روز هشت بیت می سرود. او دیوان اشعار بزرگی داشته، و آن چه از آن باقی مانده است، حتّی یک دهم آن دیوان نیست. دیوان اشعارش در سال 1307ق در بیروت طبع گردیده است، و تصحیح و تحشیه و توضیح آن از احمد بن باس ازهری بوده است. در باب مذهب او نیز نوشته اند که پیرو فقه شافعی بوده است.
بعضی از اشعار او در ابن خلکان در وفیات الاعیان آورده است [۱] .
ابیات زیر از اشعار او است:
| أنا أشعر الفقهاء غیر مدافع | فی العصر او أنّه افقه الشّعراء | |
| شعری إذا ما قلت دونه الوری | بالطبع لابتکلّف الالقاء |
وفات
وی سرانجام در سال 544ق در تستر وفات یافت. [۲] [۳]
پانویس
- ↑ بهشتی‌نژاد، شعرای حوزه علمیه اصفهان، ص 117؛اعلام اصفهان، ج 1، ص 460
- ↑ مرآه الجنان، ج3، ص281؛ وفیات الاعیان، ج1، ص134؛ النّجوم الزّاهره، ج5، ص285؛ سیر اعلام النّبلاء، ج20، ص210؛ لسان المیزان، ج5، صص5، 367؛ تاریخ اصفهان و ری، ص216؛ معجم المطبوعات، ج1، ص424؛ معجم البلدان، ج1، ص86 و ج4، ص490؛ طبقات الشّافعیه، اسنوی، ج1، صص110-111؛ کشف الظّنون، ج1، ص77؛ هدیه العارفین و النّهایه، ج11، صص226 -227؛ الکنی و الالقاب، ج2، ص19؛ الاعلام، ج6، ص209؛ ریحانه الادب، ج1، ص72؛ روضات الجنّات، ج8، ص21؛ دانشمندان و سخن سرایان فارس، ج1، ص119، مقتبس الاثر، ج3، ص231.
- ↑ مهدوی، اعلام اصفهان، ج 1 ، ص 460.
منبع
- مهدوی، سید مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.