نادر خان صدری پور

نادرخان صدرى پور(متوفی1350ش) فرزند سيف اللّه رفيع صدرى، از شعرا و ادباى معاصر اصفهان است. وى در اشعار سبک طنز و زبان عاميانه‌ى اصفهان را با تخلّص «لولو خميـره» برگزيده بود.

معرفی

آقاى دكتر سياسى او را از افراد بانفوذ و صاحب منصب در اصفهان و از خاندان بزرگ صدرى پور معرفى مى نمايد كه از جمله مناصب او فرماندارى نجف آباد بوده است. از زمان ولادت و ديگر اطلاعات زندگى او مطلبـى در دسـت نيسـت. از اشعار جالب او كه نشان از مهارت شاعرانه اش در بـه نظـم كشـيدن و ترسيم اوضاع اجتماعى و اخلاقى دارد مثنوى نسبتاً بلندى است كه خود از آن به نام «كمدى مستى» ياد كرده و نسخه اى از آن را ماشين نويسى کرده و به دكتر محمد سياسى داده است.

از اشـعار اوست:

يكــي صــعوه مــوری بــه منقــار داشــت		كــه بــازی ربــودش بــه هنگــام چاشــت
شــنيدم كــه آن صــعوه در چنــگ بــاز		بــه لحــن خــود اينگونــه مــی كــرد راز
كــه آيــا كنــون جفــت را حــال چيســت		بــه لانــه ورا حــال و احــوال چيســت؟

وفات

وی در سال 1350ش وفات يافت و در تكيه فيض تخت فـولاد مـدفون گرديد. مزار او در صحن تكيه با كمى فاصله از بعقه ى فيض قرار دارد. بر سنگ مزار او كه از جنس مرمريت خاكسترى است اشـعارى از مرحوم غفورزاده متخلّص به طلايى در 22 سطر به خط ثلـث بـا نوشته شده است:

رفت صدرى پور(نادر) در جنان		آنکه نادر بود در شعر و بیان
آنکه جایش بود صدر انجمن		جاى او خالیست بین دوستان
****
خواست با تاریخ شمسى طبع من		سال فوتش را رقم سازد عیان
سر طلایى برد در جمع و نوشت:		روح صدرى پور باشد در جنان

منابع

• لطفی، عليرضا (حامد اصفهانی)، تذكره شعرای تخت فولاد اصفهان: معرفی شعرای مدفون در تخت فولاد اصفهان، اصفهان، سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۹۰.
• مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج3، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1392.