محمد بن بكران اصفهانی

محمد بن بکران معروف به پیر بکران از اقطاب و مشایخ صوفیه در قرن هفتم هجری بوده‌است.

معرفی

وی عالم و فاضل بوده و در شهر پیربکران از توابع لنجان خانقاه داشته و تدریس علوم ظاهر و باطن می نموده است. او در سال ۷۰۳ ق وفات یافته و در محلی که اکنون به پیربکران معروف است دفن شده‌است. یکی از مریدانش بقعه ای بر سر مزار او ساخته و برای آن صحن و ایوان و گنبد قرار داده که از حیث کاشی کاری و گچ بری ممتاز است. در پای یکی از ستونها تخته سنگی است که بر روی آن جای سم اسبی دیده می شود که عوام آن را جای پای دلدل گویند و عده ای آن را جای پای اسب الياس گویند و معتقدند که حضرت الیاس پیغمبر از این محل به آسمان عروج نموده است.

از امتیازات این بقعه و بارگاه آن است که چون در ادوار مختلف در آن تعمیر و بنایی شده است، در آن هم نام خلفای اربعه دیده می شود و هم نام و اسامی معصومین چهارده گانه علیهم السلام.

این مقبره در مجاورت قبرستان قدیمی یهودیان اصفهان و یکی از مقابر مقدسه آنان به نام استرخاتون قرار دارد.

منبع

• مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.