این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما

محمد‌شفیع بن فرج گیلانی

از دانشنامه حوزه علمیه اصفهان
پرش به ناوبری پرش به جستجو

محمد شفیع بن فرج گیلانی، از علما و فقهای عالیقدر قرن دوازدهم هجری است.

معرفی

وی داماد میر ابوالمعالی کبیر طباطبائی اصفهانی. شیخ محمد علی حزین در سفرنامه (تاریخ) خود دو جا از او نام می برد. یک جا می نویسد: «ساکن مشهد مقدّس و فاضل جامع محقّق مولانا محمّد شفیع گیلانی، از ازکیاء علماء و در اواسط حکمت نادره زمان»[۱] و در جای دیگر می گوید: «در آن وقت (یعنی پس از شکست و فرار افاغنه سال 1142ق) مولانای فاضل ملا محمد شفیع گیلانی که پیش مذکور شد، به اصفهان آمده و شیخ الاسلام بود و همانجا رحلت کرد.[۲]

فرمانی از شاه طهماسب دوم درباره موقوفه امامزاده درب امام اصفهان موجود است که آنرا در ربیع الثّانی 1143ق صادر نموده اند و او را بدین گونه نام می برد: «شریعت و افادت و افاضت و کمالات دستگاه حقایق آگاه، جامع المعقول و المنقول، علّامی فهامی شمسا للشّریعه و الافاده و الفضیله مولانا محمّد شفیع شیخ الاسلام داراالسّلطنه اصفهان».[۳]

میرزا عبدالنبی قزوینی او را دانشمندی متکلم، فاضل مفخم، محقق متین و مدقق رزین دانسته و می نویسد در رشت و شیراز شیخ الاسلام بوده است. در پاورقی مصحح کتاب می نویسد: وی از امیر ماجد بن جمال الدین محمد دشتکی در سال 1087ق و از ملا محمد باقر محقق سبزواری در محرم 1085ق اجازه دریافت نموده است.[۴] ظاهرا وی شاگرد علامه محمد باقر مجلسی نیز بوده است.[۵]

آثار

تالیفات او عبارت‌اند از:

  1. «رساله در تحقیق بداء» است که آنرا در سال 1163 کتابت نموده اند و به شماره 10910 در کتابخانه وزیری یزد نگهداری می شود.[۶]
  2. همچنین بر کتاب «معالم» حاشیه نوشته است.[۷]

وفات

او سرانجام در ماه شعبان 1144ق در اصفهان وفات یافته است.[۸][۹]

پانویس

  1. تاریخ و سفرنامه حزین، ص226.
  2. تاریخ و سفرنامه حزین، ص237.
  3. مجلّه وحید، شماره 228 و 229، ص89.
  4. تتمیم امل الآمل، ص184.
  5. زندگینامه علّامه مجلسی، ج2، ص41 و ج1، صص 290 و 291؛ خاندان شیخ الاسلام اصفهان، صص 44 و 45؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج2، صص 700 و 701؛ تلامذه العلّامه المجلسی، ص163؛ الکواکب المنتشره، صص 347 و 348.
  6. فهرست وزیری، ج3، ص961.
  7. الذریعه، ج6، ص206.
  8. تراجم الرّجال، ج2، ص711.
  9. اعلام اصفهان، ج3، صص388-389..

منبع

برگرفته از: مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.