محمدعلی فرهنگ

محمد علی فرهنگ فرزند آقا ابوطالب ، طلبه علوم دینی و به شغل تذهیب اشتغال داشت و به مُذهب معروف بود. تخلص او در شعر فرهنگ و بهار بود.

زندگی نامه

محمدعلی فرهنگ در سال ۱۲۹۸ق زنده بود .وی طلبه علوم دینی بود و در مدرسه نوریه تحصیل می کرد و برای گذران معیشت شغل تذهیب داشت و به آن جهت به مذهب معروف بود.

از شاعران خوش قریحه بود و به فرهنگ و بهار تخلص می نمود.

از اشعار اوست در مدح سيد حجت الاسلام شفتی :

فخر دوران که هر روز و هر شب		برويـد غـبــارش ملایـک ز شـهـپر
زپنجم امـام اسـت بـســـــتوده نـامش		به هفت آسمان فخـر از آن داده و فر

باز از اوست به عطاء الملک در قبال تربیت فرزندش :

عطـــاء الملـک را گفـــــتم بزرگا		بـه امـيـد تـوام اميـد واری اسـت
به این مه پاره یعنی کودک تو		که خورشید از رخش در شرمساری است

از آثار او تذکره یخچالیه و طرب الاحباب می باشد.

وفات

وی در اصفهان فوت شد.

منبع

برگرفته از:بهشتی نژاد، محمد علی،شعرای حوزه علمیه اصفهان (از صدر اسلام تا کنون)، اصفهان، پویان مهر، 1391.