محمدحسین امین سیچانی

شيخ محمدحسين امين سيچانى (۱۲۴۸ش-1358ش) فرزند ملارضا ، اديب و فاضل، در اصفهان در خانواده ای روحانی و مبلّغ دین، ديده به جهان گشود. او پس از فراگیری علوم دینی در حوزه علمیه به تبلیغ و ارشاد مردم پرداخت وچون امام جماعت بودن را مسؤليتى سـنگين و مهـم مـى دانسـت فقط بـه منبر وعظ و روضه خوانى مصائب اهل‌بيت علاقه نشان مى داد و با مرحوم حاج آقا نورالله نجفی همکاری صمیمانه داشته و در جریانهای سیاسی اصفهان با اوهمراه بوده است.

شيخ محمدحسين امين سيچانى فاضل ،اديب، عالم، شاعر که در سال 1248 شمسی دیده به جهان گشود.

زندگی‌نامه

محمد حسین از علماى روحانى محله ى سيچان بودوگاهى به شهر رفت و آمد می نمود وی دارای حافظه ای بسیار قوی بود واین را از برکت قرآن می دانست و در طى عمر پربركـت حـدود 110 ساله اش با زراعت و باغدارى امرار معاش مى نمود وطبـع شـعر روانـى داشـت. مرحوم مهـدوى اشـاره ى مختصرى به اين عالم و شاعر معاصر خودو تخلص وی داشته و او را شيخ حسين امينى سيچانى متخلّص به مذنب (گنهكار) معرفى مى كند؛ همانگونه که در اشعارش هم خودر ابه این نام می‌خواند.

مرحوم مهدوى اين سه بيت را در تذكره ى خويش از او نقل كرده است:

گفتم به زلـف او كـه هنـدو وگـر نـه اى		خورشيد را ز چيست كه در بر گرفته اى؟
اى خال گوشه ى لبش اين تشنه ى وصال		جان داد و جا تو بر لب كوثر گرفتـه اى؟
مذنب وصال دوست هنوزت امید هست		هیهات از این خیال که درسر گرفته ای

بديهى است اين ابيات از غزلى برگفته شده و مرحوم مهـدوى صـرفاً بـر اسـاس شنيده ها آن را نگاشته است.

فرزندش حجت الاسلام حاج آقا رضا امين اين بيـت را از پدر در خاطر داشت:

زاهدان در طلب حور و قصـورند وليـک

عارفان ديـده بـه اميـد وصـالش دارنـد

خاندان

شیخ محمدحسین فرزند ملارضا بن ملا حسن بن ملا رضا و از خاندان امین الاسلام است. لقب این خاندان امین الاسلام بوده که در زمان پهلوی در هنگام گرفتن شناسنامه، اسلام آن، از طرف حکومت حذف و فقط امین را نوشته اند.

جدش ملارضا از شاگردان درس حاجی کرباسی و بسیار مورد توجه و عنایت استاد بوده است. پدر شيخ محمد حسين حاج ملا رضا، از وعاظ و روحانيون غيور اصفهان بود و در اعتراض به امر منکری که از طرف عوامل حکومت انجام شده بود دچار صدمه شد و وفات نمود.

فرزند خلف او حجت الاسلام حاج آقا رضا امين امـام جماعـت مسجد پاچنار سيچان است.

اساتید

وی درطول عمر بابرکت خود از محضر اساتید گران قدری بهره جست. از آن جمله می توان افراد زیر را نام برد:

• آيت اللّه سيد محمدباقر درچه اى
• مرحوم آقا نجفى اصفهانى
• حاج آقا نوراللّه اصفهانى

وفات

وى در سال 1400ق ديده از جهان فرو بسـت و در تكيه ی مغنی گو واقع در پشت قبرسـتان مصـلى در كوچـه شـهيد شـاطرگلى نزديك مرحوم پدرش حاج ملا رضا واجدادشان دفن گرديد. بر سنگ مزار او نيز اين رباعى كه خود سروده است ديده مى شود:

مــن مــذنب و از اهــالى ســيچانم		ايــن درد گنــاه درد بــى درمــانم
هرچنـد بـه فاميـل اميـنم خواننـد		نقدى به كفم نيست به جز عصـيانم

منابع

• مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج1، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول،1389.

• لطفی، علیرضا (حامد اصفهانی)، تذكره شعرای تخت فولاد اصفهان : معرفي شعرای مدفون در تخت فولاد اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، 1390.

• مهدوی، سید مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.