این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
محمدجعفر بن محمدطاهر کرباسی خراسانی
آخوند ملّا محمّدجعفر کرباسی بن محمّد طاهر خراسانی، عالم فاضل و عارف زاهد. در سال 1080ق متولّد شد. ظاهراً زادگاه او محلّه «حوض کرباس» هرات است. وی در اصفهان به تحصیل پرداخته و به مقامات عالی علم و عمل دست یافت.[۱]
معرفی
از اساتید او اطلاعی در دست نیست. خود او در کتاب «نوادر الاخبار» از علّامه مجلسی و شیخ حرّ عاملی به عنوان اساتید خود نام می برد. «صاحب روضات» نیز احتمال داده است که صاحب عنوان شاگرد ملّا محمّد تنکابنی (فاضل سراب) و استاد ملّا محمّد اسماعیل خواجوئی باشد.
او مانند استادش مجلسی پیرو مشرب اخباری بوده است. پس از حمله افغان ها به اصفهان و سقوط حکومت صفویه، به یزد مهاجرت کرده است.
به نوشته «ریاض الجنّه» آن جناب اعجوبه عهد خود بوده است. و معاصرین اوکرامات بسیار و خوارق عادات بی شمار از او نقل می کنند. او از شدّت ریاضت نفس و از فرط جوع و عطش، در اواخر عمر نابینائی عارض شده بود و با وجود نابینائی مانند چشم داران می دید و ایما و اشاره مردم را درک می کرد. و از مغیبات خبر می داد و چند روز علانیّه می مرد و باز زنده می شد. و ده روز مطلقاً اکلّ و شرب نمی کرد،... به مرتبه ای انقطاع از دنیا داشت که مفاد: «موتوا قبل ان تموتوا» را بر عالمیان روشن کرده بود.»
آخوند کرباسی در نهایت زهد و پارسایی زندگی می کرده و از راه شعربافی اعاشه می نموده است. وی در مسجدی واقع در محله شاه ابوالقاسم یزد اقامه جماعت می نموده و اکنون به مسجد آخوند کرباسی معروف است.
سال دقیق وفات او معلوم نیست. او کتاب «طباشیر» را در سال 1151ق نوشته و تا این سال زنده بوده است. او در یکی از آثار خود، سال وفاتش را پیش بینی کرده است. بر روی سنگ مزار او بدون ذکر روز وماه، سال 1150ق ذکره شده است. ظاهرااً این سنگ نوشته سال‌های پس از فوت او بر روی قبر قرار داده شده و سال وفات به صورت تقریبی و با حدس و گمان سنگ قبر حک گردیده است. مزار آخوند کرباسی در قبرستان جوی هرهر یزد زیارتگاه اهل معرفت است.
آثار
کتب زیر از تألیفات اوست:
1. «الاصحاب» استخراج شده از کتاب «سیر السلف» اسماعیل بن محمّد طلحی اصفهانی
2. «اصحاب النّبی الممدوحین»
3. «اکلیل المنهج» در علم رجال که در تتمیم «منهج المقال» میرزا محمّد استرآبادی نوشته شده است.
4. «اصحاب امیرالمؤمنین علیه السلام»
5. «حاشیه بر کفایه الاحکام» محقق سبزواری
6. «طباشیر»
7. «گوهر مراد» در نصیحت به فرزندش که در سال 1123ق تألیف نموده است.
8. «مسائل ایادی سبا»شامل پاسخ علّامه مجلسی به پرسشهای فقهی شاگردانش بوده و در سال 1127ق تألیف شده و شامل 12 باب بوده و از احکام طهارت شروع می شود و به احکام میراث و احکام متفرّقه ختم می‌شود.
9. «معرفه السّلوک» به فارسی.
10. «نودر الاخبار» که در شب سه شنبه 29 ذیعقده 1122ق آن را به پایان رسانیده است.
11. «الصُّحُف الادریسیّه»[۲]
پانویس
- ↑ مهدوی، اعلام اصفهان، ج2، ص313.
- ↑ تتمیم امل الآمل، صص 97-95؛ جامع جعفری، صص 293 و 294؛ ریاض الجنّه، ج2، صص 286-282؛ اعیان الشیعه، ج44، صص149؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، صص 439 و 440؛ یادگارهای یزد، ج2، صص 362 و 907؛ زندگینامه علّامه مجلسی، ج2، ص449؛ مصفی المقال، ص106؛ الذریعه، ج20، ص337 و ج21، ص257، و ج23، ص229 و ج24، ص343 و ج15، ص145؛ تلامذهالعلاّمه المجلسی، ص88؛ معجم المؤلّفین، ج9، ص155؛ هفته نامه ندای یزد، شماره 271 و 272 و 273، مورّخ خردادماه 1370ش؛ دانشنامه مشاهیر یزد، ج2، ص441.
منبع
- مهدوی، سید مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.