محمدتقی بن عزیزالله الماسی مجلسی اصفهانی

ملّا محمّد تقی الماسی بن میرزا عزیزاللَّه بن ملّا محمّد تقی مجلسی، عالم فاضل و زاهد متّقی بودند که در سال 1089ق در اصفهان متولّد شد.

زندگی نامه

وی نزد علمای عالیقدر آنجا تحصیل کرد تا اینکه در علوم زمان خود خصوصاً فقه، حدیث، کلام، ادبیات و حکمت مهارتی به سزا یافت. وی از علّامه مجلسی و میر عبدالوهاب طباطبائی اجازه دریافت نمود.

وی نماز جمعه را در اصفهان اقامه می‌نمود و به تدریس علوم عقلی و نقلی مشغول بود [و جمعی از افاضل از جمله آقا محمّد بیدآبادی و میرزا محمّد باقر رضوی قمی از محضر او مستفیض می‌شدند.]

«کمالات نفسانی علمی و عملی و پرهیزگاری ایشان به اقصی الغایه رسیده، بود و در خطب جمعه و جماعت به محض شروع اشک جاری بود، از چشم‌های ایشان تا فراغ»

او صاحب فرزندانی بوده که 4 تن از آنها به نام‌های ابوالحسن، ابراهیم، محمّد کاظم و محمّد باقر در قحطی در حین محاصره اصفهان به دست افاغنه تحت فرمان محمود افغان، فوت شده اند.

علت شهرت او به الماسی آن است که پدرش قطعه الماسی در جای دو انگشت مبارک امیرالمؤمنین علیه‌السلام در ضریح مطهّر نصب نمود که قیمتش در آن زمان هفت هزار تومان بود.

وی سرانجام در شعبان 1159ق در اصفهان وفات یافته و در بقعه، جلو قبر مجلسی اوّل [در شمال مسجد جامع اصفهان] مدفون شد.

آثار

کتب زیر از تألیفات اوست:

1. «بهجه الاولیاء»، به فارسی در ذکر اسامی کسانی که در غیبت کبری موفّق به ملاقات حضرت ولی عصر(عجل اللَّه تعالی فرجه الشّریف) شده اند [نسخه ای از آن به شماره 637 در کتابخانه مسجد اعظم قم موجود است.]

2. «دیوان اشعار»

3. «رسائل فقهی»

4. «غدیریه» که در رمضان 1125ق از نظم آن فراغت حاصل نموده است. نسخه ای از آن در کتابخانه مجدالدّین [نصیری] در تهران موجود است.

منبع

• مهدوی، سید مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.