این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
محمدباقر محقق سبزواری
این صفحه نیازمند تکمیل یا تصحیح است. این تکمیل شامل موارد علمی، اطلاعات به روز و یا سایر موضوعات است و شما می توانید در کامل تر شدن دانشنامه همراه ما باشید. |
ملّا محمّد باقر محقّق سبزواری فرزند محمّد مؤمن، عالم فاضل فقیه، متکلم و محدّث از بزرگان مجتهدین و رؤساء علماء و مدرسین اصفهان معروف به «محقّق سبزواری» و «صاحب ذخیره»( 1017ه.ق _1090ه.ق) در سبزوار متولّد گردیده و در نوجوانی به اصفهان آمده و به تحصیل پرداخته است.
زندگی نامه
محقّق سبزواری در عصر خود مرجع حل مشکلات شرعی و اجتماعی مردم بوده و در راه ارشاد مردم و کمک به ضعفاء و رفع نیاز نیازمندان اهتمام فراوان داشته است. و عمر را صرف تحقیق و تألیف و تدریس و عبادت نموده .
اساتید و مشایخ اجازه ایشان عبارتند از:
میرزا ابوالقاسم فندرسکی، شیخ احمد بحرانی، ملّا محمّد تقی مجلسی، ملّا حسنعلی شوشتری، شیخ حسن مقری عاملی، سیّد حسین بن حیدر بن قمر کرکی، ملّا حیدر خوانساری، شیخ بهاءالدّین محمّد عاملی و قاضی معز.
وی پس از وصول به مقام اجتهاد به تدریس پرداخته و دهها شاگرد دانشمند از محضر درس او بهره مند شده اند.
وی نزد شاهان و بزرگان صفویه صاحب اعتبار و احترام بوده و مدّتی منصب امام جمعه و شیخ الاسلام را به عهده داشته است. در زمان شاه عباس دوم تولیت مدرسه ملّا عبداللَّه به وی واگذار گردید.
از آثار خیریه ایشان در اصفهان احداث بازارچه، حمام، مسجد و دیوانخانه شیخ الاسلام در محلّه سینه پایینی و در مشهد، مدرسه سمیعیه است که به همت میرزا سمیع و با اجازه و دستور ایشان صورت گرفته است.
تالیفات
کتب زیر از تألیفات اوست:
1 «حاشیه بر شرح اشارات»
2. «حاشیه بر شبهه استلزام محقّق خوانساری»
3. «حاشیه بر شفا»
4. «حاشیه بر قانون» (غیرمدون)
5. «خلافیه»
6. «ذخیره المعاد در شرح ارشاد الاذهان»، مطبوع
7. «روضه الأنوار عباسی»
8. «رساله فی الغناء»
9. «کفایه المقتصد»
۱۲.«مفاتیح النجاه عباسی»، در دعا به فارسی.[۱]
اشعار
ایشان طبع شعر داشته و گاهی شعر می سروده، این رباعی از اوست:
| در عالم تن چه مانده ای بی مایه | پایی بردار و بگذار از نُه پایه | |
| از مشرق جان بر تو نتابد نوری | تا از پی تن همی روی چون سایه |
وفات
تا اینکه در 8 ربیع الاوّل وفات یافته، جنازه به مشهد مقدّس نقل و در سرداب مدرسه میرزا جعفر مدفون گردید.
در تاریخ فوت آن مرحوم گفته اند: «شد شریعت بی سر و افتاد از پا اجتهاد» شریعت [940]+ اجتهاد[411] =1394
1090= (شد) 304-1394
مادّه تاریخ زیر نیز از نویسنده این کتاب است:
| چون مسافر شد محقّق در زمان | جانب خلد برین از این جهان | |
| گشت تاریخ رحیل آن جناب | «پا نهاد اندر بهشت جاودان»[۲] |
پانویس
- ↑ [1] خاندان شیخ الاسلام اصفهان، صفحات متعدد؛ تذکره نصرآبادی، ج1، ص220؛ سلافه العصر، ص491؛ وقایع السنین و الاعوام، صص 502 و 503 و 534؛ مصقی المقال، ص91 و 92؛ بغیه الطالب، ص171؛ لباب الالقاب، صص 27 و 28؛ شمس التواریخ، ص13؛ فوائد الرضویه، ج2، صص 425 و 426؛ امل الآمل، ج2، ص250؛ تعلیقه امل الآمل، ص252؛ ریاض العلماء، ج5، ص44؛ روضات الجنات، ج2، ص67؛ الکنی و الالقاب، ج3، ص159؛ هدیه الاحباب، صص 253 و 254؛ ریحانه الادب، ج5، ص242؛ الذریعه، ج5، ص57 و ج6، ص110 و ج21، ص308؛ الروضه النضره، ص71؛ الاعلام، ج6؛ ص272؛ معجم المؤلفین، ج9، ص95؛ لغت نامه دهخدا، ذیل سبزواری، ص237؛ علّامه مجلسی بزرگمرد علم و دین، صص 243-239؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، ص372.
- ↑ مهدوی، اعلام اصفهان، ج۲، صص،136_138
منبع
- مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶