عبدالکریم آشفته بختیاری

عبدالکریم خان سالار ارفع بختیاری(1310ق-1363ق) متخلّص به «آشفته» فرزند اسفندیارخان سردار اسعد، از شعرای قرن چهاردهم هجری است.

معرفی

وی در حدود سال 1310ق متولّد شد. او از خوانین و محترمین ایل بختیاری و اهل شعر و ادب بوده و با فضلاء و ادباء چهارمحال و بختیاری مصاحبت داشت و خود نیز نیکو شعر می سرود.

این شعر از اوست:

مه جبین چهره پری وار نداری داری		عالمی عاشق و بیمار نداری داری
حسن تو برده گرو از همه خوبان جهان		شیوه دلبری ای یار نداری داری
وصل سهل است ولی ناز تو شد مشکل من		سر آزار من زار نداری داری

همچنین برای ابوطالب برجیس سروده:

صبا بگذر سوی برجیس ما هم		بگو شد آتشین گردون ز آهم
پیاده مات نبود، پیل و اسبم		وزیری کو رساند رخ به شاهم

از فرزندان او، دخترش ویکتوریا افسرده دارای طبع شعر بود.

وفات

او سرانجام در سال 1363ق مطابق با 1323ش وفات یافته و در آرامگاه خانوادگی خوانین بختیاری، در تکیه میر (تخت فولاد) اصفهان مدفون شد.

منابع

• مهدوی، سید مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.
• مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج۱، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، ۱۳۸۹.