این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
عبدالله تابش
این نوشتار نیازمند جعبهٔ اطلاعات است. ممکن است بخواهید با افزودن یک جعبهٔ اطلاعات، به استانداردسازی نمایش موضوع کمک کنید. |
عبدالله تابش(متوفی 1403ق) ادیب شاعر، فرزند آقا میرزا فتح اللّه خان که در محله بیدآباد اصفهان به دنیا آمد. وی متخلص به واقف است.
معرفی
میرزا عبداللّه تابش از مردان نیک محضر و فضلاى اصفهان بود. او در دفتر کارخانه ریسندگی و بافندگی وطن فعالیت مى کرد.
خاندان تابش، معروف به میرزاهاى چهارسوق علیقلى آقا، از فامیل‌هاى محترم و معروف اصفهان هستند. جدّش، مرحوم میرزا مهدى اشتهاردى، بانى مدرسه میرزا مهدى و آثار خیریّه دیگر و یکى از منشى هاى زمان نادر شاه افشار بوده است.[۱] این خاندان اهل فضل و ادب، عموماً از زمان افشاریه به بعد در دستگاه حکومتى و ادارات دولتى مشغول خدمت بوده اند.[۲]
آثار
وى طبع روانى داشت وگاهى به اقتضاى حال اشعارى مى سرود. در اشعارش در ابتدا « تابش» و در اواخر حیاتش « واقف » تخلّص مى نمود.[۳] نمونه اى از اشعار وى:
| جز دوســت در خيال مصور نمی‌شود | بــا عشــق او دو كون برابر نمى‌شــود | |
| اين تيرگی كه درشب هجران به عالم است | جز بــا جمــال يــار منور نمی‌شــود | |
| گر صد هزار سرو برويد به طرف باغ | زيبــا يكى چــو قامت دلبر نمی‌شــود | |
| دل بــا ولاى آل پيمبــر چــو خو كند | آشفته حال در صف محشر نمى‌شود... |
در آخر می‌سرايد:
| ...آگاه بــاش از عمل خويش « واقفا » | چون خوب و زشت، محو ز دفترنمی‌شود[۴] |
وفات
وى در روز جمعه 10 ذى القعده 1403ق مطابق با 28 مرداد 1362ش چشم از جهان فرو بست و در سمت شمال شرقى تکیه بروجردى تخت فولاد به خاک سپرده شد.[۵]
پانویس
منبع
- مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج۱، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، ۱۳۸۹.