عبدالحسین فقیه ایمانی

شیخ عبدالحسین فقیه ایمانی

شیخ عبدالحسین فقیه ایمانی( 1292ق-1387ق) عالم متّقی، زاهدی وارسته و عابدی با اخلاص و در تقوا و پرهیزگاری ضرب المثل بود.

زندگی‌نامه

ولادت

او در سال 1292ق در روستای زانیان شهرکرد متولّد شد.

فرزندان

1. حجت الاسلام حاج آقا یحیی فقیه ایمانی

2. حجت الاسلام حاج میرزا علی فقیه ایمانی

مرحوم شیخ عبدالحسین دارای دو داماد فاضل و بزرگوار بود که عبارتند از: حجت الاسلام والمسلمین سید مصطفی فقیه ایمانی و حجت الاسلام والمسلمین سید محمد هاشمی.

تحصیلات

وی به عزم تحصیل علوم دینی به اصفهان رفت و پس از تحصیل مقدمات و سطوح، به محضر پربار فقیه حکیم عارف آیت اللّه العظمی سیّد ابوالقاسم دهکردی راه یافت و سال ها از درس ایشان بهره برد.

وی علاقه زیادی به استاد خود داشت و در زندگی از اخلاق و روش عرفانی ایشان متأثر بود. وی سال ها به وعظ و ارشاد مردم و بیان احکام دین اشتغال داشت و مورد علاقه مردم و علما به خصوص عالم ربانی آیت اللّه العظمی حاج آقا رحیم ارباب بود.

سیره اخلاقی

او تا پایان عمر 95 ساله خود روزه ماه مبارک رمضان را از دست نداد و ماه رمضان آخر عمر را نیز روزه دار بود. از مال دنیا هیچ نداشت و از شدت احتیاط خانه مسکونی و کتاب های خود را که تنها دارایی او بود وقف بر اولاد خود کرد.

وفات

این عالم زاهد سرانجام در 20 شوال 1387ق (1346ش) وفات یافت و در کنار مزار داماد خود مرحوم حجت الاسلام سیّد مصطفی فقیه ایمانی در تكیه ملا اسماعیل خواجویی در تخت فولاد مدفون شد.

اشعار زیر بر روی سنگ مزارش آمده است:

خوش خصال انسانی چون فقیه ایمانی		سوی دار باقی شد زین سراچه فانی
با حسین بُد همنام، آن مروّج احکام		لطف ایزد علّام، باد بر وی ارزانی
"شاکر" از پی تاریخ با حساب شمسی گفت:		"لامکان مکان گشته این فقیه ایمانی"

منابع

• مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج3، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1389.
• قاسمی، رحیم، بزم معرفت: مشاهیر تخت فولاد اصفهان (تکیه محقق خواجویی)، اصفهان: کانون پژوهش، چاپ اول، ۱۳۸۸.