این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
شیخ خلیل‌الله طالقانی اصفهانی
شیخ خلیل اللَّه طالقانی اصفهانی، عالم فاضل، عارف کامل و ادیب شاعر در قرن دوازدهم هجری متخلص به حزین بود.
معرفی
شیخ خلیل الله طالقانی در اصفهان به تحصیل پرداخت و تا آخر عمر در این شهر ساکن بود. شیخ محمّد علی حزین در کودکی حدود سه سال به خدمت او می رسیده است. و در باب او می نویسد:
از افاضل اصحاب ایقان و مستغرق بحار عرفان. زلال چشمه انفس و آفاق و از حضیض علایق به اوج اطلاق رسیده بود. چهل سال کمابیش در یک خرقه و شبانروزی به یک دو لقمه چربش اکتفا نموده و کیفیّت ریاضات و سلوک زندگانی آن زنده جاودانی اتسّاع مقامی عظیم می خواهد. علوم ظاهر و باطن را جامع و نور شهود از سیمای او لامع بود. و گوشه عزلت در اصفهان اختیار و آخر از آنجا به ملاء اعلی انتقال نمود.
حزین یادآور می شود که در کودکی شعرهایش را برای شیخ خلیل اللَّه می خوانده و تخلّص «حزین» را از او گرفته است.
این شعر از اوست:
| ای شوخ بیا در دل درویش نشین | کان نمکی، بر جگر ریش نشین | |
| در هجر تو دامنم گلستان شده است | یک دم به کنار کشته خویش نشین[۱] |
آثار
این عالم ربّانی خطوط را زیبا می نوشت و کتابهای بسیاری را کتابت نموده و وقف بر طلاب و اهل علم نمود. شعر نیز می سرود. آثار وی عبارت‌اند از:
«رساله در علم مناظر و مرایا»
«دیوان اشعار»
«زاد السّبیل» در آداب سلوک
«نظم کافیه» ابن حاجب
وفات
خلیل الله طالقانی سرانجام در حدود سال ۱۱۱۴ق در اصفهان وفات یافت و در بقعه علی بن سهل در طوقچی به خاک سپرده شد.[۲]
پانویس
- ↑ نجوم السماء، ص۱۹۵؛ مزارات اصفهان، ص۳۲۴؛ صحف ابراهیم، ص۱۲۳؛ تذکره المعاصرین حزین، صص ۱۱۶ و ۱۱۷ و ۲۴۶؛ تاریخ و سفرنامه حزین، صص ۱۵۳ و ۱۵۴؛ رجال اصفهان یا تذکره القبور، ص۲۱۰؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج۲، صص ۵۸۶ و ۵۸۷؛ علّامه مجلسی بزرگمرد علم و دین، ص۲۲۶؛ فوائد الرضویّه، ج۱، ص۱۱؛ الکواکب المنتشره، ص۲۴۶.
- ↑ مهدوی،اعلام اصفهان،ج۲،ص۸۸۱.
منبع
- مهدوی، سید مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.