این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
شهید محمود فقهی
شهید محمود فقهی | |
---|---|
![]() | |
زادهٔ | ۱۳٣۶ نجف آباد |
درگذشت/شهادت | ١٠\٣\١٣۶٠ دیواندره |
مدفن | گلزار شهدای نجف آباد |
محل تحصیل | مدرسه علمیه نجف آباد |
والدین |
|
شهید محمود فقهی یکم دی ۱۳۳۶، درشهرستان نجف آباد چشم به جهان گشود. پدرش حیدرعلی، کشاورز بود و مادرش اشرف آغا نام داشت. تا پایان دوره متوسطه درس خواند و دیپلم گرفت. سپس به فراگیری علوم دینی و حوزوی تا (سطح مقدمات) پرداخت. فروشنده لوازم تحریر بود. سال ۱۳۵۸ ازدواج کرد. به عنوان بسـیجی در جبهه حضور یافت. دهم خرداد ۱۳۶۰ ، در دیواندره هنگام درگیری با نیروهـای عراقی بر اثر انفجـار میـنو اصـابت ترکش آن بـه شــهادت رسـید. مزار او در جنـت الشـهدای زادگـاهش قرار دارد. برادرش محمدرضا نیز شهید شده است.[۱]
زندگینامه
شهید مجاهد محمود فقهی، از تبار روحانیت بود که معرفت حوزوی را با عشق الهی در آمیخت و طرح سفر خونینی برای خود ریخت. ۲۴ ماه در زمان طاغوت، خدمت سربازی را بر خود تحمل کرد تا بتواند به انواع سلاح ها و مهمات و آموزش ها و تاکتیک ها آشنا شود و روزی آنها را علیه رژیم سفاک پهلوی به کار گیرد.
بر این اساس در اولین راهپیمایی ها نقش فعال و گسترده داشت و نیز به آموزش های نظامی بچه های دوران انقلاب می پرداخت، جهت تخريب مواضع دژخیمان پهلوی نارنجک های دستی و سه راهی های انفجاری می ساخت. کلاس های اعتقادی و قرآنی را تقویت می نمود و به هدایت و رشد جوانان می پرداخت.
در دوران مبارزات، موقع پست نگهبانی اش در یکی از مراکز نظامی قزوین، وقتی مردم انقلابی را به پادگان می بردند او آنها را آزاد می کرد.از ویژگی های بارز این شهید مبارز، سکوت همراه با تفکر، صحبت سنجيده و توأم با تدبر و استفاده از اوقات شريف بود. او همواره خود را برای شهادت و وصال یار آماده می نمود تا سرانجام در دیواندره بر اثر انفجار مین به لقای پروردگارش رسید.[۲]
پانویس
منابع
- واحد تحقیقات امام زاده شاه جمال با همكاری سازمان بنیاد شهید و امور ایثارگران، فرهنگ اعلام شهدای روحانی: به همراه زندگينامه شهدای روحانی، قم: معاونت پژوهش و ارتباطات فرهنگی امام زاده شاه جمال ، ۱۳98.
- کنگره شهدای طلبه و روحانی استان اصفهان، شاهدان روحانی: یادنامه کنگره شهدای طلبه و روحانی استان اصفهان، اصفهان: وسپان، 1388.