این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
شهید علی وندایی (باصری)
شهید علی وندایی (باصری) | |
---|---|
![]() | |
زادهٔ | ۱۳۴۸ جرقویه،روستای تیمیارت، براآن شمالی |
درگذشت/شهادت | ۱۳۶۶/۱/۲۹ بانه-کربلای۱۰ |
مدفن | گلزار شهدای تیمیارت |
محل تحصیل | حوزه علمیه اصفهان |
والدین |
|
شهید علی وندایی هفتم فروردین ۱۳۴۸، در روستای تیمیارت از توابع شهرستان اصفهان چشم به جهان گشود. پدرش عوضعلی، کشاورزی می کرد و مادرش جیران نام داشت. تا پایان دوره ابتدایی درس خواند. سپس به فراگیری علوم دینی و حوزوی تا سطح (مقدمات) پرداخت. به عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت. بیست و نهم فروردین ۱۳۶۶، در بانه توسط نیروهای عراقی بر اثر اصابت ترکش به شهادت رسید. مزار او در گلزار شهدای زادگاهش واقع است. برادرانش سلطانعلی و محمدحسن نیز شهید شده اند.[۱]
زندگینامه
از در و ديوار حوزه، ندای دلنشين فطرت خداجويش را می شنيد، گويی همه جا اين آواز را زمزمه می كرد كه:
هرنفس آواز عشق می رسد از چپ و راست ما به فلك می رويم عزم تماشا كه راست ؟
چهار سال در حوزه علميه اصفهان در محضر استادان فرزانه زانوی ادب بر زمين نهاد. علی از تمامی ابواب فقه، «باب جهاد» را برگزيد تا با شهادت خود فقه آل محمد(ص) را تثبيت و درخت اسلام را آبياری كند.
او حديث آلاله ها را با گوش جان شنيد و مجنون وار به وادی جبهه شتافت تا در عمليات كربلای ۱۰ در منطقه بانه، نور شهادت از جبين او تافت و آنجا بود كه صفير يك گلوله غنچه جانش را شكافت.
او به عهدش وفا كرد چرا كه: «در ازل عهدی بود ميان جان و دل كه نه آدم بود نه حوا و نه آب و گل!»
... وقتی برادر بزرگش شهيد شد، قرآن را به دست گرفت و گشود و به مادر گفت: خوب آمد و من می روم و شما بايد اجازه دهيد و رفت.
رفت تا به دو برادر شهيد خونين بالش، سلطان علی و محمد حسن بپيوندد و هر سه در رياض رضوان بال بگشايند.[۲]
پانویس
منابع
- واحد تحقیقات امام زاده شاه جمال با همكاری سازمان بنیاد شهید و امور ایثارگران، فرهنگ اعلام شهدای روحانی: به همراه زندگينامه شهدای روحانی، قم: معاونت پژوهش و ارتباطات فرهنگی امام زاده شاه جمال ، ۱۳98.
- کنگره شهدای طلبه و روحانی استان اصفهان، شاهدان روحانی: یادنامه کنگره شهدای طلبه و روحانی استان اصفهان، اصفهان: وسپان، 1388.